Liefs Laura

Nou, de meimaand is voorbij hoor, en míjn maand was het echt totaal niet, maar dat heb je vast wel meegekregen als je me hier een beetje volgt. Gelukkig lijkt het nu wel weer langzaam de goede kant op te gaan, maar vooral de middelste twee weken waren behoorlijk pittig. Veel ‘grote’ genietjes (die leuk zijn om over te schrijven) heb ik deze maand dan ook niet gehad, waardoor ik deze keer blijf steken bij acht in plaats van tien ‘genietjes van de maand’. Aan de ene kant baal ik daar enorm van, meestal heb ik zelfs moeite met uitkiezen, maar aan de andere kant vind ik het ook helemaal oké, het is wat het is, en koester ik ze daardoor alleen nog maar meer. Plus dat het me gelukkig los van deze acht blogwaardige genietmomenten ook gewoon bleef lukken om elke dag een aantal klein-maar-fijne genietjes en gelukjes te zien en voelen, zoals bijvoorbeeld een zingende merel op mijn balkon, een good hair day, nieuwe blaadjes aan mijn planten, grappige foto’s en filmpjes van mijn neefje en andere k

20-05-2022 Daar sta ik dan, achter mijn voordeur, met mijn huissleutels en afvalpasje in de hand, klaar voor mijn missie van vandaag; het oud papier beneden aan de straat zetten en mijn vuilniszak in de ondergrondse container gooien. Aan de andere zijde van de voordeur staat sinds vanochtend hiervoor al een gevuld steekwagentje klaar, ready for take off, ik hoef deze alleen nog maar even één verdiepinkje (met de lift) naar beneden te rijden, een klusje van nog geen vijf minuten en van nog geen honderd stappen, een klusje van niks dus, zo gepiept.   Nou niet dus, niet voor mij, niet vandaag. Mijn angstmonster is de afgelopen week namelijk in rap tempo echt giga gegroeid, ik denk wel verviervoudigd, en tegen die immense angstimpact ben ik bij lange na niet opgewassen, zeker met mijn zeer weinige energie en extra lichamelijke klachten van de laatste tijd niet. Het monster wint het keer op keer en mijn zelfvertrouwen zit ondertussen ver onder het nulpunt, waardoor elke activiteit die ik bu

Super leuk dat je weer langsleest op mijn blog en dat je daar even de tijd voor wil nemen, want ookal schrijf ik voornamelijk voor mijn eigen plezier, alsnog doet iedere individuele lezer me elke blogpost echt enorm goed, dus dankjewel voor deze geluksmomentjes! Deze keer is mijn vragen(v)uurtje niet zo divers als je wellicht gewend bent, het heeft namelijk een soort overkoepelend thema; toen versus nu. Ik heb vier vragen gebundeld die gaan over hoe ik terugkijk op vroeger, op mijn ‘gezonde’ leven en wat dit nu met me doet. Dus mocht je hier nieuwsgierig naar zijn, lees dan vooral verder.   Wat mis je het allermeest aan je leven van voordat je ziek werd? En wat is eigenlijk wel prima zo? Poeh, lastige vraag, er zijn namelijk behoorlijk wat dingen die ik erg mis, groot en klein, maar echt het allermeest mis ik denk ik het blindelings kunnen vertrouwen op mijn lijf en zonder twijfel van haar op aan kunnen. Het zekere en onbevangen gevoel van ‘gewoon’ een gezond lijf hebben en dat dit dus

De afgelopen twee weken is me maar weer eens duidelijk geworden hoe snel ik ‘van de leg’ ben en hoeveel invloed een relatief klein probleem zowel lichamelijk, mentaal als emotioneel op me heeft. Ik vind mezelf in zo'n situatie in eerste instantie altijd echt een enorme aansteller, een van een mug een olifant-maker, maar gelukkig slaat dit de laatste jaren steeds sneller om naar acceptatie en begrip naar mezelf toe, soms zelf gepaard met gemoedelijk gegniffel, want dit is nou eenmaal hoe het werkt bij mij, voor mij ís iets vaak gewoon echt een olifant.   Zo was ik mezelf ruim anderhalve week even behoorlijk kwijt omdat mijn oven stuk ging, het apparaat in huis dat misschien wel mijn allergrootste vriend is en ik elke dag veelvuldig gebruik. Mezelf elke avond lekker twee uurtjes van de wereld kokkerellen is voor mij echt een onmisbaar moment op de dag, een moment waarop ik moeiteloos ontspan en tot rust (en mezelf) kom, ik eventjes zo goed als gedachtenvrij ben en vooral ook heel vee

In de rubriek ‘Wat heb ik ge-….?’ bespreek ik een kleine greep uit hetgeen ik de afgelopen tijd gelezen, geluisterd, gezien, gegeten, gekocht en gedaan heb, en geef ik dit een punt tussen de 1 en 10. Ook in deze derde editie komen er weer lekker veel diverse dingen voorbij waaronder een aantal absolute aanraders, dus wie weet ook wel eentje waar jij iets aan hebt.   Wat heb ik ge-….? -lezen Het boek ‘Einde van de eenzaamheid’ van Benedict Wells heb ik (voor mijn doen) mega snel uitgelezen, wat een prachtig, indrukwekkend en meeslepend boek is dat zeg, w-au-w, ondanks het zwaardere thema echt ontzettend van genoten. Het verhaal speelt zich af rond Jules, een jongen die samen met zijn nerdy broer Marty en populaire zus Liz wees wordt nadat hun beide ouders omkomen bij een auto-ongeluk. In één klap komt er een einde aan de ogenschijnlijk zorgeloze jeugd van deze drie jonge kinderen en blijf je hen daarna volgen gedurende hun verdere (compleet verschillende) levens. Echt een dikke aanrader