Liefs Laura

  Zo hallo, voor mijn gevoel was het echt twee keer knipperen en toen was september ineens alweer voorbij, had jij dat ook? Waarschijnlijk doordat het zo’n prachtige nazomermaand was waarin voor mij niet alleen buiten het zonnetje veel scheen, maar waarin ik van binnen ook vaak straalde en verwarmd werd door alle genietjes en gelukjes die ik meemaakte. Welke zalige zonnestraaltjes dat allemaal waren lees je hieronder, hopelijk kunnen ze bij jou ook even een lach op je gezicht toveren. Pompoenparadijs.  Na enthousiast aftellen stond ik als grote fan op de allereerste dag van september meteen op de stoep bij de pompoenerie om de hoek die op die dag haar deuren weer opende. Wat een paradijs is dat toch elk jaar weer, zoveel heerlijke en mooie biologische pompoenen in alle soorten en maten, genieten geblazen! En dat deed ik tijdens de minimaal drie keer per week dat ik ze op allerlei manieren at al helemaal, hmmmm, herfst is echt mijn lievelingssmaak. Na die eerste dag ben ik dan ook al tw

Chronisch ziek ben je niet alleen, en dat vind ik misschien wel het allermoeilijkste ervan, maar anderzijds ook het allermooiste.   Niet alleen ikzelf maar ook alle dierbare mensen om me heen ervaren namelijk al jarenlang de nadelen, beperkingen en moeilijkheden van mijn situatie. Ze kunnen veel niet met me ondernemen, missen me bij   belangrijke gebeurtenissen of evenementen, horen vaak nee, krijgen weinig hulp terug, voelen mijn frustratie en verdriet, passen zich continu aan en nog veel en veel meer. Het voelt dan alsof ik hen iets afneem, alsof ik hun levens op sommige vlakken ‘verpest’ of in ieder geval een heel stuk minder leuk en gemakkelijk maak dan vroeger. En dan kunnen ze heel lief zeggen dat dat niet zo is, maar dat is wél zo, ik doe het alleen niet expres, dat is wat anders. It takes a village om te kunnen overleven als je chronisch ziek bent, want alleen sta ik (letterlijk) nergens, en dat valt me vaak zeer zwaar. Maar aan de andere kant maakt dat het ook juist ontzettend

Normaal plaats ik (naast meermaals per week in mijn Instagramstory’s) hier ongeveer eens per twee maanden een update over de bouw van mijn nieuwe huisje, maar er is nu in één maand tijd al zo ontzettend veel gebeurd en het ziet er alweer zo anders uit dat ik echt niet nog langer wilde wachten. Zo is onder andere alles helemaal gestuct en ligt de vloerverwarming er ook alweer in, wow wow wow! Wat daaraan vooraf ging en welke (moeilijke en makkelijke) keuzes ik verder allemaal gemaakt heb lees en zie je hieronder. (Sorry voor de rommelige opmaak, hij blijft maar iets anders plaatsen dan ik aan de achterkant in elkaar gezet heb en krijg het niet aangepast, grrr…) Nadat in de vorige verhuisblog het dak erop ging, het riool aangelegd werd en de elektriciteitskabels klaargemaakt zijn, was het tijd voor het plaatsen van de plafondplaten. Daarvoor moesten er eerst vele tussenbalkjes geplaatst worden en zo gingen mijn plafonds binnen een paar dagen van wolkig wit, naar vele vakjes, naar solide