Mediteren, wie mij vroeger gezegd zou hebben dat ik dit nu dagelijks minstens een half uur zou doen had ik never nooit geloofd en vooral heel hard uitgelachen. Doe even normaal, een beetje zweverig in kleermakerszit ahummm-en zeker, wat een onzin en vooral mega zonde van je tijd had ik dan gedacht. Hoe compleet anders is dat vandaag de dag. Dagelijks mediteren is nu voor mij echt onmisbaar en net zo’n grote levensbehoefte als eten, drinken, slapen, vrijheid en verbinding. Het is zelfs een soort vervangend medicijn geworden; houdoe en bedankt oxazepammetjes. Dit van onzin-naar-zinvol-proces is heel erg gestaag maar vooral ook heel erg natuurlijk gegaan, echt op gevoel en niet zozeer op moeten, gedachtes en streefdoelen. Dat maakt het punt waarop ik als ultieme ‘moetjeskoningin’ nu sta extra bijzonder en waardevol voor mij, extra duidelijk ook hoe onmisbaar mediteren dus blijkt te zijn en hoe sterk dit diep van binnen dus wèl bij me past. Uiteindelijk dan, want het was heel erg zoeken na