Wat leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 33 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet. Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer drie jaar geleden ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. Maar ook wilde ik graag nog m
Wat kan er in een jaar toch veel veranderen en ‘normaal’ worden... Zowel direct om je heen en in de wereld, wat het afgelopen jaar maar al te goed laat zien, als bij/in/met jezelf op persoonlijk vlak. Gisteren besefte ik me dat ik ongeveer een jaar geleden pas voor het eerst een vol uur in mijn eentje durfde te wandelen. Iets wat ik nu bijna dagelijks doe zoals jullie vast wel weten, iets wat heel gewoon voelt en echt bij mijn dag hoort, echt bij mij hoort, en zelfs essentieel is om me goed te voelen. Maar dit was jarenlang allesbehalve het geval, eerst vooral doordat het lichamelijk onmogelijk was en later met name door angst. Angst die ik nog steeds dagelijks voel rondom (alleen) het huis uit gaan, maar me veel minder overruled en mijn leven niet meer zo extreem beheerst en beperkt. Het voelt alsof dit alweer jaren zo (gemakkelijk) op dit ‘niveau’ is, maar gisteren besefte ik me dus dat ik pas krap een jaar die echte solowandelingen maak. Geen blokjes om in een beperkte straal vanaf