Liefs Laura

Wat een fantastisch fijne maand was dit zeg, vooral de maar liefst tweeënhalve week in het midden zat ik in een heerlijke flow en lukte het me gewoon om om de dag een klein uitje te ondernemen. Dit waren vooral veel wandelingen in de natuur want daar snakte ik na een opgesloten oktober ontzettend naar, maar ook een aantal andere leuke dingen, heerlijk! Ik wist zelfs bijna niet wat me overkwam dat ik zo’n lange tijd helemaal niets af hoefde te zeggen. Zou er deze ronde soms ook nog iets anders in de boosterprik gezeten hebben haha, want die kreeg ik vlak daarvoor. Wat de reden ook geweest mag zijn, ik heb er in ieder geval met volle teugen van genoten en kijk er door middel van deze genietjesblogpost met veel plezier nóg een keer op terug. Acht prachtwandelingen.   Maar liefst ACHT gezellige en mooie wandelingen (soms inclusief een theetje als toetje) heb ik deze maand gemaakt; drie met mijn begeleidster, twee met mama, eentje met mijn tante, eentje met een beste vriendin samen met haar

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om

Wat is de Sinterklaastijd toch altijd weer magisch mooi, althans, ik heb het privilege gehad om dit altijd zo te hebben kunnen beleven, en daar knijp ik nu nog meer in mijn handjes voor dan toen. Het begon natuurlijk als gelovig kind die vooral pietengym, de Ketnet-serie ‘Dag Sinterklaas’, L-en zetten in alle speelgoedcatalogussen en natuurlijk de berg cadeautjes op pakjesavond geweldig vond, en het voordeel van ruim het oudste kind in het gezin én de familie zijn, was dat ik dit nog lekker lang mee mocht blijven spelen. Daarna kwam de voor mij al even geweldige surprisetijd waarin ik mijn creativiteit qua bedenken, knutselen en schrijven helemaal kwijt kon, ik geloof ook wel dat ik bijna altijd degene was die er ruim de meeste tijd aan besteed had hihi. Vanaf dat ik op mijn zeventiende naar de PABO ging, kwam ik weer volop terug in de echt gelovige wereld and I loved it, eindelijk mocht ik zelf die magische fanstasiewereld mee creëren en daarin helemaal losgaan. De afgelopen paar jaar

Ik had me toch een goede week deze week, eindelijk, ik zweef er gewoon helemaal van, zooo’n fijn gevoel is dat! Ik had maar liefst vier sociale afspraken (drie boswandelingen en één theedate) die allemaal redelijk onbegrensd door konden gaan en waarvan ik ontzettend genoten heb. Varend op deze glowflow kreeg ik gisteren ook ineens kriebels om een blogpost te schrijven - en nee ik verwarde deze kriebels niet met die voor Sinterklaas - maar ik had alleen echt geen idee waarover. Al lezende door mijn notitieblokapp waar ik af en toe hersenspinsels, gestelde vragen of vallende kwartjes neerkrabbel die ik wellicht ooit voor mijn blog zou kunnen gebruiken, stuitte ik op een paar vragen die over vroeger versus nu gaan, wat ik bijvoorbeeld voel als ik daaraan terugdenk en in welke mate mijn leven is veranderd sinds mijn ziekzijn. En omdat dit thema deze week toevallig ook om de hoek kwam kijken toen ik voor iemand anders een sollicitatiebrief schreef en daarbij mijn eigen honderden (geen grap)