Doorgaan naar hoofdcontent

Een jaar zonder nieuwe kleren, hoe was dat?


Ruim dertien maanden geleden, in januari 2021, besloot ik te gaan proberen om een jaar lang geen nieuwe kleding te kopen en om niet langer meer de struisvogel uit te hangen op dit vlak. Ik wist intussen namelijk al een behoorlijke tijd (na veel gelezen, geluisterd, gezien te hebben) heel goed hoe ontzettend milieubelastend, oneerlijk en ‘krom’ de gangbare kledingindustrie is, en als ik echt naar mezelf luisterde voelde het totaal niet goed meer om dat te negeren. Iets met een betere wereld begint bij jezelf, maar vooral; een beter gevoel begint bij jezelf. En dat het dan de kleine dingen zijn die het (ook) kunnen doen, besefte ik intussen maar al te goed. Nu, meer dan een jaar later, is het bewust minder en vooral tweedehands kleding kopen geen uitdaging, challenge of probeersel meer, maar een natuurlijke en automatische manier van consumeren en van leven, zó fijn, zó passend, zó Laura. Meer over mijn afgelopen kledingjaar lees je hieronder, bijvoorbeeld waar ik mijn tweedehands kleren kocht/koop, welke uitzonderingen ik gemaakt heb, wat mijn favoriete aankopen (en miskopen) waren en door welke fases ik heen ben gegaan. 

Voor deze kledinguitdaging heb ik in januari 2021 een aantal versoepelende ‘spelregels’ bedacht, vooral omdat ik haalbaarheid en plezier op nummer één wilde zetten, en wetende dat ik van nature nogal streng voor mezelf kan zijn en dit me hierbij nogal vaak in de weg staat, wilde ik dat met deze zogenaamde spelregels zoveel mogelijk voorkomen. Ook omdat ik intussen heel goed wist dat stapje voor stapje (op gevoel) voor mij op lange termijn honderd keer beter werkt dan een cold-turkey-methode (op verstand), iets waar mijn natuurlijke weg naar uiteindelijk 100% plantaardig eten een erg goed voorbeeld van is.


Mijn vier rode-draad-spelregels voor deze ‘challenge’ waren dan ook als volgt;

  • Geen nieuwe kleding kopen, op ondergoed na.
  • Tweedehands kleding kopen mag wel.
  • Kleding ruilen, lenen of krijgen mag wel.
  • Als ik ècht iets nodig heb wat tweedehands niet te vinden is, mag ik een uitzondering maken, met als voorwaarde dat dit dan wel een zo duurzaam mogelijke keuze is (passend bij mijn portemonnee).

Me hieraan houden ging me echt véél gemakkelijker af dan ik van te voren had gedacht en zelfs het ruim een jaar lang volhouden ervaarde ik eigenlijk helemaal niet echt als een ‘challenge’. Het gaf me vooral ontzettend veel plezier, voldoening, fijne inzichten en een goed gevoel, wat in mijn ogen alleen nog maar meer zegt over hoe goed het bij me past en hoe goede keuze het was om dit stapje te zetten. Het is me in 2021 dan ook gelukt om echt niets nieuws te kopen op ondergoed en een sjaaltje (van een goed doel) na, verder heb ik dus alles tweedehands gekocht, met name via Vinted, en heb ik nieuwe sokken plus een sjaal gekregen met Sinterklaas. 



Mijn allereerste echt serieuze tweedehands kledingaankoop was via Marktplaats, een maand voordat ik deze challenge startte en wat denk ik onbewust de officiële knoopdoorhakker, dè over-de-streep-trekker, is geweest. Het ging om een hele fijne en lekker lange warme winterjas die ik sindsdien mega veel gedragen heb en echt een onmisbaar item is geworden. Deze geweldige gouden vondst heeft toen mijn vuurtje om de Vinted-app toch echt maar eens te gaan installeren enorm aangewakkerd, nouja aanwakkeren is niet de juiste term, het ging eerder met een steekvlam haha. Ik was los!


De eerste fase, de eerste maanden, zat ik namelijk echt bijna dagelijks meerdere keren op Vinted, zowel om mijn verkopen te regelen als om af en toe een item te kopen, maar vooral besteedde ik heel veel tijd aan zoeken en speuren, naar specifieke dingen die ik graag wilde hebben en random naar goedgeprijsde leuke ‘pareltjes’. In deze fase mocht ik van mezelf alleen uitgeven wat ik verdiende, wat er dus in mijn Vinted-portemonnee zat, waardoor het bijna een soort spelletje was, zeker inclusief het bieden en onderhandelen, leukleuk! Na een tijdje was ik deze verslaving (want dat was het wel een beetje geworden) behoorlijk beu en deed ik er een periode bijna niets meer mee. Daarna had ik af en toe een opleving, met name steeds bij een seizoenswissel, omdat ik dan bedacht wat ik miste in mijn kast, wat ik graag ècht nog zou willen toevoegen en wat ik juist wel kon verkopen. Dit is tot op de dag van vandaag eigenlijk nog steeds zo, plus af en toe een uurtje random zoeken en speuren naar goedkope gelukstreffers. 


Na een half jaar heb ik wel mijn opgelegde Vinted-portemonnee-regel versoepeld en mocht ik dus ook best af en toe iets kopen als deze (te) leeg was. Dit probeerde ik dan wel heel bewust te doen door er goed over na te denken, meer info te vragen (met name over het materiaal, hoe het valt en extra foto’s) plus af te wegen of ik het vaak genoeg met comfort en plezier zou gaan dragen. En ookal geef ik doorgaans niet meer dan acht euro uit aan een item - uitzonderingen daargelaten - wilde ik geen onnodige impulsachtige miskopen doen. Hierdoor ben ik helaas ook een aantal keer een heel tof item misgelopen, te lang gewikt en gewogen, iets wat toch elke keer wel even balen was, maar ja, part of the game hè. Ik heb even gekeken en in totaal heb ik volgens mij 38 verkopen gedaan en 29 aankopen. De één wat succesvoller dan de ander uiteraard, maar er zaten (voor mijn lage budget) ook zeker mega blijmakende ‘pareltjes’ en blijvertjes tussen, zoals deze vijf items hieronder bijvoorbeeld. 


Mijn vijf lievelingsaankopen op dit moment;

  • Groene warme winterjas
  • Vintage gebloemde jumpsuit 
  • Okergele flared ribbroek
  • Comfortabel groen colbertje 
  • Blauwe zwierige rok 


Momenteel zijn er ook nog twee potentiële pareltjes onderweg, een rib zomerjasje en een bloemenjurk, zeer benieuwd naar! Natuurlijk heb ik ook miskopen gehad het afgelopen jaar, of nouja, misschien moet ik het geen miskopen noemen maar probeersels die niet goed uitpakte, want echt miskopen door bijvoorbeeld slechte kwaliteit of niet genoemde beschadigingen heb ik niet gehad. Het laagdrempelig kunnen proberen van items en stijlen vind ik een geweldig voordeel en pluspunt van Vinted, ik durf nu veel sneller iets nieuws en out-of-my-comfortzone te proberen, vooral door de lage prijzen, het duurzamere aspect en dat ik het bij een misser gemakkelijk weer kan doorverkopen. Lange highwaist rokken, flared broeken en een gehaakte okergele trui zijn bijvoorbeeld geweldige durf-te-probeersels gebleken, maar een gestreepte blouse met borduursels en een jasje met ruffels juist niet. Wat mij ook erg geholpen heeft om mwah-aankopen toch nog tot een yeah-aankoop te maken, is mijn lieve oma. Regelmatig heeft zij (of haar beste vriendin) kledingstukken beter passend voor me gemaakt, super blij mee en dankbaar voor, want wat een groot verschil kan dat maken zeg.


Nou is mijn relatie met kleding door mijn lage zelfbeeld en zelfvertrouwen niet altijd even leuk en gemakkelijk geweest, vooral als tiener was iets kiezen in de winkel of uit mijn kast vaak een behoorlijke struggle, en nog steeds heb ik fases waarin ik vind dat echt niets me leuk staat, ik uren nadenk over wat ik aan zal doen en spiegels vermijd. Meer hierover vertel in een blogpost van juni waarin ik terugblik op mijn eerste half jaar zonder nieuwe kleren, te lezen via deze link; https://xliefslaurax.blogspot.com/2021/06/nul-nieuwe-kleren-honderd-nieuwe.html?m=1. Ook het afgelopen jaar heb ik deze onzekere dagen en weken meermaals gehad, met name wanneer ik minder goed in mijn vel en hoofd zat, overprikkeld of oververmoeid was en veel klachten had. En van juli tot en met november ook veelvuldig doordat ik veel last van mijn PDS had en ik letterlijk constant een zes-maanden-zwanger-buik (vol lucht) had. Ik heb zelfs een behoorlijk lange tijd zwangerschapsleggings en alleen maar jurken kunnen dragen omdat niets anders meer paste en ook zaten strakkere t-shirts en andere tops helemaal niet mooi en comfortabel meer, bleh! Nu het de afgelopen paar weken weer een stukje beter gaat met mijn darmen en mijn nieuwe medicatie gedeeltelijk aanslaat, pas ik nog steeds niet in al mijn broeken, maar gelukkig wel in een aantal en heb ik ook het plezier om leuke kleding te dragen (en te zoeken) weer voor een groot deel terug, zeker als ik een goede ‘buikdag’ heb. Vandaar ook dat er dus weer twee Vinted-items naar me onderweg zijn. 



Het komende jaar ga ik dus zeker op dezelfde voet door met kleding kopen; vooral tweedehands en heel af en toe iets nieuws wat als het even kan zo duurzaam mogelijk is. Er is voor mij namelijk echt no way back naar veel en alleen maar nieuwe kleding (en fastfashion) kopen, net zoals dat vlees, zuivel of eieren eten gewoon niet meer klopt in mijn hoofd en goed voelt in mijn hart. En ja, natuurlijk kan het, kan alles, altijd nog veel beter en sneller, nog veel duurzamer en nog veel milieu-, mens-, dier-, en natuurvriendelijker, I know, maar laten we vooral kijken naar wat iedereen al wèl doet, probeert en verandert, een schouderklopje werkt nou eenmaal beter dan een wijzend vingertje. Ook wil ik in 2022 voor de afwisseling en vooral voor de leuk vaker naar een kringloopwinkel gaan of naar zoiets als een vintage kilo sale, en ook een kledingruil lijkt me heel tof. Ben heel benieuwd wat 2022 me qua kleding gaat brengen, in ieder geval heb ik de uitdaging om een zomerse getuige-op-een-bruiloft-outfit te scoren, tips zijn van harte welkom uiteraard. We gaan het zien!


Mocht je Vinted nog nooit gebruikt hebben of twijfelen of het wel iets voor je is, dan hoop ik dat mijn ervaringen in deze blogpost je wellicht (wat verder) over de streep hebben getrokken om het binnenkort misschien toch eens een kansje te geven, wat mij betreft dus echt meer dan de moeite waard, zeker als je er een beetje handig in wordt. Ook ben ik erg benieuwd naar wat jouw favoriete tweedehands aankoop is als je Vinted al wel gebruikt of graag tweedehands shopt. Let me know als je zin hebt. :)


Liefs Laura 




Reacties

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. Maar

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om