Doorgaan naar hoofdcontent

Welkom op mijn blog!



Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom!

Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven.

Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet. 

Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. Maar ook wilde ik graag nog meer open zijn naar anderen toe en bijvoorbeeld vertellen hoe mijn leven er vandaag de dag uitziet (een gróót contrast met vroeger), welke uitdagingen ik tegenkom en hoe het écht gaat, want als mensen dat face to face vroegen wist ik destijds meestal niet waar ik moest beginnen met vertellen. Ook vind ik het belangrijk dat het taboe rondom (jong) chronisch ziek/beperkt zijn en psychische problemen hebben zo snel mogelijk verdwijnt en hoop ik daar op deze manier een ieniemini steentje aan te kunnen bijdragen. Daarnaast hoop ik ook herkenning te geven aan mensen die in een zelfde soort schuitje zitten, zelf ervaar ik namelijk hoe ontzettend waardevol lotgenotencontact en -verhalen zijn.


Omdat steeds meer mensen zonder Instagram ook geïnteresseerd waren in mijn schrijfsels, heb ik na héél veel gepieker, getwijfel en intern gestruggel (hierover lees je meer in het bericht ‘Toch nog een blog’) besloten om een blog te beginnen. Dit idee an sich zat sowieso al jaren in mijn hoofd, maar door honderden redenen durfde ik het nooit daadwerkelijk te realiseren, die immens hoge drempel over te gaan. Maar nu, januari 2021, is het dan toch alsnog zo ver. Door de drempel zo laag mogelijk voor mezelf te maken en te starten met puur het doorplaatsen van mijn Instragramberichten*, hoop ik dat mijn vertrouwen om meer met deze blog te doen zal groeien. En wie weet, wie weet, kan ik dan op den duur ook mijn vele andere persoonlijke blogideeën die ik meer dan genoeg heb gaan realiseren, zeg nooit nooit... 


> Update maart 2021; De eerste extra rubriek is ondertussen zelfs al een feit; mijn GroenteGelukjesGrabbelton! Hierin staan elke keer zelfbedachte creatieve ideeën, tips en hacks met groente centraal, hier barst ik namelijk volop van. Ik hoop zo met name anderen te inspireren en enthousiasmeren om vaker (en lekkerder) plantaardig te koken en net zo’n grote fan van groente te worden als ik. In de tiende post van deze rubriek staan de eerste negen overheerlijke groentegelukjes overzichtelijk op een rijtje (inclusief doorkliklinkjes), wellicht handig en leuk om even een kijkje te nemen; 

https://xliefslaurax.blogspot.com/2021/09/groentegelukjesgrabbelton-10-al-het.html?m=1

Na dertien GroenteGelukjesGrabbeltonnen ben ik gestopt met deze rubriek en heb dit daarna een soort van vervangen door elke maand een ‘one-second-everyday’-foodfilmpje te maken van mijn avondeten en deze toe te voegen aan mijn genietjes van de maand-rubriek, want dat is wat koken voor mij is; ultiem genieten, elke dag weer.




> Update mei 2021
;
Al meer dan drie jaar schrijf ik trouw elke dag mijn persoonlijke geniet- en geluksmomentjes op in een speciaal boekje en ik ben niet van plan daar ooit nog mee te stoppen. Dit heeft destijds namelijk echt voor een grote omslag in mijn mindset, herstel, acceptatieproces en zelfbeeld gezorgd en houdt me nu nog altijd positiever, gelukkiger en krachtiger op de been. Als ik de juiste bril maar opzet, zie ik dat ik ondanks mijn beperkingen en nee’s veel meer rijkdom heb dan op het eerste oog lijkt. Het zijn echt de kleine dingen die het doen, maar dan moet je ze wel zien en waarderen. Om deze goudwaardmomentjes nog meer te laten shinen, heb ik de knoop eindelijk doorgehakt om hier een nieuwe maandelijkse rubriek op mijn blog aan te wijden; Genietjes van de maand. Elke maand zet ik tien van mijn geluks- en genietmomentjes hier extra in het zonnetje, gewoon omdat het kan, ze het verdienen, ik het leuk vind, maar ook om anderen de ‘kracht van het kleine’ te laten zien. 


> Update augustus 2021
; Jaja, alwéér een nieuwe rubriek in tha house; Vragen(v)uurtje
De bovenstaande rubrieken in combinatie met mijn persoonlijke posts stillen namelijk niet altijd mijn schrijfhonger en de ‘smaakjes’ passen lang niet altijd bij hetgeen waar ik op dat moment schrijftrek in heb. Vandaar dat ik ben gaan broeden op een idee voor een nieuwe rubriek, eentje met een minder strak format en die me dus meer vrijheid biedt qua invulling, een rubriek waarin ik lekker alle kanten op kan fladderen. En dat heb ik gevonden in deze vraag-maar-raak-rubriek waar ik de meest uiteenlopende vragen beantwoord. Dit kunnen vragen van lezers, volgers of vrienden zijn maar ook bijvoorbeeld Pickwick-, vriendenboek- of spelletjesvragen. Het is maar net waar ik op dat moment schrijfzin in heb; vrijheid blijheid! 


> Update januari 2022; Een extra blogideetje dat aan het begin van dit jaar spontaan bij me kwam opborrelen is Wat heb ik ge-…? In deze nieuwe rubriek bespreek ik een greep uit hetgeen ik de afgelopen tijd gelezen, gehoord, gezien, gegeten, gekocht, gedaan en geleerd heb, en geef ik alles een punt tussen de 1 en 10. Simpel concept wat verder niet veel meer uitleg nodig heeft, maar voor mij vooral erg leuk en luchtig is om zo af en toe eens te schrijven én voor jullie hopelijk ook om te lezen. 



>Update april 2022Schrijven uit de losse pols, in het moment en zonder stiekeme zelfopgelegde eisen/regels/verwachtingen/enzovoort, dat is wat ik probeer in mijn dagboekdroedelrubriek. Je vindt hierin dus niet per se uitgebreidere schrijfsels rondom een bepaald onderwerp, maar meer kleinere hart- en hersenspinsels die op dat moment in mij ronddwalen en een weg naar buiten zoeken. Een beetje zoals ik dit ook doe in mijn papieren dagboek, alleen dan in een lopend verhaaltje. 



>Update oktober 2022; Mijn woondroom komt uit! Al jaren wil ik heel graag weer terugverhuizen naar mijn geliefde Oirschot, dichterbij al mijn familie en vele vrienden, maar het moeten meeloten met vijf- tot achthonderd anderen voor de weinige sociale huurwoningen die vrijkwamen maakte dit de afgelopen acht jaar onmogelijk. Tot nu, want op het nieuwe erf van mijn lieve lieve lieve ouders gaat er speciaal voor mij een mantelzorgwoning gebouwd worden, en wat voor eentje! Het hoe, wat, waar, waarom én alle vorderingen lees je in mijn verhuisblogs, natuurlijk inclusief foto’s en filmpjes. 



Hartelijk bedankt
 voor je interesse in mij en mijn blog, voelt heel fijn. Volg me ook gerust op Instagram  @l.i.e.f.s.l.a.u.r.a voor meer inkijkjes in mijn leven, met name van mijn wandelingen in de natuur, kookkunsten en genietmomentjes. 

 

Liefs Laura 



*Ik heb deze blog laten beginnen bij het moment dat ik klaar was met mijn opname van een half jaar in de Eikenboomkliniek (juli 2019) en heb een groot gedeelte van mijn berichten vanaf toen hier doorgeplaatst. Dat betekent dat het oudste bericht helemaal onderaan staat en het meest recente bericht direct hieronder. 






Reacties

  1. Mooie stap Laura. Je schrijft mooi en beeldend. En ook mooie foto’s!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Prachtig Laura. Heel intens. Super dapper van je!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heb het met veel interesse gelezen. Het is knap en ook nog leuk. Ga zo verder.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om