Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom!
Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven.
Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.
Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. Maar ook wilde ik graag nog meer open zijn naar anderen toe en bijvoorbeeld vertellen hoe mijn leven er vandaag de dag uitziet (een gróót contrast met vroeger), welke uitdagingen ik tegenkom en hoe het écht gaat, want als mensen dat face to face vroegen wist ik destijds meestal niet waar ik moest beginnen met vertellen. Ook vind ik het belangrijk dat het taboe rondom (jong) chronisch ziek/beperkt zijn en psychische problemen hebben zo snel mogelijk verdwijnt en hoop ik daar op deze manier een ieniemini steentje aan te kunnen bijdragen. Daarnaast hoop ik ook herkenning te geven aan mensen die in een zelfde soort schuitje zitten, zelf ervaar ik namelijk hoe ontzettend waardevol lotgenotencontact en -verhalen zijn.
Omdat steeds meer mensen zonder Instagram ook geïnteresseerd waren in mijn schrijfsels, heb ik na héél veel gepieker, getwijfel en intern gestruggel (hierover lees je meer in het bericht ‘Toch nog een blog’) besloten om een blog te beginnen. Dit idee an sich zat sowieso al jaren in mijn hoofd, maar door honderden redenen durfde ik het nooit daadwerkelijk te realiseren, die immens hoge drempel over te gaan. Maar nu, januari 2021, is het dan toch alsnog zo ver. Door de drempel zo laag mogelijk voor mezelf te maken en te starten met puur het doorplaatsen van mijn Instragramberichten*, hoop ik dat mijn vertrouwen om meer met deze blog te doen zal groeien. En wie weet, wie weet, kan ik dan op den duur ook mijn vele andere persoonlijke blogideeën die ik meer dan genoeg heb gaan realiseren, zeg nooit nooit...
> Update maart 2021; De eerste extra rubriek is ondertussen zelfs al een feit; mijn GroenteGelukjesGrabbelton! Hierin staan elke keer zelfbedachte creatieve ideeën, tips en hacks met groente centraal, hier barst ik namelijk volop van. Ik hoop zo met name anderen te inspireren en enthousiasmeren om vaker (en lekkerder) plantaardig te koken en net zo’n grote fan van groente te worden als ik. In de tiende post van deze rubriek staan de eerste negen overheerlijke groentegelukjes overzichtelijk op een rijtje (inclusief doorkliklinkjes), wellicht handig en leuk om even een kijkje te nemen;
https://xliefslaurax.blogspot.com/2021/09/groentegelukjesgrabbelton-10-al-het.html?m=1
Na dertien GroenteGelukjesGrabbeltonnen ben ik gestopt met deze rubriek en heb dit daarna een soort van vervangen door elke maand een ‘one-second-everyday’-foodfilmpje te maken van mijn avondeten en deze toe te voegen aan mijn genietjes van de maand-rubriek, want dat is wat koken voor mij is; ultiem genieten, elke dag weer.
> Update januari 2022; Een extra blogideetje dat aan het begin van dit jaar spontaan bij me kwam opborrelen is Wat heb ik ge-…? In deze nieuwe rubriek bespreek ik een greep uit hetgeen ik de afgelopen tijd gelezen, gehoord, gezien, gegeten, gekocht, gedaan en geleerd heb, en geef ik alles een punt tussen de 1 en 10. Simpel concept wat verder niet veel meer uitleg nodig heeft, maar voor mij vooral erg leuk en luchtig is om zo af en toe eens te schrijven én voor jullie hopelijk ook om te lezen.
>Update april 2022; Schrijven uit de losse pols, in het moment en zonder stiekeme zelfopgelegde eisen/regels/verwachtingen/enzovoort, dat is wat ik probeer in mijn dagboekdroedelrubriek. Je vindt hierin dus niet per se uitgebreidere schrijfsels rondom een bepaald onderwerp, maar meer kleinere hart- en hersenspinsels die op dat moment in mij ronddwalen en een weg naar buiten zoeken. Een beetje zoals ik dit ook doe in mijn papieren dagboek, alleen dan in een lopend verhaaltje.
>Update oktober 2022; Mijn woondroom komt uit! Al jaren wil ik heel graag weer terugverhuizen naar mijn geliefde Oirschot, dichterbij al mijn familie en vele vrienden, maar het moeten meeloten met vijf- tot achthonderd anderen voor de weinige sociale huurwoningen die vrijkwamen maakte dit de afgelopen acht jaar onmogelijk. Tot nu, want op het nieuwe erf van mijn lieve lieve lieve ouders gaat er speciaal voor mij een mantelzorgwoning gebouwd worden, en wat voor eentje! Het hoe, wat, waar, waarom én alle vorderingen lees je in mijn verhuisblogs, natuurlijk inclusief foto’s en filmpjes.
Liefs Laura
*Ik heb deze blog laten beginnen bij het moment dat ik klaar was met mijn opname van een half jaar in de Eikenboomkliniek (juli 2019) en heb een groot gedeelte van mijn berichten vanaf toen hier doorgeplaatst. Dat betekent dat het oudste bericht helemaal onderaan staat en het meest recente bericht direct hieronder.
Volg je hart Laura! Liefs Yvonne
BeantwoordenVerwijderenMooie stap Laura. Je schrijft mooi en beeldend. En ook mooie foto’s!
BeantwoordenVerwijderenPrachtig Laura. Heel intens. Super dapper van je!!
BeantwoordenVerwijderenHeb het met veel interesse gelezen. Het is knap en ook nog leuk. Ga zo verder.
BeantwoordenVerwijderen