Doorgaan naar hoofdcontent

Verhuisblog 2; Het ontwerp



Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee?

Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn oma en een garage/klusruimte voor mijn vader. Mijn huisje is vanaf de straat gezien de laatste in dit rijtje en bevindt zich bij de achtergrens van het erf, uitkijkend over de Spoordonkse landerijen. De carport bevindt zich dus vooraan naast het huis van mijn ouders, en mijn oma en de garage zitten er tussenin. Zo heb ik echt mijn eigen plekkie en zoveel privacy als mogelijk is, maar tegelijkertijd is bijvoorbeeld even binnenwippen bij mijn ouders (aka de buren) geen moeite meer, een ideale combi dus. Dit zie je op de twee tekeningen hieronder, eerst het bovenaanzicht van het hele bijgebouw en daaronder de plaatsing op het erf. En misschien nog wel het geweldigste van dit alles is dat dit dus in gemeente Oirschot komt te staan, 'om de hoek’ bij één van mijn beste vriendinnen, mijn neefje en nichtje, en bij héél veel vrienden en familieleden, echt, dat gaat zo'n ontzettend grote meerwaarde zijn in mijn leven, can't wait. :)




Ook heeft de architect een foto-achtige sfeerimpressie gemaakt van het uiteindelijke vooraanzicht en deze is echt ge-wel-dig! Ik heb best een heel goed voorstellingsvermogen, maar het blijft toch lastig om vanuit een platte plattegrond (van iets wat compleet nieuw is) een écht goed 3D-beeld te vormen. Nou, deze ‘foto’ bracht daar in één klap verandering in en het overtrof ook nog eens al mijn verwachtingen. Het ziet er zo mooi en zo gaaf uit, ik moet mezelf nog steeds af en toe knijpen want dat ik zo’n gigantisch grote bofkont ben dat kan toch eigenlijk alleen maar een droom zijn. Kijk hieronder zelf maar, want ik denk dat dit verder weinig woorden nodig heeft…




Tot slot zoom ik natuurlijk nog even met jullie in op mijn indeling, op mijn plattegrond, waar na behoorlijk wat puzzelen en aanpassen nu al mijn wensen wel inzitten. Je komt ongeveer in het midden van de woning binnen in een kleine hal, met rechts meteen het toilet en daarnaast een inham waar een kapstok en (schoenen)bankje komen. Aan de andere kant bevindt zich naast de meterkast een deur naar een kleine extra kamer, precies groot genoeg voor een wasmachinekast, eens per week een wasrekje en mijn hometrainer. Klein, maar heel fijn om deze ruimte toch te hebben. Als je vervolgens rechtdoor loopt in de hal kom je meteen in de open keuken terecht die onderdeel is van een L-vormige leefruimte. Ik wilde ondanks dat het toch een soort ‘tiny house’ is wel heel erg graag een grote fullsize keuken, mét een raam om tijdens het koken naar buiten te kunnen kijken, want dat is iets wat ik nu echt enorm mis. Tegenover de keuken zit een flinke voorraadkast waar ik lekker veel (uit het zicht) in kwijt kan en die ik wederom heerlijk overzichtelijk wil gaan inrichten. Dat grote eyecatcher raam wat er zo uitspringt op de afbeelding hierboven bevindt zich natuurlijk in de woonkamer, onder deze geweldige raampartij komt een wat bredere (zit)vensterbank wat meteen ook kastjes zijn en waarop ik eindelijk een plantenparadijs kan maken. Verder wil ik graag een ronde eettafel en hoekbank in deze ruimte met ‘puntdak’plafond(!), maar hoe en waar precies dat weet ik nog niet, daarvoor moet ik straks eerst echt in de ruimte staan. Ook zijn er openslaande deuren naar mijn tuintje, iets wat ook al jaaaren een grote wens van me is, zowel een tuintje (OMG!) als openslaande deuren. Achter de keuken bevindt zich mijn slaapkamer waar prima een tweepersoonsbed en kledingkast in past, met aangrenzend een kleine badkamer ensuite. Doordat ik een grote keuken wilde vond ik het helemaal prima om onder andere in de badkamer ruimte in te leveren, want meer dan een douche, wastafel en kastje heb ik daar toch niet nodig (en het scheelt nog schoonmaakwerk ook haha). En jaja, het heeft ook een raam, want dat was echt een dikke must na al die jaren zonder en iets waar ik nu al elke dag naar uitkijk. Al met al vind ik de indeling zo dus echt top en helemaal bij mijn wensen en manier van leven passen, meer ruimte op voor mij belangrijke en veelgebruikte plekken en minder ruimte op de meer bijzaakplekken, precies goed. 



Een overvloed aan zin-innnn-materiaal dus, al moet ik ook eerlijk zeggen dat ik vooral de weg / het proces / de verandering ernaartoe behoorlijk spannend en pittig ga vinden, iets waar ik de volgende keer uitgebreider over zal schrijven, maar los daarvan of dat overslaande (kon dat maar haha) is het dus echt a dream come true in mijn leven zoals die nou eenmaal is, en voelt het als het meest waardevolle cadeau ever!


Liefs Laura 






Reacties

  1. Geweldig gefeliciteerd mooi nieuws in best wel treurige tijden. Fijn dat jij ouders hebt die ook van de natuur genieten en jou dat toffe uitzicht gunnen. Natuurlijk zal het een overgang zijn, afscheid van het oude,vooruit naar iets nieuws. Jij kan dat, je bent sterk maar niet altijd daar weet ik alles van. Geniet van dit proces want dat maak je de k ik echt maar 1x mee. Kus

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. Maar

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti