Liefs Laura

November, wat een up-and-down-maand was je zeg, helende hoogtepunten en downmakende dieptepunten, je had ze beide volop. De eerste tweeënhalve week gaf je me een toptijd, het lukte namelijk weer wat vaker om de deur uit te gaan, te wandelen in de natuur en zelfs een paar uitstapjes maken ging me goed en genietend af, heerlijk! Maar daarna gaf je me ineens een fikse verkoudheid die me (bijna anderhalve week) compleet vloerde en in standje overleven duwde, bleh! Sinds gisteren merk ik gelukkig dat ik weer wat meer lucht begin te krijgen, zowel letterlijk als figuurlijk, en ook meer zin heb in de dag en week. Op naar een knusse december met hopelijk veel fonkelende lichtpuntjes, mijn kerstboom  is in ieder geval al onderweg en de overvolle december-decoratie-krat staat ook al uitpakklaar, dus aan mijn huisje zal het niet liggen hihi. Maar eerst blik ik vandaag nog even dankbaar terug op tien gelukkigmakende genietjes van mijn november, lees je mee? Huisartsbezoek en nieuw medicijn. ...

“Wat knap dat je zo open bent” / “Wat mooi (en gedurfd) wat je allemaal schrijft”. Deze en soortgelijke complimenten heb ik de laatste weken opvallend vaker ontvangen in mijn inbox dan anders, van zowel bekenden als onbekenden. Berichtjes (lees; cadeautjes) die mijn dag maken, me een warm gevoel geven, me een paar centimeter laten groeien en     bevestigen dat het schrijven van mijn blogposts niet alleen een waardevolle betekenis heeft voor mezelf, maar ook voor sommige lezers. Toen ik gisteren even terugblikte naar mijn laatste vijf schrijfsels, snapte ik ineens waaròm ik meer persoonlijke berichtjes ontvangen heb, drie van de vijf  ‘onderwerpen’ zijn namelijk behoorlijk persoonlijk, kwetsbaar en gaan over grote taboe-achtige issues. Over drie eigenheden waar ik me tot vier jaar terug enorm voor schaamde en juist het liefst onvindbaar verstopten voor anderen, namelijk mijn angsten, mijn dwang en mijn hoogsensitiviteit. Dat ik hier nu in nog geen maand zo gedetailleerd op...

Hi! Mijn naam is Laura en ik ben hartstikke hoogsensitief. Ik ben hier vierendertig jaar geleden mee geboren maar pas sinds een jaar of acht ben ik dit ook daadwerkelijk gaan (kunnen, willen en durven) inzien en uitspreken. Van eerst ruim vijfentwintig jaar dit grote deel van mij negeren en er onbewust tegen vechten, naar het vervolgens steeds meer opmerken en inzien, het daarna stapje voor stapje accepteren, tot aan het omarmen en soms zelfs prijzen nu. Een behoorlijke bumpy road was dit proces kan ik je vertellen - nog steeds vaak trouwens - maar als ik kijk naar waar ik nu sta en wat mijn hoogsensitiviteit me brengt en gebracht heeft, was dit het meer dan waard. Tegenwoordig hoor je mensen vaak zoiets zeggen als “Ja hoor, iedereen is ineens hoogsensitief, wat een onzin / aanstellerij / domme trend”, iets waarvan mijn haren recht overeind gaan staan. Onderzoek wijst namelijk uit dat één op de vijf(!) mensen in meer of mindere mate hoogsensitief is èn dat dit altijd al zo geweest is, ...

Super tof dat je deze blogpost (wederom) hebt aangeklikt en heel erg bedankt voor je interesse en betrokkenheid, elke keer weer doet dat me zo ontzettend goed. Net zoals het lekker vrij schrijven over van alles en nog wat in deze rubriek dat doet; heerlijk! Deze keer beantwoord ik vragen over het voelen van / omgaan met jaloerse gevoelens en over mijn kronkelige en moeizame weg naar het vinden van een passende dagbestedingsplek (die deze week ineens onverwacht in een mega snelle stroomversnelling kwam). Tot slot lees je een dozijn van mijn laatste drie ge-…. dingen, zoals gelezen boeken, gemaakte aankopen, gekeken series en geproefde eetontdekkingen. Heel erg leuk als je nieuwsgierig bent en verder wil lezen, en mocht jij ook een (brandende, informatieve, luchtige, diepzinnige, grappige, serieuze, confronterende, zweverige of durf-te-vragen) vraag voor me hebben, stel deze gerust! •Hoe gaat het met je zoektocht naar een passende dagbestedingsplek? Wanneer start je bij die dagbesteding ...

Wat ondertussen veel mensen wel van mij weten (en ervaren) is dat ik van nature een behoorlijke dwangmatige persoonlijkheid heb. Altijd al gehad - echt de aard van het beestje - en zonder twijfel de basis van veel van mijn talenten en behaalde successen. Mijn dwangmatigheid en bijbehorende eigenschappen zoals gedisciplineerd, ordelijk, routinematig, perfectionistisch en punctueel hebben me heel vaak heel ver gebracht in mijn leven plus me zeer regelmatig boven mezelf doen laten uitstijgen besef ik nu. Ook werden deze eigenschappen veelvuldig geroemd door mijn omgeving en plukten veel mensen, scholen/klassen, verenigingen en vrienden er dankbaar de vruchten van, ik ervaarde mijn dwang jarenlang dan ook puur en alleen als een kracht. Wanneer ik nu terugdenk aan deze hoogtijdagen kan ik bijna niet geloven dat ik dit echt zelf allemaal was en ik zo veel zo ‘verrekkus’ goed voor elkaar gekregen heb, het voelt meer als een soort droom of film, heel onwerkelijk. Echter zijn deze sterk ontwikk...