Doorgaan naar hoofdcontent

Genietjes van de maand *•.FEBRUARI.•*


En toen was mijn eerste maand als hernieuwde Oirschottenaar in mijn heerlijke huisje alweer voorbij, en ondanks dat ik de eerste twee weken daarvan nauwelijks mezelf was, voelde ik me in mijn hart vanaf dag één wel meteen helemaal thuis. En naast volop landen, wennen, bijkomen en geploeter met mijn hoofd en lijf barstte deze maand ook van de vele ieniemini genietjes en gelukjes die dit huis en deze plek me automatisch brengen, zo fijn! Ook heb ik al geboft met een aantal wat grotere en sociale genietmomenten en die laat ik hieronder de revue graag even passeren, lees je mee?


  • Van Best naar beter. Februari begon dus meteen met dé grote verhuisdag, de dag van het (vroeg) opstaan in Best en het weer (vroeg) naar bed gaan in Oirschot. Tegen alles daar tussenin zag ik met mijn onvoorspelbare belastbaarheid vooraf behoorlijk op, maar het viel uiteindelijk gelukkig mega mee en ik heb alles fijn op mijn eigen tempo kunnen doen. Dat kwam vooral door de fantastische hulp die ik kreeg en het vele voorwerk dat in etappes al gedaan en uitgedacht was, meer daarover kun je eventueel lezen in mijn elfde verhuisblog. Al met al een dag die erin gehakt heeft, maar gelukkig ook op een genietmanier. 


  • Van wankelen naar wandelen. Ook het wandelen heb ik op den duur samen met mijn moeder langzaam weer opgestart, zo heb ik drie verschillende landelijke rondes gewandeld vanaf huis en heb ik één keer een prachtige boswandeling in een natuurgebied in de buurt gemaakt. Dat smaakt naar meer, zeker als het overal wat droger wordt en het zonnetje zich wat vaker laat zien. 


  • Oppassen geblazen. Eén van de grootste voordelen van het weer in Oirschot wonen is dat ik mijn neefje en nichtje vaker en gemakkelijker kan zien en zo hopelijk op den duur een meer aanwezige rol krijg in hun leven. Ik vond het dan ook geweldig toen ik op een maandagochtend bij mij thuis even een uurtje kon oppassen op mijn nichtje, lekker rommelen met mijn speelgoed en gezellig boekjes lezen. 


  • Heerlijk huismussen. Naast dat ik vanaf dag één dus ontzettend geniet van heel veel dingen in mijn huisje, denk aan het weidse uitzicht, de regendouche, de grote koelkast, de vloer(verwarming), mijn bloemlamp, alle fluitende vogeltjes en ga zo maar door en door en door, heb ik in de loop van de maand ook nog wat kleine dingen bijgekocht of gekregen die me elke dag weer blij maken. Onder andere de mooie passpiegel in de slaapkamer, twee handige draaiplateaus in een keukenkastje, vrolijke bosjes tulpen, een prachtig macramékussen, een kabelverstopbox, een grappige deurklopper en uiteraard alle ontzettend lieve kaartjes die ik in de bus kreeg. 


  • Carnavalcadeautjes. Natuurlijk was het ook carnaval deze maand, en ookal ging dit feestgedruis al hossend aan mij voorbij, toch heb ik er op afstand via de vele foto’s en filmpjes van mijn familie en vrienden er érg van genoten. Ook kwamen mijn zusje, neefje en nichtje even op bezoek, gezellig!


  • Tijd voor de tandarts. Een afspraak bij de tandarts is misschien niet iets wat je snel in dit rijtje verwacht, maar deze keer vond ik hem toch wel behoorlijk bijzonder. Ik ging namelijk samen met mijn oma, mijn moeder was onze taxi en omdat het haar oppasdag was was mijn nichtje ook van de partij. Daar zaten we dan met vier generaties in de wachtkamer, tof toch?


  • Let the bezoekjes begin! De laatste week van februari ben ik ook begonnen met weer wat meer bezoek te ontvangen, daar voelde ik toen gelukkig wel weer ruimte voor. De eerste was van mijn beste vriendin die volgend jaar met haar gezin definitief naar Frankrijk gaat emigreren en dat was echt super fijn, relaxed en gezellig. Theetjes drinken en kletsen over onze beide (zeer verschillende) nieuwe avonturen, op naar extra veel van dit soort moodboostende momenten samen dit jaar. 


  • Fraai feestje. Twee dagen later kwam mijn andere beste vriendin met haar kinderen ook langs, wat een rijkdomweek zeg! En nog wel op een hele speciale datum ook, want haar dochtertje werd op die dag alweer drie jaar. Dat kon ik natuurlijk niet ongemerkt voorbij laten gaan ondanks dat ze haar feestje al gehad had, dus met een klein taartje met drie kaarsjes en een cadeautje heb ik haar hopelijk een leuke middag kunnen bezorgen, mijzelf in ieder geval zeer zeker wel. 


  • Kirrende keukenprinses. Zoals je intussen vast wel weet is op wat voor dag dan ook het koken van mijn avondeten een onmisbaar hoogtepunt voor mij, het brengt me rust, laat me ontprikkelen, ik kan er mijn creativiteit in kwijt en bovenal word ik er gewoon ontzettend blij van. Natuurlijk was mijn nieuwe keuken daarbij eerst even wennen, maar heel veel dingen bevielen meteen al giga goed, denk aan het weer hebben van een oven met grillstand, afzuiging ín de kookplaat, lades waarin alles overzichtelijk voor het pakken ligt, mijn extra-oven-en-afval-trolley, een grote spoelbak, de plek van de keuken an sich en laten we de looks ook zeker niet vergeten. Geweldig allemaal! Helaas heb ik nog wel een vochtprobleem wat me dagelijks zorgen baart en daardoor toch vaak een randje plezier weghaalt, maar hopelijk kan dat komende maand opgelost worden. Ook heb ik zonder afzuigkap (waar heel goed fotolicht in blijkt te zitten) ontzettend lopen struggelen met fatsoenlijke foodfoto’s maken, zelfs met een speciaal daarvoor aangeschafte ringlight. Niet het einde van de wereld uiteraard, maar wel balen, tips zijn zeker welkom dus. Maar ondanks deze twee struikelblokken was het kokkerellen ook juist mijn veilige vertrouwde haven in deze maand met allemaal veranderingen en nieuwigheden, éxtra onmisbaar dus. 

Nou, dat waren mijn genietjes wel weer voor deze keer, hopelijk kun jij zelf ook zo’n fijn lijstje opnoemen of staat je er anders eentje te wachten in maart. Voor mijn gevoel gaat mijn nieuwe leventje nu pas écht van start, ik heb in maart in ieder geval al een flink gevulde agenda met allemaal leuke en waardevolle momenten die ik hopelijk niet aan me voorbij hoef laten gaan. We will see, ik heb er in ieder geval zin in! 

Liefs Laura 



Blogposts van de maand februari    


• Verhuisblog 11 - Van huis naar thuis; Wat er de laatste weken voor mijn verhuizing nog allemaal gebeurde om van mijn huisje een thuis te maken lees je in deze blogpost, van behangen tot het plaatsen van de meubels en van poetsen tot het monteren van de raambekleding. 

• Wat heb ik ge-…? - Deel 13; Een greep uit hetgeen ik de laatste tijd gelezen, geluisterd, gekeken en geproefd heb, inclusief mijn persoonlijke review en waardering met een punt tussen de 1 en de 10.

Reacties

  1. Lieve Laura ik blijf echt met veel plezier je blogs lezen maar wat ik nog veel fijner vind en dankbaar voor ben is dat je weer terug bent in het voor jou ook vertrouwde en mooie Oirschot ❤️🥰 welkom thuis wil ik dan ook zeggen.... en wat hebben ze hard gewerkt om jou paleisje want zo noem ik het... voor jou een pracht plek van gemaakt om heerlijk te kunnen wonen en hoop ik veel te gaan genieten🍀🍀🍀 zoals ik nu al lees heb je dat gelukkig al gedaan... hoe fijn🥰😘 . Ik ga voor je duimen dat de agenda van maart gewoon ingevuld kan worden door jou💪🏻💪🏻

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. Maar

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om