Doorgaan naar hoofdcontent

Verhuisblog 9; Wat wordt het moooi!


Daar ben ik weer met een update over de bouw van mijn toekomstige huisje, want tjeempie wat is er weer ontzettend hard gewerkt en veel gebeurd de afgelopen zes weken. Zo ligt bijvoorbeeld de prachtige ‘houten’ tegelvloer erin, zit er overal glas in de ramen, hangt de douchekraan al en nog véél meer. In deze bomvolle maar tegelijk ook beknopte verhuisblog lees en zien jullie daar van alles over. 

De vorige verhuisblog sloot ik af toen de vloerverwarmingsbuizen net gelegd waren en hoe kunstig dat eruit zag, maar twee dagen later zag je daar meteen al helemaal niets meer van door het beton dat gestort werd. Zo’n totaal ander gezicht weer!



Daarna werd het muurtje in de badkamer gemaakt zodat ik een lekker douchehoekje krijg, echt één keer knipperen en het stond er al. 



Ook werd toen de vensterbank aan de buitenkant bij het grote raam geplaatst, werden alle dakgoten gehangen en het dak verder afgewerkt. 



Ondertussen hield ik me bezig met de definitieve keuze voor het behang in de slaapkamer, een heel proces was dat weer, vooral omdat mijn ooit zelfontworpen steigerhouten bed behoorlijk bepalend is. Ten eerste omdat hij eigenlijk buiten het kleurenpalet van het huis valt (te grijs en geel) en ten tweede omdat het hogere hoofdbord met gestapelde planken behoorlijk druk is. Veel gaaf behang was daar gewoon echt niet mooi achter en vaak ook zonde van de print omdat er veel van wegviel, zelfs een effen linnen behang waarvan ik echt dacht dat dat het zou gaan worden was nog te onrustig. Ik weet niet meer wie het zei, maar de opmerking ‘Waarom pak je geen andere muur?’ was mijn redding. Want ondanks dat er twee ramen in die andere muur zitten en er een stukje achter de kledingkast komt, dacht ik dat dat inderdaad toch wel eens beter kan gaan werken dan achter het bed, je aandacht gaat dan namelijk niet meer naar de kast en ramen apart maar naar de gehele muur ineens en dat maakt het juist wel tof en rustig. Ik durf het in ieder geval te gaan proberen en ben heel benieuwd hoe het uiteindelijk gaat worden. Ook kon ik door deze muurswitch weer terug naar mijn eerste plan om een bosachtig behang van een schilderij te kiezen, alleen mochten de ramen dan niet op een belangrijke plek van de print zitten en wilde ik graag iets met veel diepte erin plus diverse tinten groen. En jaja dat vond ik hoor, jeuj! De print past qua kleuren zelfs óók heel goed bij het bed zoals je hieronder ziet, dus hopelijk is op deze manier een stapje buiten mijn kleurenpalet gaan toch best passend en mooi. To be continued…


Van de ene muur ging ik toen door naar de andere muur, want ik had ook een kijk- en kennismakingsafspraak met de kunstenaar die twee van mijn hoge muren in de living gaat beschilderen met grote veldbloemen (het hoe en waarom hiervan is te lezen in de zesde verhuisblog). Helaas had hij zich vergist in de dag en heeft mijn moeder hem de ruimte moeten laten zien, maar heb ik in een telefonisch gesprek daarna wel mijn wensen kenbaar kunnen maken, en dat waren er nogal al wat hihi. Onder andere dat ik er ook graag de lievelingsbloemen van belangrijke vrouwen in mijn leven in verwerkt wil hebben om het nog persoonlijker te maken. Hij komt de eerste week van december om het te gaan maken en ik wacht nu geduldig op de eerste schetsen, spannend!



En dan maak ik het murenverhaal meteen maar even af, want ik heb ook nog hele moeilijke knopen doorgehakt wat betreft de verfkleuren van de overige muren. Ik wist dat ik warm wit, groen en roze wilde, maar welke van de honderdduizenden tinten dan hè. Ik werd er, zoals je misschien in mijn vorige blogpost wel hebt gelezen, letterlijk doodmoe van dat deze onzekerheid maar in mijn hoofd bleef rondspoken, dus hoppa, hakken met die handel, het kan maar alvast duidelijk zijn. Na veel wikken en wegen zijn het de kleuren Dimity, Yeabridge Green en Cinder Rose geworden, want als het goed is passen deze tinten zowel mooi bij elkaar als bij de keuken, vloer, bank, badkamertegels, behang en de muurschildering. Blij mee en vooral héél erg opgelucht! 



Zo zeg, kijk vervolgens dan eens even naar deze ingenieuze installatie voor de warmtepomp die geplaatst is in de toekomstige klusschuur van mijn vader (naast mijn huisje), dat worden lekkere warme voetjes straks, wel sorry voor de ruimte pap…



En dan door naar de grootste metamorfose van deze keer, de tegelsss, want zowel die van de badkamer, wc als overal op de vloer werden in een paar dagen tijd allemaal gelegd. Ik wilde dat de zondag daarna dan ook meteen even met eigen ogen gaan bewonderen en dat doen jullie hieronder ook maar eens uitgebreid, want naast WAUW! hoef ik er verder geen woorden aan vuil te maken denk ik zo, misschien alleen dat de tegels nog niet gevoegd waren toen ik de onderstaande foto’s en filmpjes maakte.



En omdat ik er toch was konden er toen ook meteen een paar dingen beslist worden, iets wat niet zomaar even gebeurde maar met door mijn vader vooraf gemaakte stembriefjes en al haha. Op deze manier konden mijn moeder, vader en ik zonder beïnvloeding van elkaar steeds onze eigen voorkeur aangeven tussen de twee of drie verschillende opties die er voor diverse dingen waren. Dit ging onder andere over de binnendeuren, deurlijsten, plinten, plafondbalken en de vensterbanken binnen, en gelukkig kozen we negen van de tien keer meteen hetzelfde en was het dus zo gepiept. 



Een heel stuk groter iets dat ook ‘even’ beslist moest worden was het grove plan voor de tuin, en dan vooral waar er tegels komen en waar gras of groen. Dit omdat er nu nog met de hijskraan die er staat gemakkelijk zware spullen over het huis getild kunnen worden en zo het juiste zand daar binnenkort alvast gestort kan worden. Maar poeh, het was wel erg lastig om een goed beeld te vormen hoor. Ik had wel altijd al rondere vormen voor de tuin in mijn hoofd omdat het huis natuurlijk hoekig is, dus heb ik besloten om in de hoek van mijn huisje en papa’s klusschuur een rondlopend terrasje te maken en schuin tegenover aan de rand bij het uitzicht ook. Bij die laatste komt daaraan vast ook een glooiend vlak (tegenover de openslaande deuren voor een mooie view) waar beplanting in kan en verder komt er overal vooral gras. Ik kan nog steeds niet echt bevatten dat ik uiteindelijk gewoon een (best wel grote) eigen tuin ga hebben, knijp me knijp me…



Over de buitenkant gesproken, intussen zijn daar ook de andere vensterbanken geplaatst en alle verticale houten latjes bevestigd, wat er vooral op de kopse kant super chique uitziet. Ook het glas zit er gewoon overal alweer in en dat geeft het geheel gevoelsmatig een gigantische upgrade, zeker het uitzicht is echt weer een schilderij zo zonder plastic. Ik moet het dus maar snel opnieuw met eigen ogen gaan bewonderen, zin in!


Omdat er in mijn hoofd echt wat uit de overvolle emmer moest, heb ik onder andere voor mijn broertje (die interieurbouwer is) alvast even op een rijtje gezet wat voor kasten en eettafel ik ongeveer graag wil. Vooral qua ‘kleur’ vind ik dat voor sommige kasten best lastig met een houtlook vloer en daarom ben ik op mijn telefoon provisorisch wat gaan pielen om een beter beeld qua inrichting te krijgen. Dat, en uiteraard Pinterest, hielp enorm maar helemaal ben ik er zeker nog niet uit, gelukkig hoeft dat ook niet, de grote lijnen voor ogen (en dus ‘uit’ mijn hoofd) hebben is ook al heel wat en voelt fijn. 


Tot slot voor deze negende verhuisblog zijn vorig weekend de elektriciteitskabels doorgetrokken en is de geborsteld messing douchekraan geplaatst, mooi hè? As we speak worden ook de binnendeuren gehangen, maar die bewaar ik lekker voor de tiende verhuisblog. 


Oh wacht even, vergeet ik helemaal het pittige en energieslurpende proces te benoemen van letterlijk tientallen mailtjes en telefoongesprekken die ik met allerlei partijen heb moeten voeren rondom de vergunning om ook daadwerkelijk in deze mantelzorgwoning te mogen gaan wonen. Veel meer woorden ga ik er verder niet aan aan vuil maken, maar het bracht me behoorlijk van de kaart en terug naar het begin van mijn ziekzijn toen ik ook vaak met onbegrip en niet-empathische mensen te maken had. Maarrr, het was niet voor niets, want de vergunning is rond!! Eindelijk, wat een opluchting, niet normaal, en nou die nare bijsmaak maar heel snel vergeten en focussen op de vele vele ‘lekkere’ dingen. :)


Heel benieuwd wat ik in de volgende verhuisblog allemaal weer aan jullie kan laten zien, want dat is voor mij ook altijd best wel een verrassing, maar ik wil in ieder geval weer eens een rondleidingsfilmpje van binnen én buiten opnemen. Voor nu in ieder geval hartelijk bedankt voor jullie betrokkenheid, interesse en alle enorm hartverwarmende reacties die ik vaak krijg, die doen me echt giga goed. En mocht je ’live’ op de hoogte willen blijven, volg me dan ook zeker even via Instagram(stories).


Liefs Laura 






Reacties

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. Maar

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om