Doorgaan naar hoofdcontent

Vragen(v)uurtje 18.0; keuzestress, zomerse recepten, drempels en vakanties


Het was alweer een tijdje geleden dat ik een vragen(v)uurtje schreef, een rubriek waarbij ik in een uurtje vragen beantwoord die ik van jullie krijg, en dus vond ik het daar wel weer eens tijd voor. Ik plaatste daarom gisteren een vragensticker in mijn Instagramstory’s en kreeg zeven leuke vragen terug; over mijn nieuwe huisje, vroegere vakanties, een recent leermoment, sociaal contact en meer. Lees of scroll dus vooral lekker verder als je daar meer over wil weten. 


Heb je nog een lekker en gemakkelijk zomers groenterecept in de aanbieding?

Ja hoor! Iets waar ik zelf tijdens warme dagen altijd erg van smul zijn ‘schaaltjes’ van ijsbergsla die je vult met wat je maar lekker vindt of toch al op het menu hebt staan. Je haalt daarvoor voorzichtig één voor één de bladeren los van een krop ijsbergsla en knipt deze vervolgens met een schaar even mooi rond, daarna vul je ze (met een eenpansgerecht of meer als buddhabowl) en kun je ze uit het vuistje eten als een soort wrap, lekker fris en knapperig, heerlijk. Ook rolletjes van geroosterde puntpaprika zijn een zoete zomerse aanrader; je snijdt daarvoor een puntpaprika in de lengte doormidden, roostert deze helften even zacht en plat in de oven, legt er vervolgens een dot van bijvoorbeeld een frisse puree van doperwten, tuinbonen of pompoen, avocadospread/guacamole, pastinaakrijst (of gewone rijst), hummus of wat dan ook op, even rollen rollen rollen en bon appetit! 




Wanneer stapte je recent over een persoonlijke drempel heen? 

Dat was vorige week toen twee sociale afspraken lastminute niet meer doorgingen en ik daardoor ineens zes dagen achter elkaar niemand zou gaan zien. Ik heb toen na een paar uurtjes moed verzamelen woensdag een berichtje in mijn vriendengroepapp geplaatst of iemand morgenochtend tijd en zin had om mij even 'uit te laten'. Zoiets is voor mij vooral een grote drempel omdat ik bang ben dat toch niemand tijd zal hebben - het is ten slotte gewoon een doordeweekse werk/schooldag plus morgen al - en ik dan alleen nog maar harder op de eenzame en opgesloten feiten gedrukt ga worden. Maar toch deed ik het deze keer dus, stapte ik over die drempel heen, en dat voelde me toch een partij goed! En toen ik op die hulpvraag (binnen een kwartier) ook nog een positief antwoord terug kreeg vertienvoudigde dat gevoel nog eens én heb ik de dag daarna intens genoten van een uurtje van speeltuintje naar speeltuintje wandelen met een vriendin en haar dochtertje. Love my friends! Oh en ik bedenk me nu dat ik zondagochtend ook nog een flinke drempel ben over gegaan, ik heb namelijk een half uurtje de benauwde hitte getrotseerd omdat ik te graag mijn nieuwe huisje weer eens wilde zien. Dat was zowel mentaal als lichamelijk vooraf (en tijdens) een flinke innerlijke strijd, maar I did it en daar ben ik best een beetje trots op. :)




Wie appte, belde en sprak je als laatst?

Als laatst appte ik vanochtend een beste vriendin, belde ik gisterenmiddag met een vriendin/oud-collega uit Amsterdam, en sprak ik gisterenavond mijn buurvrouw tijdens een uitgebreide voordeurbabbel. 



Wat is de laatste keuze die je gemaakt hebt voor je nieuwe huisje?

Qua keuzes maken en definitieve knopen doorhakken voor mijn huisje is het ‘feest’ nu echt begonnen, het woord feest zet ik daarbij bewust tussen haakjes want het valt me behoorlijk zwaar moet ik eerlijk zeggen. Natuurlijk is het hartstikke gaaf en leuk om alles helemaal naar je wens en smaak te mogen maken en daar voel ik dan ook echt onbeschrijflijk veel dankbaarheid voor, maar als twijfelkont, piekeraar, perfectionist en HSP-er stroomt de boel dan al snel compleet over in mijn hoofd, iets wat de afgelopen twee weken meermaals gebeurd is, inclusief bijbehorende lichamelijke klachten. Maar ondanks dat is het me toch gelukt om veel knopen door te hakken, zo heb ik samen met mijn broertje (die een eigen interieurbouwbedrijf heeft) het definitieve ontwerp van mijn keuken bepaald, echt ongelooflijk hoeveel keuzes daar in verstopt zitten zeg. Alleen de precieze kleur groen en het aanrechtblad moet ik nog kiezen, maar daar heb ik echt staaltjes voor nodig. Ook heb ik de plekken van alle lichtknoppen en stopcontacten nu definitief goedgekeurd en soms wat aangepast, en daarmee ook de plaatsing van bijvoorbeeld de bank versus de televisie. Ook de wc-pot en wastafels zijn gekocht en de diverse kranen en toebehoren bijna. Pittige en vermoeiende denkdagen heb ik achter de rug (en voor de boeg) dus, maar oh oh oh wat wordt het mooi!




Waar kijk je het meest naar uit in je nieuwe huisje?

Waarnaar niet haha. Maar waar ik bovenal erg naar uitkijk is het feit dat dit huisje in Oirschot staat en ik vrienden en familie daardoor veel gemakkelijker en vaker zal zien. Echt ín het huisje kijk ik onder andere erg uit naar een badkamer met een raam, koken en bankzitten met weids uitzicht en liggen op het gras in mijn tuin. 



Ga je nog op vakantie en aan welke zomervakanties denk je nog vaak terug?

Nee, op vakantie gaan is voor mij helaas al jaren niet meer mogelijk. Natuurlijk vind ik dat mega jammer, de wereld heeft namelijk zoveel mooie natuur en cultuur te bieden wat ik graag eens in real life zou willen zien en ervaren, maar anderzijds is dit ook iets wat ik intussen best goed geaccepteerd heb. Ook helpt het me om de herinneringen aan de vakanties en reizen die ik vóór mijn ziekzijn nog wel gemaakt heb gedetailleerd te kunnen blijven herbeleven, iets wat ik dan ook regelmatig doe, zeker in deze tijd van het jaar. Het allervaakst denk ik dan terug aan de geweldige roadtrip-B&B-vakantie in Andalusië met een beste vriendin, de gezellige op-bezoek-bij-een-vriend-vakantie op Malta en de diverse fantastische tournees met ZomerOrkest Nederland.




Wat was je laatste leermoment waardoor je de volgende keer iets anders gaat aanpakken?

Iemand anders met een duidelijke eigen kijk laten meedenken met de (eerder genoemde) bouw/woon/inricht-keuzeprocessen in mijn hoofd, ook de kleine, zodat ik niet onnodig lang in mijn eentje in dezelfde denkcirkel blijf sudderen. Niet om me te laten beïnvloeden maar echt puur om te sparren en daardoor mijn eigen keuzes helderder te krijgen, iemand anders kan namelijk soms één ding opmerken waardoor tien keuzes meteen al afvallen of iets toevoegen waar je zelf nog helemaal niet aan gedacht had. Dit leerde ik maandag van een beste vriendin (die ook aan het bouwen is) toen ik vertelde over de overstromingen in mijn hoofd én zij bood zichzelf ook meteen aan als sparringspartner, zo ontzettend lief, fijn en waardevol. Twee dagen later heb ik hier dan ook meteen al gebruikt van gemaakt en heeft ze meegedacht over de lade-indeling van de keuken, en inderdaad, het maakt zo’n proces zoveel anders. Het blijft veel, moeilijk en stressvol, maar het maakt het ook lichter, want je draagt het dan in ieder geval niet meer helemaal alleen. 



Thanks voor jullie vragen en voor nu een heel fijn, gezellig en relaxed weekend (of wellicht zelfs vakantie) gewenst!


Liefs Laura 




Reacties

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. Maar

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om