Doorgaan naar hoofdcontent

Verhuisblog 5; Van 2D naar 3D

Omdat ik de laatste twee maanden weer heel wat foto’s verzameld heb van de vorderingen van de bouw van mijn toekomstige (mantelzorg)woning - het ging namelijk van een 2D naar een 3D huisje - leek het me wel weer leuk om ook hier even een update te plaatsen. Het toffe aan deze bouwfase was dat je het zo ongeveer per uur flink vooruit zag gaan en tegelijkertijd ook mijn ‘woonbeeld’ steeds beter en completer werd, iets wat je denk ik in deze fotoblogpost ook wel ziet. Scroll dus vooral verder om even ‘binnen’ te kunnen spieken!

Het ging de afgelopen tijd dus van een reallife plattegrond… 

naar een echt huisje. Allereerst werd daarvoor dit onderstaande houten kunstwerk gemaakt, wat een lumineus lijnenspel hè?
Daarna kon er begonnen worden met metselen, vele uren metselen metselen metselen, soms in het zonnetje maar helaas ook vaak in de regen. En niet alleen mijn grote held papa heeft veel stenen gelegd, maar ook mijn kleine held Lars heeft letterlijk zijn steentje bijgedragen.
 
Tussendoor werd ook het frame van het dak gemaakt, wat natuurlijk betekende dat de vlag (voor het hoogste punt) uit kon en er taart getrakteerd werd aan alle harde werkers. En het uitzicht kreeg zo ook meteen een mooie lijst eromheen zoals je ziet.
Ook werden de muren steeds hoger en hoger en kwamen er steeds meer kamers bij die ‘af’ waren. 
Voor mij dus de hoogste tijd om weer eens echt te gaan kijken en om voor het eerst dóór een groot gedeelte mijn huisje te lopen in plaats van eroverheen, wat een andere belevenis was dat zeg, heel gaaf!
Ook heb ik toen in de woonkamer mijn eerste kopje thee met de buren (pap en mam) gedronken, erg gezellig, hopelijk mogen die er nog veel gaan volgen.
En het weekend daarna werd het alleen nog maar beter, er kwamen namelijk gewoon al een paar van mijn vrienden op bezoek, zooo leuk, bijzonder en hartverwarmend was dat, echt ontzettend genoten van dit fantastische voorproefje van de toekomst! Voor mij is de belangrijkste en meest waardevolle reden om te verhuizen namelijk om familie en vrienden op loop- en fietsafstand te hebben wonen zodat mijn sociale leven laagdrempeliger en rijker wordt. Zin in, zin in, zin in!
En om niet alleen mij maar ook de kinderen die erbij waren een onvergetelijke dag te bezorgen, mochten ze zelf één van hun fietsen de lucht in takelen met de grote hijskraan, wat een feest. :)
De weekenden daarna werd er weer hard verder gemetseld aan onder andere mijn binnenmuren, tot uiteindelijk de allerlaatste steen werd gelegd in het puntje van de nok. 
En tadaa, klaar is Kees, wat een plaatje hè!
Ik ben er zelf sindsdien nog niet geweest om het in reallife te bewonderen maar mijn neefje wel zoals je ziet, en aan zijn lach te zien is het meer dan goedgekeurd. 
Verder word ik intussen nog steeds regelmatig helemaal gek van mezelf met betrekking tot de keuzes die ik nog ga moeten maken, zie ook de vorige verhuisblog, maar eentje heb ik er in ieder geval al wel doorgehakt, namelijk hoe het plafond in het puntdak eruit komt te zien. Het onderstaande Pinterestplaatje komt daar het dichtstbij in de buurt (minus een dwarsbalk door de ruimte heen), namelijk eiken balken op strak gestucte wanden die getext worden met een warme wit of een lichte beigetint. Lekker rustig zodat ik onder andere op de muren wat gemakkelijker mijn gang kan gaan met kleuren, structuren en prints. Mega benieuwd en spannend hoe het uiteindelijk zal gaan worden allemaal…
Tot slot nog even aandacht voor het feit dat het huis van mijn ouders eindelijk officieel verkocht is, yesss! Zo ontzettend fijn dat die last binnenkort van hun schouders valt en de focus ook weer meer op hun nieuwe paleisje gericht kan worden. Één juni verhuizen ze al naar de woonunit die ze nu druk aan het opleuken zijn. Grote bewondering voor hoe ze dit allemaal (tegelijk) aanpakken, ik doe het ze zeker niet na.

De komende tijd zal er dus vooral op dat vlak veel gebeuren maar ga ik ook zeker weer eens door mijn eigen huisje lopen om de look en feel te ervaren nu álle muren in tha house zijn, erg benieuwd of dit me weer nieuwe inzichten en beslissingen zal geven. Keep you posted natuurlijk, niet alleen af en toe hier maar een stuk vaker ook op mijn Instagram @l.i.e.f.s.l.a.u.r.a. 

Liefs Laura 










Reacties

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. Maar

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om