De basis ligt! De afgelopen twee maanden heeft mijn nieuwe huisje steeds meer vorm gekregen en heb ik zelfs al door alle kamers kunnen lopen, suuuper tof. Ook in mijn hoofd krijgt alles steeds meer vorm, maar nog lang niet zoveel als ik soms zou willen, grotere definitieve keuzes maken én in een lopend proces zitten zijn beiden nou eenmaal echt totaal niet mijn ding en ze laten mijn hoofd af en toe bijna ontploffen, nu al haha. Meer over deze innerlijke bommetjes, alle intussen gemaakte bouwstappen en een allereerste hometour door mijn huisje lees en zie je in deze vierde verhuisblog. Kom binnen, kom binnen!
In de vorige drie verhuisblogs kon je al lezen over de weg naar mijn nieuwe (mantelzorg)woning toe, zag je het definitieve ontwerp van de architect, en dat de bouw officieel van start ging. In de twee maanden daarna is er wederom van alles gebeurd en werden om te beginnen de eerste rijtjes stenen gelegd. Dit ging echt als een speer en binnen een paar dagen lag daar ineens al het hele ‘frame’ van mijn huisje, wow!
Daarna kwam míjn eerste echte taak; de plekken voor alle licht-, elektra- en waterpunten bepalen zodat deze uitgefreesd konden worden. En daar kwam een stuk meer bij kijken dan ik vooraf dacht, zo moest ik bijvoorbeeld ook ineens de definitieve indeling van de keuken al weten, als in; waar komt de kookplaat, gootsteen, vaatwasser, oven(s) en koelkast? Help! Hetgeen ik zeker wist en dus mijn uitgangspunt was, is dat ik de gootsteen bij het raam wil en alleen een hoog kastgedeelte op de korte kant / de binnenmuur, dus van daaruit ben ik volop Pinterest ingedoken om er ook een 3D-beeld bij te krijgen en op die manier beter te kunnen ‘voelen’ waar de rest van de keuken dan handig, logisch en mooi is. Helaas bleek deze specifieke indeling niet heel gemakkelijk te vinden te zijn en bleef een goed voorstellingsvermogen alsnog een must, maar uiteindelijk ben ik er goed uitgekomen en erg tevreden met hoe de indeling gaat worden. Het onderstaande gevonden plaatje komt daar het dichtste bij in de buurt, alleen moet je de afzuigkap even wegdenken en daar juist een raam bijdenken, plus de kookplaat en gootsteen omdraaien. Wel toevallig dat dit plaatje ook precies een groene keuken is, want dat wil ik waarschijnlijk ook.
Ook aan de indeling van de badkamer heb ik hierdoor uiteindelijk nog iets veranderd, de wastafel en douche komen niet meer schuin tegenover elkaar maar naast elkaar, dit was technisch en qua raam toch wat logischer. Verder heb ik in elke kamer dus gepuzzeld met lichtschakelaars, lichtpunten en stopcontacten, toch wel erg lastig hoor als je niet fysiek in een (ingerichte) ruimte kunt staan, maar ik denk dat ik aan heel veel musts wel gedacht heb.
Dit alles stond nog geen dag op papier of het werd al uitgefreesd, dùr doen hoppakee, en vervolgens werden de bijbehorende leidingen en afvoerbuizen gelegd. Blijft toch grappig om te zien wat er straks allemaal onder je voeten loopt.
De week daarna was het tijd om de eerste laag beton te storten, niet normaal hoeveel erin ging, en toen dit twee dagen gedroogd had mocht ik er ook al even op. Ondanks de lichte hagel was het mega tof om echt al door alle kamers te kunnen lopen en de ruimtes weer een stukje beter te kunnen voelen en beleven. Ik kon het dan ook niet laten om een allereerste hometour te filmen. :)
Ook mijn bouwvakker-to-be neefje en mijn toekomstige buurvrouw (oma) kwamen de boel even inspecteren; goedgekeurd hoor!
Naast al dit harde fysieke werk waar ik alleen maar een betrokken toeschouwer van kan zijn, is dit bij het proces in mijn eigen hoofd wel anders. Af en toe doe ik een poging om na te denken over allerlei leuke keuzes die er nog gaan komen, ongeveer weet ik het allemaal wel, maar specifiek is echt nog zo zo zo moeilijk, letterlijk om gek van te worden. Nou ga ik sowieso niet goed op iets wat nog niet af(gerond) maar lopende is omdat dit me heel veel onrust, onzekerheid, stress en daardoor weer lichamelijke klachten bezorgt, iets kan maar gedaan zijn, uit mijn ‘handen’ is uit mijn hoofd (en lijf), dus kom maar op met die to do’s is daardoor doorgaans mijn motto. Deze struggle (en dit motto) heb ik altijd al gehad en is dus niets nieuws, zo kwam het op school bijvoorbeeld vaak voor dat ik werkstukken weken te vroeg al inleverde om maar van dat overheersende nare gevoel af te zijn. Maar ik besef me nu maar al te goed dat dit mega grote project jarenlang nog niet helemaal af zal gaan zijn en dat ik daar echt een (gezonde) weg in zal moeten vinden zodat ik niet continu kopje onder ga, én ik het bovenal leuk blijf vinden, want dat is dit hele avontuur in de kern natuurlijk. Nu negeer ik alle onrust en ongemakken voornamelijk nog, als alles me helemaal duizelt en ik in een draaikolk van keuzes terecht kom stop ik alles lekker weg, sluit me af en zoek ergens anders afleiding in. Nu kan dat nog, ik moet namelijk nog bijna niks definitief kiezen, nóg niet… Ook weet ik echt wel dat heel veel mensen dit soort projecten stressvol en energievretend vinden, maar met mijn belastbaarheid en prikkelverwerking vergt alles toch een héél stuk meer dan gemiddeld ben ik bang. Dat is met alles zo en ondertussen heb ik daar mijn eigen weg en acceptatie grotendeels wel in gevonden, maar omdat deze happening helemaal nieuw (en veel en groots) is, vind ik het behoorlijk spannend hoe ik me gedurende dit proces staande ga houden. Één ding is in ieder geval zeker, het moet stapje voor stapje en op een slakkentempo, want the hurrier I go, the behinder I get. Dus wat voor soort groene keuken het gaat worden, hoe het puntplafond het mooiste is, wat voor tegeltjes, behang en muurkleuren er gaan komen, hoe de bank komt te staan en ga zo nog maar uren door, deze keuzes komen uiteindelijk zeker allemaal goed, ook in combinatie met geld (nog zo’n hersenkraker), maar niet vandaag of à la minute, en dat dat ook helemaal niet hoeft blijf ik gewoon eindeloos tegen mezelf herhalen, of ik duik er af en toe gewoon nog even lekker voor weg…
Liefs Laura
Reacties
Een reactie posten