Doorgaan naar hoofdcontent

Genietjes van de maand *•.FEBRUARI.•*


Back on track! Dat is denk ik de kortste samenvatting die ik van februari kan geven. Na een januari om te janken voelde ik me deze maand zowel lichamelijk als mentaal een heel stuk beter en lukte het vooral weer om lekker vaak te wandelen, elf keer maar liefst, héérlijk. Ook kon ik weer voelend (in plaats van wetend) genieten van alle kleine fijne dingen en heb ik de draad weer opgepakt met sociale afspraken initiëren. Alleen qua bloggen was ik wat minder on track, maar ook dat komt vast wel weer. Voordat ik nu vol goede moed en zin-innn-kriebels begin aan mijn sociaal drukke maart, blik ik hieronder natuurlijk eerst nog even terug op februari, want ookal waren mijn belevenissen voornamelijk wandelingen, er waren ook zeker een aantal andere genietmomenten die de moeite waard zijn om even bij stil te staan. 

  • Wandelfestijn. Na bijna twee weken niet gewandeld te hebben of echt buiten te zijn geweest, was één februari de dag dat dit eindelijk wel weer ging, hoera! En gelukkig bleef het de hele verdere maand zo’n wandelfestijn, want met elf wandelingen heb ik toch wel een recordje te pakken denk ik, zeker voor zo’n korte wintermaand. Ik ging zeven keer met mijn ultieme wandelmaatje mama (gelukkig is ook zij het nog steeds niet beu), twee keer met mijn begeleidster en twee keer met een vriendin. Mega genoten van het omringt zijn door bos, heide, water en landerijen, van het verwarmende zonnetje, van voorzichtig zingende vogeltjes, van prachtige mossen, van de allereerste groene knopjes en natuurlijk van heel fijn gezelschap. 


  • Carnaval at home. Februari is natuurlijk ook altijd de maand van carnaval, dat is niet te missen als je in Brabant woont, zelfs niet als je gewoon thuisblijft, want door de vele filmpjes en foto’s die ik kreeg beleefde ik het alsnog een beetje mee. Zo kon ik toch nog fangirlen bij mijn favoriete carnavalsband (en hun liedjes constant in mijn hoofd hebben), alle leuke (kinder)pakjes zien en de sfeer proeven bij verschillende evenementen. Ook ontplofte mijn hart van het feit dat een fanatiek clubje van ‘mijn’ vroegere muziekkindjes (die ondertussen begin twintig zijn) een carnavalsbandje zijn begonnen en overal optraden, te leuk. Hossen deed ik zelf dan wel in de bossen, maar carnavalspret had ik dus zeker weten alsnog op afstand. Alaaf!


  • Verbinding is back. Zoals je wellicht gelezen hebt in één van mijn vorige blogposts heb ik me in januari behoorlijk eenzaam gevoeld en was ik het alsmaar initiatief nemen om verbinding te krijgen even helemaal beu. Dit zorgde ervoor dat ik in een nare neerwaartse spiraal terecht kwam, maar gelukkig kom ik hier de laatste jaren steeds sneller en gemakkelijker weer uit, zo ook nu. Het is dan gewoon weer ‘even’ een kwestie van hernieuwd accepteren en beseffen dat verbinding niet vanzelf naar me toe komt vliegen, zeker als andere mensen drukke voorbijvliegende levens hebben, maar dit niets met ‘niet willen’ of ‘mij niet waardevol vinden’ te maken heeft. Begin februari draaide ik deze knop met veel zin weer om en had ik meteen weer meer dan genoeg leuke sociale afspraken staan, wel vooral in maart, maar alleen het vooruitzicht gaf al zoveel licht en lucht. Ook heb ik deze maand weer veel meer gebeld met vrienden en vriendinnen én heb ik vorige week een heel tof forum gevonden waar ik me aardig thuisvoel. Verbinding is zeker back dus, laat maart maar komen!


  • Tantetijd. Toen mijn zusje in de carnavalsvakantie naar een zwemparadijs ging met mijn neefje, had ik even heerlijk wat qualitytime met mijn lieve nichtje. Lekker chillen op een kleedje, omrollen, rondkijken en selfies maken. :)


  • Een puik drieluik. Sinds februari 2019 schrijf ik dagelijks mijn genietjes en gelukjes op in een speciaal daarvoor bedoeld boekje (zie de verzameling hieronder). In de loop der jaren kwamen hier wel eens andere schrijfprobeersels en -routines bij, maar die hielden stuk voor stuk nooit heel lang stand. Het paste op den duur dan toch niet meer bij me, was waarschijnlijk alleen nodig in een bepaalde fase en werd daardoor uiteindelijk meer een moetje zonder nut en gevoel. Tot ik vorige maand spontaan iets bedacht en probeerde wat wel echt een blijvende schot in de roos gaat zijn, dat weet ik nu al zeker, was die donkerte in januari dus toch nog ergens goed voor. Hetgeen ik nu al anderhalve maand dagelijks doe is een beknopte drieluik schrijven; eerst mijn genietjes en gelukjes, daarna welke gedachten en gevoelens me vandaag bezig hielden en tot slot een aantal complimenten / schouderklopjes aan mezelf over de afgelopen dag, in principe allemaal in voornamelijk steekwoorden. Dit is zowel na een goede of slechte dag erg fijn en waardevol om te doen, ze zijn er alledrie hoe dan ook altijd én het is in zo’n vijf minuten gebeurd en hoeft in de basis dus niet veel tijd en energie te kosten, maar bij meer behoefte kan ik er ook zo een half uur mee bezig zijn, perfecto! Ik was deze maand in ieder geval elke avond weer blij dat ik op deze manier mijn dag afgerond achter me kon laten, vandaar dat het een plekje heeft gekregen in deze rubriek.


  • Made with love. Ik borduur nu al zo’n negen jaar elke avond eventjes aan een kussen om ontspannen te worden en de laatste onrust in mijn hoofd te verdrijven. Meestal zijn dit naamkussens voor een aankomende geboorte wat het extra bijzonder maakt om ermee bezig te zijn, al helemaal als ik de ouders persoonlijk ken. Ook is het erg leuk dat elke ouder duidelijk een eigen smaak heeft en de afbeeldingen op de kussens dus heel divers zijn. Het borduurwerk wat ik deze maand afrondde (minus de naam) is ook echt weer een pareltje, heerlijk toch al die kleurtjes, mij hebben ze in ieder geval vaak opgevrolijkt. Op naar de volgende met zeethema.


  • Wauw op de bouw. Afgelopen zaterdag was ik weer even op de bouw van mijn nieuwe huisje te vinden, de eerste laag beton was de dag ervoor namelijk gestort en samen met de contouren van de binnenmuren gaf dit weer een heel ander gevoel dan de vorige keer dat ik er was. Ondanks dat er in dat halve uurtje precies een regenbuitje overtrok heb ik erg genoten van het binnenstappen van mijn huisje en het rondlopen door alle kamers. Binnenkort zal ik zeker weer een verhuisblog schrijven en hier meer over vertellen, maar een giga genietje van de maand was het onbetwist!


  • Zevende kookhemel. Ondanks dat de prijzen van groenten de pan uit rijzen (een klein bloemkooltje voor €3,50, doe eeeven rustig) was ik de afgelopen tijd tijdens het koken weer helemaal in de zevende hemel, heerlijk heerlijk. Vooral omdat ik gewoon alles weer normaal kon eten na mijn verstandskiezendrama, dus óók hele crispy crunchy knapperige krokante dingen, jiehaaa! Ook heb ik ontdekt dat ik op dagen dat ik niemand gezien of gesproken heb, ik het vaak fijn vind om tijdens de eerste helft van mijn kooktijd een podcast of luisterboek op te zetten omdat stilte en ontprikkelen dan juist niet per se is wat ik nodig heb, en zo krijgt koken dus een paar dagen per week nog een extra genietfunctie. Creatief, plantaardig en uitgebreid koken (en dit of course smullend opeten) blijven echt de highlights van ál mijn dagen en het laat me elke keer weer opbloeien, daarom deel ik in deze rubriek daar graag weer af en toe een eregalerij-nageniet-filmpje van. (Dit jaar doe ik dit alleen niet meer per maand maar per twee maanden en niet meer met de 1SE-app.) Zie jij wanneer mijn verstandskiezen zijn verwijderd haha?

Nou, dit waren mijn genietjes weer voor deze keer, ondanks dat het misschien een wat eentonige maand was vlogen de dagen echt mega snel voorbij en was die ene toon wel een héle fijne. Zoals ik al schreef heb ik nu super veel zin in maart, want daarin staan al allerlei leuke sociale dingen gepland, waarschijnlijk iets te veel, maar dat een groot deel (op mijn manier) mag gaan lukken daar duim ik voor. Hopelijk wordt maart ook een mooie maand voor jou, geniet er in ieder geval van zoveel als kan! 


Liefs Laura 




Blogposts van de maand februari 

  • Genietjes van de maand januari 
  • Wat heb ik ge-…? Deel 7; Een greep uit hetgeen (aanraders en afraders) ik de laatste tijd gelezen, geluisterd, gekeken, gegeten en gekocht heb, inclusief mijn persoonlijke review en waardering met een punt tussen de 1 en de 10. 
  • Niet meer bang voor mijn dwang; Een kwetsbaar kijkje in mijn dwangmatige hoofd en leven van vroeger en nu. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. Maar

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om