En dan gaan we gewoon alweer de allerlaatste dagen van 2022 in, een tijd die altijd roept om een terugblik, bij mij althans, en dus had ik wel zin in om met een tiental vragen uit een Oud & Nieuw-spel hier een eindejaarsspecial te schrijven. In deze allerlaatste afsluitende blogpost van dit jaar, de 46e, komen allerlei persoonlijke hoogte- en dieptepunten voorbij en kijk ik door een lieve en kritische bril naar mezelf. Dus, houd jij ook wel van terugblikken, overdenken en evalueren of ben je gewoon nieuwsgierig naar mijn 2022-hersenspinsels, lees dan vooral lekker verder.
Is er dit jaar iets gebeurd waarvan je denkt dat je het de rest van je leven zult herinneren? Zeker weten! De liefde en het geluk die van de bruiloft van mijn beste vriendin afspatte (en waarbij ik de grote eer had om getuige te zijn) was echt fantastisch en staat in mijn geheugen en hart gegrift. Ook de geboorte van mijn nichtje Pien en de eerste keer dat ik haar ontmoette (samen met mijn neefje Lars) zal ik nooit vergeten. En aan de verdrietige kant het overlijden en de begrafenis van mijn lieve oma.
Voor welke drie dingen die je afgelopen jaar hebt gedaan, kun je jezelf een schouderklopje geven? 1. Dat ik een aantal grotere spannende dingen op mijn eigen manier gedaan heb, bijvoorbeeld bovenstaande bruiloft en begrafenis, maar ook de uitreiking van papa’s lintje (plus een extra schouderklopje dat ik dat voor elkaar heb gekregen en georganiseerd heb), een vrijgezellenfeest, babyshower, verjaardagen en meeloopdagen/rondleidingen bij dagbestedingen. 2. Dat ik het bloggen meer op gevoel en minder perfectionistisch ben gaan doen, en in de zomer een maand ‘vakantie’ ervan genomen heb. 3. Dat ik me weer door alle mentaal moeilijke en lichamelijk zware periodes heen heb geslagen, en daarin meer dan voorheen vertrouwen kon houden in het terugkeren van betere tijden, opener was en daarna sneller kon omschakelen. Ook was ik qua angst na die (soms best lange) periodes veel minder terug bij af dan de jaren hiervoor en hoefde ik bijvoorbeeld van huis gaan of wandelen veel minder lang op te bouwen.
Met welke personen voelde je je dit jaar extra verbonden? Vooral met mijn beide beste vriendinnen, de ene door de weg naar haar bruiloft toe en regelmatige dates, en de andere omdat ik haar heb mogen bijstaan in moeilijke periodes, ze zich dit jaar meer open en kwetsbaar op heeft durven stellen - zo trots! - en we sinds een paar maanden élke week meermaals even bellen en dus letterlijk meer verbonden zíjn. Maar ook wel met mijn moeder en zusje door de vele wandelingen, levensveranderingen en (app)gesprekken, met een aantal lotgenoten door herkenning op specifieke rouwgebieden en met mijn vriendengroep omdat ik nog meer ben gaan beseffen hóe blij zij me maken, ze rekening met me (willen) houden en me in mijn waarde laten en respecteren.
Wat heb je geprobeerd dat geen succes bleek, maar waarvan je wel blij bent dat je het gedaan hebt? De zoektocht naar een passende dagbesteding voor één dagdeel per week. In het begin van het jaar ben ik op zoek gegaan naar een plek (in de omgeving) waar ik lotgenoten in real-life zou kunnen ontmoeten, herkenning en verbinding zou kunnen vinden en het liefst vooral vrij en creatief bezig zou kunnen zijn. Dit bleek alleen een zoektocht te zijn naar een te klein speldje in een te grote hooiberg. Ik heb véél sites bezocht en rondgebeld en uiteindelijk bij drie plekken een rondleiding en introductiegesprekken gehad, één keer zelfs een meeloopochtend, maar helaas gaf geen van allen me uiteindelijk een goed gevoel. Mocht je benieuwd zijn naar dit hele verhaal, scroll dan vooral lekker terug naar de blogposts van destijds. Ik kwam in ieder geval tot de conclusie dat hetgeen wat ik zoek er simpelweg (nog) niet is, daarvoor val ik in een te specifieke en afwijkende doelgroep, erg balen, want alleen al de stap zetten om dit te gaan willen doen was een heel proces. Toch ben ik blij dat ik deze stap genomen en meerdere pogingen gewaagd heb, ten eerste omdat ik dit hoofdstuk nu kan afsluiten en ten tweede omdat ik anders nooit mijn woonbegeleidster ‘gekregen’ zou hebben. Dat was namelijk plan B, elke week sowieso iemand hebben om iets buitenshuis mee te ondernemen, zowel voor de fun als voor zorgafspraken, en dat is dus echt een schot in de roos gebleken.
Hoe is de manier waarop je naar jezelf kijkt en over jezelf denkt veranderd? Hmmm, dit vind ik best een lastige, ik denk namelijk niet dat dit het afgelopen jaar erg veranderd is, deze veranderingen zaten veel meer in de jaren hiervoor. Maar wat ik wel meer echt voelend ben gaan beseffen, zijn de dingen waar ik wél geluk mee heb in mijn leven en mijn privileges. Dat ik een fijne familie heb bijvoorbeeld en (ondanks alles) nog steeds heel veel trouwe vrienden, dat ik geen ernstige geldproblemen heb, dat ik wit ben, dat ik een veilige onbezorgde jeugd had, dat ik in een oorlogvrij en rijk land woon met een goed zorgsysteem, dat is zelf veel keuzes mag maken, dat ik grotendeels zelfstandig kan zijn, dat ik ouders heb die een mantelzorgwoning voor mij willen en kunnen realiseren, dat ik heel veel psychische en gezondheidsproblemen ook niet heb, enzovoort enzovoort. Natuurlijk wist ik dit altijd al, maar ik ben het vooral afgelopen jaar veel minder vanzelfsprekend gaan vinden, het veel meer gaan voelen en het ook belangrijker gaan vinden om hier vaker bewust bij stil te staan. Ik heb zeker niet overal geluk mee in het leven, maar met heel veel (essentieels) ook wel.
Waar ben je het afgelopen jaar het meeste en het minste in gegroeid? Ik denk dat ik vooral gegroeid ben in het meer dag voor dag leven en go-en met de flow, door onder andere minder te focussen op welke manier ik me op een specifiek moment het beste kan voelen, maar dit de dag zelf gewoon te bekijken en mijn plannen in het moment daarop aan te passen. Daarin dus proberen om minder krampachtig controle te willen houden en meer los te laten. Ik zei afspraken daardoor wel beduidend vaker af of maakte ze kleiner, iets wat niet per se leuk is natuurlijk, maar dit kwam vooral omdat ik er op voorhand überhaupt veel meer durfde te maken en eenmaal vastgelegde afspraken een stuk minder als harde moetjes zag maar als kansrijke mogelijkheden. Daardoor zijn er dan ook zeer zeker veel meer plannen dan voorheen juist wel doorgegaan, puur omdat ik me die dag goed genoeg voelde en ik een mogelijkheid klaar had liggen om daar gebruik van te maken. Er waren soms zelfs weken waarin ik meerdere dagen achter elkaar of meer dan drie keer iets (kleins) kon ondernemen en ik me on top of the world voelde, iets wat ik met mijn oude mindset nooit zo gepland (en dus gevoeld) zou hebben omdat de kans veel te groot zou zijn dat minstens de helft toch niet zou lukken. En ja, die kans ís gemiddeld genomen ook heel erg groot, maar zeker geen honderd procent, dus wie niet waagt wie niet wint.
Het minst ben ik gegroeid in mijn wekelijkse wandelingen en dan vooral qua afstanden en locaties. Dit komt grotendeels door angst(klachten), lichamelijke instabiliteit en wantrouwen in mijn lichaam, op deze vlakken kreeg ik dit jaar namelijk telkens weer nieuwe klappen en dalen te verwerken waardoor echt stabiel opbouwen steeds niet mogelijk was. Waar ik de eerste helft van 2021 nog wekelijks meermaals(!) de zeven of acht kilometer aantikte, ben ik dit hele jaar niet verder gekomen dan uitschieters van vijf en ik denk een gemiddelde van drieënhalve kilometer per wandeling. Op zich prima natuurlijk, ik ben elke keer sowieso weer mega blij om in de natuur te zijn, maar ik mis de echte grote rondes wel, vooral omdat je dan ook veel meer keus hebt qua locatie. Gelukkig zaten veruit de meeste uitschieters van vijf kilometer in de laatste twee maanden, dus hopelijk belooft dat veel goeds voor 2023.
Waar heb je dagelijks veel tijd aan besteed in 2022 en wil je dit zo houden in 2023? Vooral aan koken, thuis bewegen (‘trimmen’, spieroefeningen en fietsen), boeken lezen, luisteren naar podcasts en luisterboeken, nadenken, rusten/mediteren en aan social media. Het meeste hiervan wil ik zeker zo houden, met name het vele lezen wat weer helemaal terug is in dit rijtje (heb net mijn vijftigste(!) boek van dit jaar uit, whoopwhoop) want dat brengt me zoveel goeds; ontspanning, ontsnapping en lekker vanuit huis reizen door de wereld, tijd, diversiteit en perspectieven, love it! Wat wel echt een fractie minder zou mogen is het bewegen, omdat het naast fijn óók aardig dwangmatig voor me is (ik moet het echt doen, wat voor dag het ook is) maar bovenal omdat de tijdsduur dit jaar door diverse redenen steeds iets verder opgelopen is, te ver wellicht, zeker op lichamelijk zware dagen, dus daar wil een deel van mij zeker mee aan de slag.
Van welke momenten heb je in het afgelopen jaar heel erg genoten? Van echt héél veel momenten, wellicht juist omdat er ook veel langere mindere periodes waren, van de mega gezellige (speeltuin)borrels met mijn vriendengroep, de vele heerlijke boswandelingen met allerlei lieve dierbaren, van de mooie natuur zelf, van mijn neefje Lars en nichtje Pien, van mijn bonusnichtjes, van mijn huisje, mijn vijfendertig planten en nu van de kerstgezelligheid, van alle lange diepgaande en luchtige telefoongesprekken, van de bijzondere gebeurtenissen zoals de bruiloft en daar getuige zijn, het vrijgezellenfeest, Kerst met de héle familie, papa’s lintje-uitreiking (en proces), verjaardagen en feestjes, van zomerse balkonontbijtjes, van mijn avondeten en allerlei nieuwe vegan producten, van vele boeken, blogs, podcasts, series, tv-programma’s en vlogs, van gezellige theedates, van gescoorde Vintedgelukjes, van een massage, van de tekening van mijn nieuwe huisje en alles daaromheen, van goedgelukte blogposts, van de zon op mijn snoet en van nog veel en veel meer. Ik heb dit jaar in ieder geval weer twee journals volgeschreven met mijn dagelijkse genietjes en gelukjes, af en toe met hele grote maar vooral met veel (hele) kleine maar oh zo fijne.
Als je één ding zou kunnen veranderen van het afgelopen jaar, wat zou dat dan zijn? Nou, dat is sinds vorige week geen moeilijke keuze meer, namelijk dat het huis van mijn ouders toch wél gewoon verkocht is… De ‘kopers’ hebben de financiering (na uitstel) last minute toch niet rond kunnen krijgen en dus kunnen alle gevulde verhuisdozen en woonklare woonkeet van mijn ouders ongebruikt op hun plek blijven de komende tijd. Zooo balen, jammer, verdrietig, stom, frustrerend en belastend voor ze, zo niet verdiend ook, bleh! Dus dit ongedaan kunnen toveren zou geweldig zijn, dat snap je.
Waar kijk je naar uit in 2023 en wat hoop je dat dit nieuwe jaar je zal brengen? Nou, ten eerste dat het huis van mijn ouders dus verkocht gaat worden aan hele fijne mensen en dat de start van de bouw van mijn huisje daarmee ook kan beginnen. Ook zou wat meer stabiliteit in mijn gezondheid en lichamelijke klachten heel fijn zijn en kijk ik vooral erg uit naar veel qualitytime, gezelligheid en verbondenheid met al mijn dierbaren. Daarnaast hoop ik ook heel erg dat langere wandelingen en grotere uitjes af en toe weer (ontspannend en genietend) mogen lukken en bovenal dat iedereen op de wereld wat liever voor elkaar én de aarde gaat zijn. Wat hoop jij vooral?
Tot slot wil ik jullie allemaal alvast een giga gezond en gelukkig 2023 wensen waarin je regelmatig met volle teugen en zorgeloos kunt genieten, en waarin er hopelijk een aantal wensen en misschien zelfs dromen uit mogen komen. Ik duim voor je! Ook echt ontzettend bedankt voor alle hartverwarmende betrokkenheid, leesbezoekjes en reacties in 2022 hier op mijn blog, op Instagram of in real-life, it means the world to me.
Liefs Laura
Reacties
Een reactie posten