Wat een maand, wat een maand, wowww, want met maar liefst DRIE hele grote en hele bijzondere dit-maak-je-zelden-mee-geluksgebeurtenissen kon het genieten en überblij zijn in september maar niet op, wat een feest! Het lijkt erop dat mijn hoogtepunten van het hele jaar gewoon allemaal in dezelfde maand zitten - en twee ervan zelfs in hetzelfde weekend(!) - doe even normaa-haal. Deze maandelijks terugkerende blogpost gaat dit keer dus een stuk minder over mijn kleine-maar-fijne genietjes en gelukjes, alhoewel, deze drie grote gelukstoppers waren (en zijn) uiteraard wel omringt door tientallen van die kleintjes, dat zul je zometeen wel snappen. Het was écht een dikke vette september to remember voor mij dus dit keer, een maand met drie prachtige sprankelende regenbogen erboven, en waarom dat zo was lees je hieronder.
- Alles is liefde. Deze sublieme september begon meteen al met een giga genietdag die overliep van liefde (plus van spanning en lichamelijke klachten, maar die laat ik in deze rubriek natuurlijk achterwege), die ik tot in elke vezel voelde, en nog steeds voel als ik eraan terugdenk. Mijn beste vriendin die ik al bijna twintig jaar heb, ging trouwen met haar grote liefde en ik had de onbeschrijfelijke eer om haar getuige te mogen zijn. Ze zagen er samen zo magisch mooi uit, door de prachtige jurk en het geweldige pak, maar bovenal door het stralende geluk dat constant als vuurwerk van hen af spatten. Onbetaalbaar om te zien en om bij te mogen en kunnen zijn, ookal was dat in real life maar tweeënhalf uur, in gedachten en qua gevoel wel gewoon het hele weekend. En dat het me zelfs nog lukte om mijn speech te doen en ik zo mijn dankbaarheid en liefde kon uiten naar mijn vriendin was de ultieme kers op de (bruids)taart. Ik zou willen dat ik meer toereikende woorden had om deze dag, deze ervaring, dit gevoel, te omschrijven maar daar was het denk ik te onvatbaar bijzonder en speciaal voor. Ik geniet er in ieder geval nog steeds enorm van na, zeker ook van de filmpjes en foto’s (laat de rest maar komennn), en ga deze dag never nooit vergeten, en de allereerste knuffel van die dag al helemaal niet.
- Zomer- en herfstwandeltjes. Tussen alle grote hoogtepunten door heb ik ook nog maar liefst vijf keer genoten van een heerlijke boswandeling met mijn lieve mama, twee die echt nog voelde als zomer; zonder jas en in de zon, en twee waarbij het overduidelijk al herfst was; met paraplu en stappend door de plassen en bladeren, en tot slot gisteren nog eentje er tussenin, allemaal heerlijk en zorgend voor een lekker vrij en blij hoofd. Laat de échte kleurige en geurige herfstwandelingen maar komen nu, zin in!
- Pakketjes, belletjes, ommetjes en uitjes. Wat deze maand echt ontzettend fijn en welkom was, was de flexibiliteit en empathie van mijn ambulant ggz-begeleidster, ik heb onze plannen en afspraken namelijk zo ongeveer elke week (last minute) moeten wijzigen of aanpassen en dat was steeds geen enkel probleem. De ene keer werd het een ommetje in de buurt, de andere keer Vinted-pakketjes wegbrengen en ophalen of een belafspraak om toch wat dingen eruit te kunnen gooien, en deze week maakten we een uitje naar de tuin van mijn ouders om even iets in het echt te bekijken voordat het weer weg zou zijn (wat precies dat lees je zo wel hihi). Het zijn misschien maar kleine dingetjes en één uur per week is niet heel veel, maar mij brengen die uurtjes veel verlichting en houvast, en maken ze vaak het verschil, zowel in weken waarin er veel gebeurt als die juist heel leeg zijn. Zij past zich aan aan mijn wensen en grenzen op dat moment, aan wat ik aangeef, en dat is echt goud waard.
- Zondagse zwaaiservice. Toen ik op een wat eenzaamvoelende zondagmiddag een appje kreeg of ik over tien minuten misschien even wilde zwaaien naar de voorbijkomende trein (ik woon aan het spoor) waarin mijn vriendin met haar gezin zat, fleurde ik meteen helemaal op. Natuurlijk wilde ik dat, heel graag zelfs, wetende dat er twee kleine meisjes uitkijken naar een zwaaide tante Laura is toch geweldig. En wat al helemaal genieten geblazen was, was het filmpje dat ik meteen daarna kreeg waarin ik kon zien hoe dit tafereel er in de trein aan toe ging, hartverwarmend!
- ♡Pien♡. Daar was ze dan, op 17 september (het geluksgetal van haar mama), mijn lieve mooie nichtje Pien! Na negen maanden en vijf dagen wachten kon ik je dan eindelijk ontmoeten en vasthouden, om je nu vervolgens nooit meer los te laten. Zo blij met jou erbij, alsof je er altijd al was. Ik ben dus voor de tweede keer (officieel) tante geworden, en de onvoorwaardelijke liefde die daarbij is vrijgekomen overspoelt me weer helemaal. Gelukkig is het me al een heel aantal keer gelukt om haar te bewonderen, en geniet ik sowieso dagelijks van de foto’s en filmpjes, zeker ook die met grote broer Lars. De tweede helft van september barstte dus van de genietjes door dit kleine hummeltje, en dat zal de rest van mijn leven hopelijk vast véél vaker het geval zijn. Love you Pien, to the moon and back.
- Goed, beter, Best, Oirschot! Nu rest nog het derde hoogtepunt van deze maand, eentje die ik totaal niet zag aankomen en alles in mijn leven in een heel ander (en mooier) daglicht zet, want over ruim een jaar woon ik gewoon weer in Oirschot!!! Waaahhh! Stuiter-stuiter-stuiter! Ik ga er zeker nog uitgebreider over schrijven hier op mijn blog, maar kortgezegd ga ik in een (losstaande) mantelzorgwoning wonen op het erf van het nieuwe huis van mijn ouders. In eerste instantie zou dit een meerjarenplan zijn, omdat mijn lieve oma met hen meeverhuisd en dan natuurlijk eerst in deze mantelzorgwoning zou gaan wonen, maar wat blijkt nu, er mogen twéé mantelzorgwoningen tegelijkertijd op het erf staan! Echt, hoe gaaf nieuws is dit, mijn wens om weer in Oirschot te kunnen wonen komt na zeven jaar eindelijk uit, of nouja acht jaar dan, want het duurt nog wel even, er moet namelijk eerst nog van alles gebouwd worden. Maar dat is helemaal oké, zo kan ik lekker op mijn gemak alles bedenken, uitzoeken, oriënteren, kiezen en het op me in laten werken. Momenteel ben ik vooral bezig met het puzzelen met de indeling / plattegrond - dat zie je dus ook in het gras op de foto hierboven hihi - erg benieuwd wat het definitief gaat worden. Maar met name het feit dat ik straks gemakkelijker, zelfstandiger, spontaner en dus vaker even naar vrienden en familie kan, ik in het dorp woon waar ik me ook echt helemaal thuisvoel, en ik een losstaand huisje mét tuintje en landelijk vrij uitzicht heb, vervult me nu al met geluk en oneindige dankbaarheid voor zoveel privilege. Best is oké, en ik woon hier an sich met heel veel plezier, maar Oirschot is gewoon THE best! If you know, you know. Dit nieuwe hoofdstuk, wat zeg ik, nieuwe boek, wordt hier dus sowieso vervolgd, maar voor nu ben ik vooral intens gelukkig (en overweldigd) door dit onverwachte nieuws!
- Blije meid; pompoenentijd. Als je mij al langer kent of volgt, weet je dat ik verslaafd ben aan pompoen en elk jaar weer enorm uitkijk naar de opening van de pompoenerie in de buurt, een boerderij waar ze tien keer lekkerdere (plus veel meer verschillende) pompoenen verkopen dan in de supermarkt. En het was ein-de-lijk weer zover hoor, jiehaaa, smullen smullen smullen! Ik moe(s)t me inhouden om niet elke dag pompoen te eten, maar zoals je in mijn maandelijkse één-seconde-per-dag-polonaisefilmpje van mijn avondeten wel kunt zien, was dit wel bíjna elke dag, en dat zal in oktober niet veel anders zijn hihi. Mocht jij niet veel verder komen dan af en toe een pompoensoepje maar wel graag eens iets anders willen proberen (van de tientallen pompoenvariaties die nog meer mogelijk zijn), schroom je dan niet om mij een berichtje te sturen, ik ben maar al te graag een pompoenfluencer. :)
Nou, jeetjemineetje, dat was me het maandje wel toch? Ik sta er nog steeds van te kijken dat dit allemaal in maar dertig dagen gepast heeft, voorlopig hoef ik me in ieder geval niet te vervelen met nagenieten, that’s for sure. Was jouw september ook zo overweldigend qua geluksgebeurtenissen of kabbelde het meer rustig voort met kleine genietmomentjes? Hoe dan ook fijn en waardevol om daar even bewust bij stil te staan voordat de oktobertrein weer onverminderd doorraast, gun je jezelf dat momentje even?
Liefs Laura
Blogposts van de maand september
- Genietjes van de maand augustus
- Vragen(v)uurtje 13.0; Hoe was je zomer écht? Hoeveel uur per dag gebruik jij je telefoon ongeveer? Waarom schrijf je de laatste tijd minder blogposts? Wanneer had je voor het laatst tranen in je ogen en de slappe lach? Mijn open en eerlijke antwoorden op deze vragen lees je in mijn dertiende vragen(v)uurtje.
- Wat heb ik ge-…? - Deel 5; Een greep uit hetgeen (aanraders en afraders) ik de laatste tijd gelezen, geluisterd, gezien, gegeten, gekocht en gemaakt heb, inclusief mijn persoonlijke waardering met een punt tussen de 1 en de 10.
Reacties
Een reactie posten