Doorgaan naar hoofdcontent

Wat heb ik ge-….? - Deel 4


In de rubriek ‘Wat heb ik ge-….?’ bespreek ik een kleine greep uit hetgeen ik de afgelopen tijd gelezen, geluisterd, gezien, gegeten, gekocht en gedaan heb, en geef ik dit een punt tussen de 1 en 10. In deze vierde editie komen er weer aardig veel diverse dingen voorbij waaronder een aantal absolute aanraders, dus wie weet ook wel eentje waar jij iets aan hebt. Vind het uit en lees lekker verder!

Wat heb ik ge-….?


-lezen

Omdat ik zo’n fan was van Sally Rooney’s boek ‘Normale mensen’ heb ik de afgelopen periode ook twee andere boeken van haar gelezen, namelijk ‘Gesprekken met vrienden’ en ‘Prachtige wereld, waar ben je’. De combinatie van de alledaagse maar toch bijzondere (liefdes/vriendschaps)verhaallijnen plus de prachtige manier van schrijven en in beeld brengen van de gedachtes en gevoelens van de personages zorgden er wederom voor dat ik de boeken in no-time uithad; erg genoten! Punt: 8,5. 

Een verhaal waar ik echt ingetrokken werd was ‘Mrs. Degas’ van Arthur Japin, over het leven van een blind wordende schilder en al zijn worstelingen (op allerlei vlakken) die samenkomen in het opruimen van zijn huis op zijn oude dag. Prachtig taalgebruik, mooie sfeer, boeiende leerzame feitjes en een verhaal plus personage dat je bijblijft. Punt: 8,5. 

Een boek dat ik letterlijk in één ruk (met een lach en een traan) uitlas was ‘Confettiregen’ van Splinter Chabot, echt een must-read voor iedereen, jong en oud. Ik denk dat de herkenbaarheid groot én fijn is voor iedereen die zich door welke reden dan ook ooit anders of raar gevoeld heeft, voor mij in ieder geval wel. Punt: 9.

Als je eens in het leven wil kruipen van een jonge (Iraanse) vluchteling die worstelt met het opbouwen van een nieuw leven in Nederland is het boek ‘De hemel is altijd paars’ van Sholeh Rezazadeh daar heel erg geschikt voor. Ik vond het een erg ontroerend verhaal om te lezen, leefde erg mee en vond het jammer dat het zo dun was. Punt: 7,5.

Het enige boek wat me deze periode wat minder aansprak was ‘De Weense sigarenboer’ van Robert Seethaler, al was het verhaal wel boeiend genoeg om steeds verder te willen lezen, benieuwd naar het verdere verloop, maar écht meegenomen en een ‘klik’ met de personages en schrijfwijze werd/had ik niet. Punt: 6. 

De twee beste boeken van de afgelopen weken vond ik ‘Hard land’ en ‘Op het geniale af’ van Benedict Wells, wat een pareltjes weer, love deze schrijver! Beide verhalen gaan over gevoelige tieners met een problematische thuissituatie die hun eigen weg door de wereld zoeken en die je tijdens dat proces heel erg in je hart sluit. Door de open en rijke manier van schrijven voel je hun pijnen, onzekerheden en dromen helemaal mee en word je echt één met het verhaal, ik in ieder geval wel. Punt: 9,5.

Ik heb het lezen de laatste maanden weer helemaal te pakken zoals je merkt en daar ben ik echt super blij mee, zeker als ik weer een pareltje van een boek te pakken heb waarbij ik alles om me heen even kan vergeten en zo toch nog mijn huis kan ‘verlaten’ plus wat kan ‘zien’ van de wereld. Het enige jammer is dat de bibliotheek de nieuwere lijkt-me-leuk-boeken waar je op dat moment overal veel over hoort vaak nog (lang) niet heeft, wat het soms een uitdaging maakt om elke keer weer een stapeltje mooie boeken te reserveren. Mocht je dus tips (of leenboeken) in de aanbieding hebben, please let me know!



-luisterd

Qua podcasts heb ik deze keer maar één echt nieuwe om te bespreken, voor de rest heb ik vooral ‘Tussen dertig en doodgaan’ geluisterd (welke ik vorige keer hier al besprak) en veel losse afleveringen van andere vertrouwde podcasts, zoals Damn Honey (tip: de aflevering over abortus), Eetgeheimen, De eeuw van de amateur, Met z’n allen de podcast en Kijk maar even (die voor leden/vrienden) bijvoorbeeld. Maar de docu-podcast ‘Eitje’ die ik daarnaast geluisterd heb, heeft diepe indruk op me gemaakt. In deze serie probeert podcastmaakster Malou van der Starre als single dertiger invulling te geven aan haar kinderwens, ze vindt het al een hele stap om het alleen aan te gaan want zo zag ze het eigenlijk niet voor zich, maar dan blijkt het zwanger worden ook nog eens niet zomaar te lukken. Tijdens haar zoektocht en (achtbaan)proces neemt ze haar microfoon overal mee naartoe - zelfs tot op de behandeltafel - en spreekt ze heel open en kwetsbaar met vrienden en bekenden die ook merken dat het krijgen, willen en nemen van kinderen geen vanzelfsprekendheid is. Een belangrijke, goede én hele mooie podcast, chapeau. Punt: 9,5. 

 


-zien

De leukste feelgoodserie sinds lange tijd was ‘Heartstopper’ op Netflix voor mij, echt, wat heb ik daar van begin tot eind ultiem van genoten zeg, heerlijk! Geweldige personages, mooi in beeld gebrachte grote en kleine verhaallijnen en een heerlijke sfeer waar je je heel fijn in kunt onderdompelen. Heb je zin in wat vrolijks en fijns; kijk dit. Punt: 8,5. 

Een documentaire waar ik nog steeds erg van onder de indruk ben is ‘Petite Fille’, te zien bij de NPO. Het gaat over een doorsnee gezin in Frankrijk en dan met name over het middelste kind Sasha van acht jaar. Sasha wil heel graag overal zichzelf kunnen zijn en bijvoorbeeld jurkjes dragen, maar op school (en op ballet) wordt dit alles behalve geaccepteerd. Een hele rauwe en pure reportage met beelden en uitspraken die me heel erg raakte en bijgebleven zijn. Punt: 9. 

De serie ‘It’s a sin’ (HBO) over de aidsepidemie inclusief alle onwetendheid en onbegrip in de jaren tachtig ging me niet in de koude kleren zitten zeg, poeh. Ik vond hem heel erg mooi en indrukwekkend, maar ook erg heftig en verdrietig, vooral omdat alles gebaseerd is op waargebeurde feiten en het gaat om zulke jonge en leuke mensen. Punt: 8. 

De driedelige docu-serie ‘Dilemma’s van dokters’ op de NPO is ook echt het terugkijken waard mocht je deze gemist hebben. Alles draait rondom de vraag; Wie mag een kind? En wie beslist dat? Waar ligt de grens? In deze serie worden zowel de personen met een grensverleggende kinderwens als hun artsen van dichtbij gevolgd, bijvoorbeeld een vrouw die zonder partner een kind wil krijgen terwijl ze tot voor kort een doodswens had en drie losstaande vrouwen die ‘samen’ een kind krijgen. Alles wordt heel puur, open, respectvol en inclusief twijfels in beeld gebracht wat het heel interessant én mooi maakt. Punt: 7,5. 

Een serie waarbij ik me regelmatig afvroeg waar ik in hemelsnaam naar zat te kijken (door de bizarheid en engheid), maar die ik toch ook echt heel graag door wilde kijken (door de goedheid, creativiteit en uniekheid), dat was ‘Stranger Things’ voor mij. Jeetjemina, wat een belevenis haha. Er verder woorden aan geven lukt me niet echt - je snapt vast wat ik bedoel als je het ook gezien hebt - maar het is in ieder geval een serie die me behoorlijk bezighield tijdens het kijken en ik niet snel zal vergeten gok ik zo. Punt: 8,5.



-geten

Ik was toen ik dit proefde echt even in de war of ik niet per ongeluk toch de gewone variant gekocht had, maar nee, het was echt vegan, wauw! Deze ervaring had ik een paar weken terug bij de plantaardige feta van Dodoni, wat is die goed nagemaakt zeg, chapeau. Het is dan wel heel wat jaren geleden dat ik gewone feta op heb, maar volgens mij is deze opvolger niet te onderscheiden, en vooral gewoon echt mega lekker. Let me know wat jij ervan vindt als je het ook al geproefd heb :). Punt: 10. 

Iets wat bijna geen fruit meer te noemen is maar eerder snoep zijn de heerlijke vers-van-de-boom-kersen van de fruitteler hier in de buurt. De smaak, de knak, de kleur, de sappigheid, de glans, de structuur; yummy! Alleen jammer van de pit in het midden haha. Punt: 9. 

Iets wat je ook echt eens moet proberen is de (hele) vegan grillworst van Albert Heijn, deze is zeker niet nieuw, maar ik denk wel sinds het begin al één van mijn all-time favoriete vleesopvolgers. Zowel warm als koud als in dunne of dikke plakjes/stukjes geniet er ik elke keer zo enorm van, lekker kruidig, smaakvol en met een fijne bite. Punt: 9.

Ik vind het al jaren super leuk om nieuwe vlees- of kaasopvolgers uit te proberen, zeker als het echt iets nieuws-nieuws is, ben zo nieuwsgierig altijd dan. Maar daar zitten naast toppers ook regelmatig missers bij, dus ik dacht laat ik die ook eens eentje benoemen, zoals bijvoorbeeld de vegan spareribs van de Jumbo. Droog, taai en smaakloos, niet kopen dus wat mij betreft. Punt: 3.



-kocht

Veel gekocht heb ik de laatste tijd niet echt kom ik achter, maar ik heb in ieder geval wel een aantal leuke (en fijn geprijsde) items op Vinted gescoord; een bloemenjumpsuit, een groene jurk, een kleurige rok en een pakket met zes shirtjes. Vooral voor dat laatste had ik ondertussen alweer bijna een jaar een ‘zoekopdracht’ aanstaan en ik dacht eigenlijk niet dat ik dit naar mijn smaak nog zou gaan vinden, maar de aanhouder (en vooral geduldhebber) wint dus toch nog. Gemiddeld punt: 7.

Iets wat ik niet gekocht maar geleend heb (van mijn vader) is een hometrainer, dit zodat ik thuis nog een andere manier van bewegen heb die niet zo belastend is. Een idee dat ineens in me opkwam en wat best wel een schot in de roos is gebleken, tenminste, toen de zadelpijn grotendeels verholpen was door het kopen van een zeer fancy oma-kussentje eromheen. Ik zit er sindsdien elke dag op en doordat ik ondertussen lekker kan lezen is het helemaal niet saai en vliegt de tijd vaak voorbij. Punt: 8. 



-daan

Al heb ik er zelf niet echt aan meegedaan en zat ik aan de zijlijn, toch wil ik de wijnproeverij / wijnworkshop van ‘Wijnzinnig’ hier wel even noemen. Voor het vrijgezellenfeest van een beste vriendin was dit namelijk het middagprogramma (in de omgebouwde kerk in Spoordonk) en dat was echt heel erg leuk, relaxed, gezellig, lekker en leerzaam. Een wijnbelevenis is misschien ook wel een passend woord ervoor, zelfs wanneer je dus niet mee kon proeven. Iets wat ik overigens helemaal niet erg vond want ik was er in ieder geval wel (anderhalf uur) bij en dat stond erg wankel de dagen ervoor. Maar mocht je in de toekomst ooit nog een leuke, laagdrempelige, betaalbare tot in de puntjes verzorgde activiteit zoeken rondom (duurzame) wijn is dit écht een enorme aanrader. Punt: 8,5. 



Dit was mijn ge-…lijstje weer voor deze keer, wellicht zit er iets voor je tussen wat het lezen/luisteren/kijken/proeven/doen waard is, en mocht je een tip voor mij hebben in één van deze categorieën, laat het me dan zeker even weten. Fijn weekend!


Liefs Laura 




Reacties

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. Maar

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om