Juni juni juni, je was ‘em nie, want met eigenlijk maar één quasi goed weekje (plus één matige en twee echt barslechte) heb je me behoorlijk teleurgesteld en daar baal ik enorm van, bleh bleh bleh. Gelukkig kon ik de kleine-maar-fijne-genietmomentjes alsnog zien en voelen, zeker in die ene betere week, maar eerlijk is eerlijk kostte dit me daarbuiten een stuk meer moeite en focus dan ik gewend ben. Des te waardevol en belangrijk dus om deze maand positief en met de juiste bril op af te sluiten, waar het schrijven van deze genietjesrubriek uitstekend bij helpt. Lees dus lekker verder als je wil meegenieten van een aantal heerlijke hoogtepuntjes van mijn juni, en vergeet ook zeker niet even terug te denken aan die van jou.
- Samen op kraamvisite. De eerste dag van mijn betere week begon met een wel heel bijzonder en waardevol uitje; samen met een beste vriendin en haar twee dochtertjes ging ik op kraamvisite bij een andere goede vriendin die net bevallen was van haar derde dochtertje. Mega fijn om weer eens samen te zijn met dit meidenfestijn, lekker kletsen, lachen, spelen en herinneringen ophalen, en wat blijven pasgeboren baby’tjes toch altijd magisch. Ook was ik (en mijn vriendin) erg blij met het resultaat van mijn geborduurde geboortekussen en was het alleen al een geluksmoment om dit te geven en later in het kamertje te zien staan. Giga genoten!
- Wandeling met een gouden randje. Helaas kon ik mijn eerste boswandeling van deze maand pas maken op de dertiende dag, maar al dat lange ‘wachten’ had er wel voor gezorgd dat het meer voelde als een huppeling dan een wandeling, zo blij maakte het me. Dit omdat ik ín de natuur was en úít mijn huis (en hoofd), maar vooral omdat het samen was met een altijd begripvolle en steunende vriendin - eentje van goud - waarbij mezelf zijn en uiten helemaal vanzelf gaat.
- Kakelverse kersen. Yesss, ze zijn er weer; kersen, één van mijn favoriete zomersnoepjes, yummy! En wat een geluk dat ik vlakbij een fruitteler woon waar ze elke dag vers van de boom verkocht worden. Ik vind het vooral een feest om ermee te (balkon-)ontbijten, met die mooie kleur en glans, die intense, zoete en unieke smaak en die lekkere bite is een alledaags ontbijtje echt next level genieten. Verrukkelijk in mijn overnightoats-kwarkje, waar ik dan oprecht de avond ervoor al reikhalzend (en kwijlend) naar uitkijk hihi, maar ook als snoepjes tussendoor vervelen ze me nooit. Vergeet deze paarse pareltjes dus zeker niet af en toe te halen de komende weken (en sla de supermarkt dan maar over) want voor je het weet zijn ze er niet meer.
- Pauzepret. Omdat een beste vriendin een concert (inclusief voorrepetitie) had in Best kwam ze in de pauze naar mij om te eten en om zich om te kleden, zo leuk! En ookal was het maar kort, het was vooral echt super gezellig en fijn. Ik had er helemaal een adrenalineboost van gekregen waarop ik nog lekker lang heb nagezweefd. Eigenlijk ontvang ik ‘s avonds nooit mensen want daar krijg ik mezelf no way nog voor opgeladen, de koek is dan (al lang) op, maar bij haar voel ik me veilig en oké genoeg om ook mijn leeggezogen uitgebluste ‘huispak’ variant in reallife te laten zien, en wint het gevoel van verbondenheid en liefde het met gemak van alle rest.
- Toffe tante-wandeling. Eén van de redenen waarom een nichtje krijgen me zo leuk en bijzonder lijkt, zijn de ervaringen, rollen en band met mijn eigen lieve tantes. Vroeger vond ik hen echt helemaal heldachtig geweldig, maar ook nu nog ben ik dankbaar dat ze in mijn leven zijn. We zien of spreken elkaar tegenwoordig niet heel vaak, maar als dit dan wel zo is voelt het meteen heel warm en vertrouwd en spelen vele mooie herinneringenfilms zich vanzelf af. Zo ook tijdens een wandeling deze maand, topochtend was dat.
- Jarige jobjes. Er waren voor mijn doen veel familieverjaardagen om te bezoeken deze maand; die van mijn zwager, oma (86 jaar; wauw!), vader en natuurlijk was het ook nog Vaderdag. Het is me gelukt om eventjes naar twee van deze vier feestjes te gaan, en ookal kostte me dat veel kruim, het was het meer dan waard. Hieperdepiep hoera!
- Lachen met Lars. Door de vele (erg) slechte dagen heb ik deze maand echt heel veel binnen gezeten (en gelegen), iets waar je natuurlijk niet heel blij van wordt. Maar dan zijn daar gelukkig bijna elke dag de vertederende, grappige en hartverwarmende foto’s, filmpjes en anekdotes van mijn neefje Lars die instant voor een lach zorgen, love it, ik kan daar echt geen genoeg van krijgen. Het zijn de kleine neefjes (en dingen) die het doen, dat blijkt wel weer.
- Vakantievibes. Op een zeer zonnige en niet benauwde dag, zowel qua weer als qua lijf, was ik (samen met mijn begeleidster) na een ruime anderhalve week eindelijk weer in het bos, een voornamelijk dennenbos deze keer en die geur, omg, heeeerlijk. Ik was in één ruk even op vakantie van alle narig- en zwarigheid, echt even in een soort andere wereld. Hopelijk lukt dit snel weer!
- Taximomentje. Ik raak na al die jaren nog steeds niet gewend aan het feit dat ik anderen nodig heb om ergens te komen en dat zij dus regelmatig als taxi moeten dienen, of dit nou voor een sociaal uitje is, gewoon een stukje wandelen of een zorgafspraak, verder weg of om de hoek, ik heb anderen nodig. Punt. Slik. Veruit het vaakst doen mijn ouders dit, maar ook vriendinnen en andere familieleden helpen me hiermee regelmatig, en ookal weet ik dat ze dit allemaal met liefde doen, ik vind alsnog dat ik ze ermee belast en ze zich teveel naar mij moeten aanpassen. Gelukkig lukt het me steeds vaker om deze gedachten om te draaien en te focussen op de dankbaarheid en liefde die erbij komen kijken, net zoals een paar dagen geleden toen mijn broertje me midden onder werktijd naar de huisarts bracht omdat niemand anders kon. Dit voelde in eerste instantie zo erg niet-kloppend en ongemakkelijk, een ruim zeven jaar oudere zus ‘hoort’ haar broertje juist te helpen en ondersteunen, net zoals vroeger. Maar na een tijdje lukte het me om vooral de speciaalheid van dit moment te voelen, en dat maakt zo’n taxiritje in plaats van beladen dan toch ineens heel betekenis- en waardevol.
- Avondetenpolonaise. Tot slot geniet ik nog even lekker na van mijn avondeten deze maand, in dat opzicht was het gelukkig grotendeels wel gewoon een topmaand. Koken en eten houdt me letterlijk en figuurlijk op de been, dus een podium met een one-second-every-day-filmpje is zeker weer op zijn plek. Hos je mee?
Dit waren mijn gelukjes en genietjes weer voor deze keer, ik blijf het echt enorm waardevol vinden om hier (naast dagelijks in mijn journal) ook op deze manier even aandacht aan te geven en al typend alle hoogtepuntjes nog eens te kunnen herbeleven, juist ook na zo’n trubbelige maand als deze waarin geblehh-tjes al snel de overhand nemen. Hopelijk verloopt juli wat rustiger, relaxter, stabieler en kan ik weer wat vaker en langer sociale dingen ondernemen dan deze maand, we gaan het zien, dag voor dag, want the hurrier I go the behinder I get. Ook voor jou een fijne go-with-the-flow-maand gewenst, maak er hoe dan ook wat moois van!
Liefs Laura
Blogposts van de maand juni
- Genietjes van de maand mei
- Wondermiddel; Over mijn volle emotie-emmer, toegenomen lichamelijke klachten en een wondermiddel dat me hopelijk gaat helpen.
- Vragen(v)uurtje 12.0; Kun je een paar voorbeelden geven van wegslikmomentjes? Hoe gaat het nu met je angst? Wat ervaar jij als positieve of fijne eigenschappen aan je hooggevoeligheid / HSP-er zijn? Mijn open en eerlijke antwoorden op deze vragen vind je in mijn twaalfde vragen(v)uurtje.
Reacties
Een reactie posten