Doorgaan naar hoofdcontent

Genietjes van de maand *•.MAART.•*


Dat maart zijn staart roert heb ik geweten dit jaar, niet alleen qua weer maar vooral ook qua lijf, energie en uitstapjes. Ik startte met een knagende kiespijnweek, gevolgd door twee prima weken waarin ik me voornamelijk in een ware wandelwalhalla bevond, daarna had ik een volle week (precies die met het fantastische weer) met een overload aan allerlei lichamelijke klachten; blehhh, en de laatste dagen van maart sloot ik gelukkig af met opkrabbelen en weer buitenkomen. Ik heb veel zorgverleners bezocht (huisarts, spoedtandarts, ziekenhuis, prikpost) maar ook een duo-kinderfeest, veel vriendinnen gezien en (als eerste) het aller- aller- allerleukste nieuws gekregen van het hele jaar. Wat dit geweldige nieuwtje is lees en zie je in deze blogpost, plus natuurlijk mijn andere negen genietjes en gelukjes van deze maand. Wat waren die van jou? Hopelijk gun jij jezelf ook even een paar minuutjes de tijd om hierbij stil te staan, een absolute aanrader voordat de apriltrein weer begint te denderen. 

  • Ik word weer tante!!! Meteen op de allereerste dag van maart kreeg ik een super grote verrassing, mijn neefje Lars liet mij namelijk ineens een echofoto zien; “baby, baby!”. Waaaahh, ik krijg er een neefje of nichtje bij, in september, zooooo leuk!! Ik kan niet wachten om hem/haar te ontmoeten en voel nu al oneindig veel onvoorwaardelijke liefde en gelukskriebels. Wanneer je zelf geen moeder mag worden zijn de kinderen van je zus the allerbest next thing, dichterbij komt het niet, heel heel héél dankbaar en blij ben ik dus dat dit me binnenkort nogmaals gegeven mag worden. Aftellen maar…


  • Wandelwalhalla. Na mijn kiespijnweek heb ik de tweeënhalve week daarna lekker vaak (wel acht keer!) gewandeld met allerlei lieve mensen en bevond ik me dan ook echt even in een ware wandelwalhalla, heerlijk, wat een vrijheid-blijheid! Drie wandelingen hiervan waren met mijn intussen al jaren trouwe wandelmaatje mama en ik maakte er ook eentje met mijn papa, zo ontzettend fijn dat zij ook qua wandelen en uitjes maken altijd voor me klaar staan. Love jullie!


  • Het allereerste witte goud. Een stuk vroeger dan andere jaren had de beste aspergeboer in de regio begin maart al verse rechtstreeks-uit-de-grond-asperges te koop, wat een feest! De smaak van dit allereerste witte goud (bewust zonder veel poespas, gewoon zo) was echt overheerlijk en genieten met een grote G. Naast lekker puur heb ik nu ook mega veel zin om ze met een gouden duopartner te eten zoals (vegan) ham, ei of zalm, en voor vanavond staat de eerste witte aspergecurry van het jaar op het menu, hmmmm. Ook kreeg ik deze maand zomaar een hele zak vol met het andere witte goud; pastinaken, rechtstreeks uit de moestuin van een vriendin die dit op een zaterdag speciaal naar mij (aka pastinaakaddict2.0) kwam brengen vanuit Baarschot, super lief en super lekker. 


  • Walkietalkies met vriendinnen. Maart was ook de maand waarin ik een drietal waardevolle wandelingen maakte met vriendinnen die ik niet zo vaak in reallife zie en spreek, extra genieten-van-het-moment-waardig dus. Al helemaal omdat één van deze walkietalkies eindelijk weer eens op een oude vertrouwde favoriete wandelplek was; de Huisvennen. Een prachtige, rustgevende en diverse plek qua natuur, maar waar ‘mijn’ wandelroute zeven kilometer is en dat is een afstand die ik nu al ruim driekwart jaar helaas niet meer heb kunnen maken. Maar die zonnige lentedag liepen we gewoon allemaal kleine haalbare lusjes in plaats van deze grote ronde, lekker kletsend, zonnebadend, genietend; wat een geweldige dag. 


  • Speeltuindate. In plaats van de vertrouwde weekendwandeling met één van mijn beste vriendinnen, vierden we twee zondagen terug samen alsnog de eerste verjaardag van (en met) haar lieve dochtertje, want bij het echte feestje kon ik helaas niet aanwezig zijn. Nadat de kleine meid kruipend mijn hele huis geïnspecteerd en haar cadeautje uitgepakt had, zijn we lekker naar de peuterspeeltuin gegaan, heerlijk dabben in de giga grote zandbak inclusief een zalig zonnetje. Genoten!


  • Bankzittings in het park. Ondanks dat ik precies de mooie week met het perfecte lenteweer me behoorlijk belabberd en blehh voelde, heb ik geprobeerd om er qua zonnestralen meepikken toch nog het beste van te maken. De twee keer dat het me lukte om even in mijn achtertuinpark op een bankje te zitten zijn hier de succesverhaaltjes van, de ene keer samen met mijn ambulant begeleidster en de tweede keer in mijn eentje met een boek. Dat dit voor mij niet zo gemakkelijk is als het lijkt of klinkt kon je al lezen in mijn vorige blogpost, waarin ik dit (en mijn dubbele gevoelens rondom mooi lenteweer) openlijk beschrijf, maar die twee keer de zon een half uurtje op mijn snoet (en blote benen!) voelen, vele vogels vrolijk horen fluiten en alle bloemen uitbundig zien bloeien voelde daardoor des te fijner en liet veel narigheid even smelten. 


  • Hoogtepunt door een dieptepunt. Grote kans dat wanneer je dit leest, je ook de blogpost gelezen hebt waarin ik vertel over mijn dieptepunt- en daldagen, deze is namelijk bijna driedubbel keer zoveel gelezen dan normaal, wow! Nou komt dit natuurlijk niet puur door de tekst maar vooral doordat ik voor het eerst een foto van mezelf deelde die ik gemaakt heb middenin een dieptepunt. Dit voelde vooraf erg spannend en kwetsbaar, maar ook goed en sterk, en het feit dat ik daarna (en ook nu nog) helemaal oké en zelfs bijna trots ben met de verdriedubbeling van mensen die dit gezien hebben zónder dat dit voor schaamte zorgt, zegt genoeg over mijn zelfontwikkeling denk ik. Vandaar ook dat ik deze ervaring tussen mijn genietjes van de maand plaats, want van een dieptepunt toch nog een hoogtepunt kunnen maken is best bijzonder en voelt heel goed. 


  • De Mol België. Yes, yes, yes, het tiende seizoen van de Vlaamse Mol is eindelijk weer begonnen! Een programma wat ik ook echt al tien jaar volg en waar ik elk seizoen weer smachtend naar uitkijk, met stip mijn favoriete tv-programma ever. En voor degenen die onder een steen geleefd hebben; deze ‘Wie is de Mol’ is wèl leuk, mega leuk zelfs, naar mijn mening echt tien keer leuker (en beter) dan de Nederlandse. Nou houd ik sowieso wel van Vlaamse tv en mensen, maar hun Mol spant echt de kroon, het zit zo ontzettend goed in elkaar, duurt lekker lang, heeft de gaafste (en grappigste) opdrachten en zuigt je helemaal mee; ge-nie-ten. Kijk jij ook?


  • Duo-verjaardagsfeest. Afgelopen zondag voelde ik me gelukkig weer oké genoeg om even van huis te gaan, iets waar ik heel erg op gehoopt en voor geduimd had, want deze bonustante wilde onbeschrijflijk graag naar het duo-verjaardagsfeestje van de dochtertjes van mijn beste vriendin. En ik was er, I did it, oh yeah! Een stuk langer dan eigenlijk goed voor me was maar dat boeide me dagen erna even helemaal niet, ik liep namelijk tegelijkertijd ook nog steeds op wolkjes. Ik hoop dan ook bij al hun komende verjaardagen (en andere bijzondere gebeurtenissen) aanwezig te kunnen zijn, want er gaat niks boven reallife de trotse tante Laura uithangen. :)


  • Avondeten(polonaise). Een dag niet uitgebreid gekookt is voor mij een dag niet geleefd, zeker in de twee weken dat ik me slecht voelde deze maand heeft vooral dit me er wederom elke dag doorheen gesleept. Door mezelf letterlijk een paar uur van de wereld te koken vergeet ik even alles om me heen en wat er zich in mijn hoofd en lijf afspeelt, heerlijk, en daarna alles lekker opsmikkelen is natuurlijk de ultieme kers op de taart. Hos dus lekker mee in het onderstaande ‘one second everyday’-filmpje waarin mijn avondeten van maart in polonaise voorbij komt. Yummy!

Zeau, dat waren ze dan, mijn tien toppertjes van maart. Ik blijf dit een hele fijne en waardevolle manier vinden om terug te kijken op elke maand, zeker wanneer er ook veel minder fijne momenten en periodes waren. Hulde aan kijken door een roze bril, roze vergrootglas of roze verrekijker, welke ik (of jij) vandaag, deze week of deze maand ook nodig heb(t), er zijn altijd genietjes en gelukjes te vinden, echt waar, het is alleen een kwestie van op de juiste manier de juiste richting in kijken. 


Voor nu allemaal een amazing doe-lekker-wat-je-wil-april gewenst, geniet ervan wanneer het maar kan!


Liefs Laura 



Blogposts van de maand maart   

  • Genietjes van de maand februari      
  • Klein maar fijn?; Over de botsende battles tussen mijn creatieve brein en verstandige brein, plus vijf succesvolle ideemijlpaaltjes uit de ‘goeie ouwe tijd’. 
  • Wat heb ik ge-…? - Deel 2; Een greep uit hetgeen ik de laatste tijd gelezen, geluisterd, gezien, gegeten, gekocht, gedaan en geleerd heb, inclusief mijn persoonlijke waardering met een punt tussen de 1 en de 10. 
  • Dieptepuntfoto; Ik maak een behoorlijke drempelstap en deel voor het eerst openlijk een rauwe en kwetsbare dieptepuntfoto van mezelf. 
  • Vragen(v)uurtje 9.0; Heb je je veel reacties gehad op je dappere dieptepuntfoto? Hoe lang duren je dieptepunten meestal en wat doe je dan? Heb je veel vrienden verloren door je ziekzijn? Geniet je ook zo van dit zonnige lenteweer? Waar zijn je krullen gebleven? De antwoorden op al deze vragen vind je in mijn negende vragen(v)uurtje.  

Reacties

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. Maar

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om