Ik vond het wel weer eens tijd en had vooral ook erg veel zin om deze week een vragen(v)uurtje te schrijven, lekker vrij alle kanten op fladderen die ik maar wil en waar de schrijfwind (jullie vragen) me heenvoeren, love it. Deze keer geef ik open en eerlijk antwoord op drie van de vragen die ik via mijn Instagramstory’s gekregen heb, namelijk waarom ik het zo moeilijk vind om alleen naar buiten te gaan en waar die angst vandaan komt, hoe ik omga met onbegrip van anderen én of ik nog een lekkere en gemakkelijke bereidingstip heb voor champignons. Ook kreeg ik een paar keer de vraag wat mijn lievelings… is, altijd leuk, wat me op het idee bracht om af te sluiten met een rijtje lievelingetjes. Al met al lekker divers gevuld dus dit achtste vragen(v)uurtje, lees hieronder dan ook zeker verder als je benieuwd bent naar (één van) mijn antwoorden.
Waarom vind je het zo moeilijk om alleen naar buiten te gaan en waar komt die angst vandaan?
Voor mij is de drempel en de angst om alleen naar buiten te gaan om een stukje te wandelen inderdaad enorm hoog, laat staan als er ook nog een klein doel aan vastzit zoals het posten van een pakketje. Heel kort gezegd komt dit door eerdere kleine trauma’s (ptss) en het wantrouwen dat ik heb in mijn lichaam. Als ik van plan ben om alleen een stukje te gaan wandelen, reageert mijn hoofd en lijf alsof ik dit wil gaan doen in een levensgevaarlijk mijnenveld, alle alarmbellen gaan oorverdovend af en ik schiet automatisch in een stressvolle overleefstand waarbij de spanning zowel in mijn hoofd als lijf heel hoog oplopen, vaak te hoog. Ik heb dan enorm veel kracht en energie nodig om dit onder de duim te kunnen (blijven) houden en om dit angst/traumamonster te sussen, en laat ik dat door mijn chronische vermoeidheid nou net lang niet altijd hebben. Ik heb dus echt een hele goede (hoofd- en lijf)dag nodig om daadwerkelijk alleen te kunnen wandelen, de strijd te kunnen winnen en over die hele hoge drempel te kunnen polsstokhoogspringen. Vorig jaar herfst en lente ging dit lange tijd mega goed, het lukte me toen zelfs bijna elke dag(!) en mijn vertrouwen groeide en groeide, zo ontzettend fijn was dat, het gaf een ultiem gevoel van vrijheid. Maar door meerdere lichamelijke tegenslagen vanaf de zomer speelde mijn ptss en wantrouwen in mijn lijf (grotendeels gegrond) weer enorm op, waardoor ik helaas in rap tempo tien stappen terug heb moeten doen en dit zijn er tot op de dag van vandaag nog steeds een stuk of zeven, bleh. De overheersende angstgedachten dat wanneer ik alleen ergens ben ik onwel word, flauwval en niet meer verder kan is weer volop in tha house, waardoor alleen gaan wandelen me de laatste tijd dan ook maar 1 of 2 keer per maand lukt, en iets alleen buitenshuis gaan doen met een klein doel heb ik al een half jaar helemaal niet meer gedaan. Gelukkig, heel erg gelukkig, is dit angst/traumamonster de helft kleiner wanneer ik samen met iemand ben, iets wat mijn vertrouwen een enorme boost geeft, door ondersteuning, door verbinding en door afleiding. Wat voor mij hierbij ook een lastig en verwarrend addertje onder het gras is, is dat lichamelijke klachten van overprikkeling en oververmoeidheid bij mij heel erg lijken op die bij (ongegronde) angstklachten. Soms schat ik dat vooraf verkeerd in en zet ik ‘kei’ hard door, maar blijk ik na vijf à tien minuten juist lichamelijk niet meer verder te kunnen, iets wat natuurlijk niet echt bevorderlijk is voor het opbouwen van zelf- en lijfvertrouwen, dat snap je vast. Focussen op (en genieten van) de keren dat wandelen wel lukt, alleen of samen, is de enige remedie die me hierbij positief op de been houdt en zorgt dat ik blijf proberen, blijf doorzetten, blijf strijden en blijf opstaan. Met volle angst vooruit!
Heb je nog een lekkere en gemakkelijke bereidingstip voor champignons?
Uiteraard heb ik die, love champignons, deze kampioentjes zijn zonder uitzondering elke week meerdere keren (en op veel verschillende manieren) op mijn bord te vinden. Als eerste zou ik de tip willen geven om verder te kijken dan alleen de standaard witte en kastanjechampignons want er zijn namelijk nog zoveel meer soorten, ook gewoon in een standaard supermarkt, denk bijvoorbeeld aan oesterzwammen, shii-takes, portobello’s, koningoesterzwammen, eekhoorntjesbrood, cantharellen, enoki en beukenzwammen. Heel simpel kun je deze eigenlijk bijna allemaal gewoon op dezelfde manier bakken/gebruiken als gewone champignons, maar mocht je eens wat anders willen proberen geef ik je graag een rijtje met absolute aanraders.
- Kruid ze! Alle champignons nemen heel goed de smaak op van andere producten, dus door ze alleen al anders te kruiden of marineren bieden ze oneindig veel variatie. Kant en klare kip-, curry-, shoarma- of kibbelingkruiden zijn bijvoorbeeld aanraders, maar ook lekker je eigen ding doen met kurkuma, loas, knoflook/ui/gember/chili-poeder of kaneel laat ze heerlijk smaken.
- Krokante chips. Naast kruiden kun je ook heel veel kanten op met de manier waarop je champignons snijdt en bereidt. Iets wat ik altijd weer een feestje vind, is er chips van maken, aka ze (met kruiden) krokant roosteren in de oven. Bij gewone (kastanje)champignons doe ik dit door er hele smalle plakjes van te snijden, maar bijvoorbeeld oesterzwammen en beukenzwammen worden ook in hun geheel super knapperig, zelfs zonder olie. Yummy!
- Heel en half. Ook andere soorten eet ik vaak in hun geheel (of gehalveerd) vanuit de oven, koningoesterzwammen zijn daar een vingeraflikkend voorbeeld van. Maar ook portobello’s en gewone champignons lenen zich hier uitstekend voor, eventueel kun je diens steeltjes er uithalen en ze dan ook nog heerlijk vullen. Of rijg ze op een spiesje en maak er zo een extra feestje van.
- Pulled oesterzwam. Oesterzwammen zijn perfect om pulled ‘shoarma’ of ‘kip’ mee te maken. Gewoon even strengetjes trekken, marineren en bakken maar.
- Ragout / curry. Ook in wat meer romige gerechten zoals in een ragout, curry, haverfraîchewokje, saus of soep zijn champignons ideaal, qua bite vind ik dan met name shii-takes, enoki, eekhoorntjesbrood en cantharellen erg lekker, maar ook de andere soorten passen zich qua structuur heel goed aan.
- ‘Coquilles’. Wanneer je grote koningoesterzwammen met een dikke stam in plakken snijdt en deze langzaam gaart, lijken het net coquilles; leuk en lekker!
- Portobelloburger. Een goed gemarineerde of gekruide portobello leent zich heel goed als vervanger voor een hamburger tussen een broodje, maar ook kun je twee portobello’s gebruiken in plaats van de twee helften van een broodje, en er dan juist een hamburger (met toppings) tussen doen.
- Enoki-roast. Mijn laatste persoonlijke ontdekking is enoki, helaas is dit niet in de meeste supermarkten verkrijgbaar maar mocht je het ergens tegenkomen neem het dan zeker eens (voor mij hihi) mee. Deze mini’s zijn erg lekker om lastminute toe te voegen in (noodle)soepen en curry’s, maar ook als je ze in een trosje roostert in de oven krijgen ze tien punten.
Al met al denk ik dat mijn ‘probeermotto’ om een keer wat anders (en gemakkelijks) met champignons te doen “K3” is; kijk verder, kruid meer en kies voor de oven.
Hoe ga je om met onbegrip?
In mijn ogen bestaan er grofweg twee soorten van onbegrip; òf dit is er omdat de ander te weinig informatie, kennis en ervaring heeft, òf omdat de ander empatisch tekort schiet. Hoe ik met onbegrip omga ligt dus heel erg aan de oorzaak ervan en aan de situatie, maar daarnaast ook aan het moment, de persoon en aan mijn energielevel. In het geval dat er onbegrip is omdat de ander te weinig van mij en mijn situatie weet, ligt de bal geheel bij mij, want als ik niet duidelijk en open vertel of laat zien hoe ik me voel, hoe mijn leven eruit ziet en wat mijn struggles/beperkingen/klachten zijn, weet ik ondertussen dat ik niet kan verwachten dat de ander mij vanzelf begrijpt. Dat is het nadeel van een leven en gezondheid hebben dat zo afwijkt van het ‘gemiddelde’ en met diagnoses die nog aardig in de taboesfeer hangen. Ondertussen is het voor voor mij bijna vanzelfsprekend om meteen mijn hele levensverhaal, diepere emoties en dagelijkse struggles op tafel te gooien als ik iemand nieuws leer kennen of spreek, zeker als het om instanties gaat. Is dit altijd leuk en fijn? Nee, zeker niet, meestal vooral heel belastend en vermoeiend. Is dit altijd nodig? Ja, dat helaas wel. Gelukkig weet ik ondertussen welke voorbeelden mensen sneller een juist beeld geven, vaak is hoe concreter hoe beter. Dus niet 'ik heb ME/CVS, ben vaak heel moe en snel overprikkeld', maar bijvoorbeeld 'ik kan (in een goede week) overdag maximaal drie keer anderhalf uur van huis zijn voor iets kleins, lig elke middag twee uur op bed, heb wekelijks huishoudelijke hulp en bevind me negentig procent van de tijd alleen in een leeg, stil en gedimd huis.’ Ik noem dit meestal mijn Jip-en-Janneke-stand, al is bij sommige mensen zelfs de Bumba-stand nog niet begrijpbaar genoeg. Ik probeer me in ieder geval zo goed mogelijk aan te passen, in te leven (het ís ook gewoon erg moeilijk om je mijn leven echt goed voor te stellen) en zo duidelijk mogelijk te zijn. Helaas werken mijn leeftijd, voorkomen, intelligentie, doorzettingsvermogen en het feit dat ik een goede en positieve manier van praten heb hierbij soms totaal niet mee en word ik, hoe uitgebreid en kwetsbaar ik alles ook uitleg, vertel en mijn ziel blootleg, flink overschat of misvat. Het zal allemaal best wel meevallen, over een half jaar gaat het vast weer veel beter of gewoon even doorzetten zijn dan vaak de onderliggende gedachten van anderen. Gelukkig maak ik dit de laatste jaren eigenlijk alleen nog maar mee bij instanties en is mijn directe sociale omgeving alleen maar gevuld met begripvolle en hele fijne mensen. Natuurlijk is honderd procent begrip onmogelijk als je niet in een soortgelijk schuitje zit of gezeten hebt, maar daar vraag ik ook niet om, je best doen en het oprecht proberen is al meer dan genoeg. Maar wanneer dit iemand dus niet lukt, iemand dit empatische vermogen niet heeft, kan ik tot huilens en frustrerends toe mezelf blijven blootleggen en ‘verantwoorden’, maar dit heeft dan totaal geen zin, het probleem, de beperking, ligt dan toch echt bij de ander. In dat soort situaties probeer ik het tegenwoordig dan ook maar los te laten, al is dat in sommige maatschappelijke situaties helaas niet mogelijk. Al met al heb ik dus de afgelopen jaren aardig goed geleerd om me op het gebied van onbegrip te verplaatsen in de ander en zo te ontdekken waar het onbegrip precies vandaan komt, vaak dus door een gebrek aan concrete beeldvorming en informatie, wat precies één van de hoofdredenen is waarom ik destijds deze blog begonnen ben. Mijn schrijfsels hebben me op het vlak van onbegrip dan ook ontzettend veel gebracht, echt een aanrader dus mocht je hier ook mee te maken. Verder is mijn tip (aan mezelf) ook; pick your battles, als je even geen zin of energie hebt om het onbegrip (gedeeltelijk) weg te nemen of het er het juiste moment er niet voor is, is dat ook helemaal oké, net als hulp vragen. Begrepen, echt gezien en geaccepteerd worden is heel fijn en heel belangrijk, maar die bal en verantwoordelijkheid ligt niet alleen bij jou, vergeet dat niet. Hoe deal jij met onbegrip? En sta je open en ben je bereid moeite te doen om een ander écht te begrijpen?
Mijn lievelings…
…kleur is groen.
…geur is een bos na een regenbui.
…geluid zijn zingende vogeltjes.
…vorm is rond.
…dier(en) zijn boxers.
…getal is vier.
…fruit is meloen.
…groente is pompoen.
…drinken is water.
…kledingstuk is een zomerjurk.
…sieraad zijn oorbellen.
…bezigheid is koken.
…seizoen is de herfst.
…weertype is zonnig, een briesje en 20 graden.
…dag is een goede (lijf- en hoofd)dag.
…plek in huis is de woonkamer.
…plek buitenshuis is het bos.
…mantra is I am enough.
…apparaat is mijn iPhone.
…persoon is onmogelijk om te kiezen.
…plant is een monstera.
…bloem zijn veldbloemen.
…spel is knowing me knowing you.
…televisieprogramma is De Mol België.
…app is Instagram.
…eigenschap is mijn creativiteit.
…gevoel is dankbaarheid.
Dat was het dan weer voor deze keer, bedankt voor je leesbezoekje en hopelijk tot bij mijn volgende blogpost. En mocht je ook een vraag hebben (voor in of buiten deze rubriek) laat het me dan zeker weten, leuk!
Liefs Laura
Reacties
Een reactie posten