Doorgaan naar hoofdcontent

Genietjes van de maand *•.FEBRUARI .•*


Met alles wat er gaande is in de wereld merkte ik dat het extra fijn was om me hier even te kunnen focussen op tien van mijn persoonlijke genietjes en gelukjes van de afgelopen maand. Dankbaar nagenieten van lekker vaak wandelen in de zon, het krijgen van cadeautjes, peuterpret met neefje Lars, kringloop(s)hoppen, het durven nemen van een belangrijke beslissing, nieuwe planten en het waardevolle contact met de vele geweldige mensen om mij heen. Lees dus vooral verder als jij ook wel wat luchtige positiviteit en afleiding kan gebruiken. Mijn tien genietjes van de maand februari zijn;

  • Rapunzelwandeling met beste vriendin. Degenen die echt al lang met me meelezen herinneren zich misschien nog wel dat het verhaal van Rapunzel één van de rode draden was tijdens mijn opname in de Eikenboomkliniek. (Een ‘gedicht’ wat ik toen geschreven heb lees je hieronder.) Toen ik de hele eerste week van februari alleen maar thuis binnen kon zitten en niemand gezien heb, kwam dat overeenkomende gevoel weer even terug; eenzaam opgesloten overleven in mijn torentje, alles van een grote afstand aan me voorbij zien gaan, wachtend op betere tijden. Gelukkig kon ik nu na zeven dagen mijn torentje alweer verlaten en heb ik toen heerlijk gewandeld in het zonnetje met één van mijn beste vriendinnen. Een wandeling die dan echt van top tot teen intens fijn voelt en me letterlijk doet laten huppelen door alle (extra binnenkomende) vrijheid- en verbindinggevoelens. 


  • Peuterpret. Twee dinsdagochtenden heb ik heel erg genoten van tijd doorbrengen met mijn peuterneefje Lars (en ‘oma’). Lekker groente en fruit leren snijden - waar anders dan bij tante Laura hè - en toen het de tweede keer wel droog was hebben we gezellig diertjes bewonderd bij de kinderboerderij. Van live mee kunnen kijken door de ogen van een tweejarige geniet ik altijd zo enorm, zeker als het dan ook nog eens de ogen van je eigen neefje zijn. 


  • Mooie momentjes met mama. Ook deze maand heb ik weer gewandeld met mijn vaste wandelmaatje mama, en wel op twee heerlijk zonnige dagen, in twee mooie groene natuurgebiedjes en met fijne gezellige gesprekken. Love it. 


  • Groen geluk. Door het mega donkere weer deze winter hebben (ondanks de wekelijkse zonnebaden-voor-het-raam-sessies en extra liefde) een aantal van mijn planten het helaas niet gered. Om dit leed te verzachten heb ik mezelf vorige week weer eens een ‘kneusjesbox’ gegund met daarin zo’n tien plantjes die niet goed, mooi of vol genoeg zijn voor de verkoop maar het verder nog prima doen. Het was even puzzelen met potjes en ze een plekje geven, maar nu alles staat geniet ik er elke dag zo ontzettend van, helemaal in mijn element ben ik tussen al dat groen. Al is er één plant waar ik nog steeds een beetje dubbele gevoelens bij heb en ik niet echt liefde op het eerste gezicht ervaarde. Begin deze maand kocht ik namelijk ook al een grote plant van meer dan een meter hoog om het donkerste hoekje in mijn woonkamer waar al vijf jaar geeneen plant het lang overleefd op te vullen. In mijn ogen móét daar namelijk echt een grote plant staan, maar na tien keer stoten aan dezelfde steen ben ik nu toch gezwicht voor een nepplant. Ja, je leest het goed, heftig hè. Gelukkig heb ik (na zeer uitgebreid speurwerk) een mooie èn betaalbare kunnen vinden, een cordyline, en is tot nu toe niemand het opgevallen. Ondertussen hoort Corry er helemaal bij en geniet ik ook van haar, want ze staat me toch een partij mooi te shinen op haar plekje! 


  • Me, myself and I. Deze storm- en dagbestedingstrugglemaand is het me één keer gelukt om in mijn eentje een wandeling te maken, er was die dag eindelijk weer eens een helder blauwe lucht (die heel hard riep “kom naar buiten!”) en gelukkig hadden mijn lijf en hoofd ook een goede dag. Wandelschoenen aan en naar buiten dus. Wat voelde ik me krachtig, dankbaar en zonnig tijdens dit ruime half uur lopend door de weilanden, een giga genietgevoel wat ik nu nog steeds kan terughalen en me vlinders geeft. 


  • Valentijnverrassing en ohhh-oorbellen. Van een hele lieve vriendin kreeg ik me op Valentijnsdag toch een leuk brievenbuspakketje; droogbloemen en een kaartje met een gouden randje. Letterlijk hartverwarmend! Ook heb ik afgelopen weekend mezelf een prachtig cadeau gegeven, of nouja, eigenlijk mijn energiemaatschappij, ik besloot namelijk mijn gespaarde duurzaamheidspunten op te maken voordat een deel ervan zou verlopen. Na even goed zoeken tussen de duurzame-cadeau-mogelijkheden die ik had besloot ik voor een set prachtige handgemaakte oorbellen te gaan met kleine edelsteentjes (aventurijntjes) eraan, iets wat ik anders echt nooit zomaar voor mezelf zou kopen. Toen ik het doosje opende en ze in reallife zag waren ze zelfs nog veel mooier dan op de websitefoto’s, zooo blij mee! Deze koester ik de rest van mijn leven, dat weet ik zeker, en de kracht en betekenis van aventurijn zal me daarbij hopelijk ook veel goeds brengen. 


  • Dolblijmakende dates. De ochtend voor de eerste storm en de ochtend na de derde storm had ik afgesproken met een beste vriendin. De eerste date bleven we samen met haar jongste dochtertje lekker binnen en speelde, tekende, kletste en keken we hoe de wind al behoorlijk begon aan te rukken. Nog geen week later konden we gelukkig wel veilig walkietalkie-en, en genoten we intens van het zonnetje en de waardevolle gesprekken. Voor deze parel van een beste vriendin waarmee ik een hele bijzondere band heb en waarbij ik altijd al het allermeest mezelf heb durven zijn van iedereen ben ik zo onwijs dankbaar, echt elke keer weer besef ik me dat en maakt dat me dolblij. 


  • Dag doei doeg dagbesteding. Als je mijn vorige blogpost gelezen hebt verbaast het je misschien dat iets rondom dit onderwerp terecht is gekomen in dit rijtje met genietjes. Mijn ervaringen en gevoelens rondom de zoektocht naar een bij mij passende dagbesteding in de eerste drie februariweken horen hier inderdaad allesbehalve thuis, maar die van de laatste week zeker wel. Het besluit om deze slepende zoektocht na ruim een jaar te stoppen en te zien en accepteren dat deze kant op gaan niet de juiste richting of de volgende stap voor mij is, voelde uiteindelijk namelijk echt zo ontzettend goed. In mijn hoofd en in mijn hele lijf voelde het echt als een bevrijding, een opluchting, wat aan alles te merken was; minder lichamelijke klachten, minder onrust/piekeren/angst/dwang en meer ruimte in mijn hoofd om ook andere mogelijkheden en volgende stappen te kunnen zien. Meer hierover lees je dus in mijn vorige blogpost, maar dit volg-je-gevoel-en-vertrouw-op-jezelf-besluit verdient hier ook zeker een plekje vind ik. 


  • Met-zonder-jas-en-zorgen-wandeling. Op qua weer misschien wel de zonnigste en warmste dag van de maand had ik een afspraak staan met mijn ambulante begeleidster en zijn we gaan wandelen in het bos en over de heide. Echt heeeeerlijk, wat de eerste lente-achtige zonnestralen wel niet met een mens kunnen doen. Ik heb zelfs een stuk zonder jas gelopen en omdat ik bij haar mijn beslissing (van hierboven) voor het eerst officieel kon luchten en ik veel steun en alle begrip hierin kreeg, liep ik ook nog eens zonder zorgen. Ik kwam echt als herboren weer thuis en heb dat nagenietgevoel gelukkig nog heel lang vast kunnen houden. Laat de lente maar komen! 


  • Kringloop(s)hoppen met papa. Een liefhebberij die ik overduidelijk van mijn vader geërfd heb is op tweedehandsjacht gaan, zowel online als in het echie. Samen een ochtendje kringloop(s)hoppen is dan ook wel aan ons besteed, echt heel leuk was het om dit na lange tijd weer eens te doen. Lekker neuzen (naar pareltjes) tussen de rommel en lachen om alle aparte dingen die we tegenkwamen. Met meer dan een paar plantenpotjes ging ik niet naar huis, maar wel met meer dan genoeg warme gevoelens.  


  • Avondeten(polonaise). Vanaf dit jaar voeg ik aan deze rubriek steeds nog een elfde genietje toe, namelijk een ‘polonaise’filmpje van mijn avondeten. Omdat ik toch (al jaren) automatisch elke avond een fotootje van mijn eten maak besloot ik begin dit jaar deze ook meteen even in de app ‘1SE’ (one second everyday) te zetten. Lijkt me namelijk erg tof zo'n heel jaaroverzicht straks, maar omdat dat dat nog zo lang duurt leek het me tussendoor ook perfect voor elke maand in deze genietrubriek. Het bedenken, maken en opeten van mijn avondeten is namelijk echt elke dag een giga groot genietmoment, wat voor een dag het ook was of hoe ik me ook voelde, altijd.  

Dit waren mijn gelukjes en genietjes weer voor deze keer, ik ervaar het altijd weer als een schrijffeestje om hier op deze manier nogmaals bewust bij stil te staan en alles te herbeleven. Hopelijk kun jij ook zo’n fijn rijtje maken als je er even de tijd voor neemt, echt de moeite waard, geloof me. Voor nu, ondanks alle sores in de wereld, een mooie magnifieke maand maart gewenst! 


Liefs Laura 



Blogposts van de maand februari   

  • Genietjes van de maand januari    
  • Een jaar zonder nieuwe kleren, hoe was dat?; over hoe ik het ervaren heb om een jaar lang alleen tweedehands kleding te kopendoor welke ‘fases’ ik hierbij ben gegaan, waar ik mijn kleding kocht/koop en wat mijn favoriete aankopen (en miskopen) waren.
  • De confrontatiekater komt later; over dat ik eens in de zoveel tijd een periode heb waarin alle contrasten met de mensen om mij heen extra confronterend aanvoelen, ze me achteraf ineens enorm aanvliegen en ze me emotioneel meer bezighouden. 
  • Vragen(v)uurtje 8,0; Waarom vind je het zo moeilijk om alleen naar buiten te gaan en waar komt die angst vandaan? Hoe ga je om met onbegrip van anderen? Heb je nog een lekkere en gemakkelijke bereidingstip voor champignons? De antwoorden op deze vragen vind je in mijn achtste vragen(v)uurtje. 
  • Dag dagbesteding; over mijn zoektocht van ruim een jaar naar een passende en thuisvoelende dagbesteding en het zonder succes gedag zeggen hiervan. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. Maar

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om