Doorgaan naar hoofdcontent

Vragen(v)uurtje 4.0; Waarom heb ik geen huisdier en hoe ziet een gemiddelde dag er voor mij uit?


Na twee blogposts te hebben geschreven die een soort van in het teken stonden van mijn verjaardag had ik wel weer zin in een lekker luchtig van-alles-en-nog-wat-schrijfsel, in een vragen(v)uurtje, want precies voor dit soort momenten en schrijfkriebels ben ik deze rubriek in augustus gestart. In deze vrije fladderrubriek beantwoord ik in een ‘uurtje’ namelijk de meest uiteenlopende vurige vragen die ik krijg van bekenden en onbekenden, van jullie dus. Dit kan echt over alle onderwerpen gaan en ook alle soorten vragen komen voorbij; van diepzinnige vragen, informatieve vragen, grappige vragen, confronterende vragen, zweverige vragen, unieke vragen, vaakgestelde vragen, luchtige vragen tot durf-te-vragen-vragen en ga zo maar door. Ook komt er regelmatig een speelse twist voorbij met bijvoorbeeld dilemma-, Pickwick-, vriendenboek- of spelletjesvragen, het is elke keer maar net waar ik op dat moment zin in heb en welke vragensmaakjes dat uurtje passen bij mijn schrijftrek. Hmmm, lekker! :)

In dit vierde vragen(v)uurtje geef ik antwoord op een aantal vragen die ik kreeg naar aanleiding van mijn Instagramstories tijdens Dierendag en op de al jarenlang veelgestelde vraag hoe een gemiddelde dag er voor mij uitziet. Tot slot sluit ik af met tien zogeheten Pickwickvragen die uitgekozen zijn door een vriendin, met onder andere de vraag wat de vreemdste plek is waar ik ooit heb geslapen. Benieuwd naar de antwoorden? Lees dan vooral verder. 


•Zou je een hond of ander huisdier willen? Waarom heb je zelf geen boxer? Mis je het niet, een hond om je heen?•

Toen ik op Dierendag onderstaande fotocollage deelde in mijn Instagramstories kreeg ik daar naast erg veel ‘likende’ reacties ook een aantal vragen over zoals deze. Vragen die voor mij best wel een dubbele lading hebben en daardoor niet zo eenvoudig te beantwoorden zijn als je zou denken. Mijn allereerste antwoord is zonder twijfel volmondig JA! Ja ik wil heel graag een huisdier, een hond, een boxer. Zoals je op de foto’s kunt zien zijn er al 34 jaar boxers in mijn leven, vroeger dagelijks om me heen en nu wanneer ik naar mijn ouders, zusje of oma ga, plus via foto’s en filmpjes in onze gezinsapp uiteraard. Ik kan me dan ook echt geen leven zonder boxers voorstellen, het zijn de allerliefste, leukste, grappigste en meest ondeugende honden die er maar zijn. Maar zelf een eigen boxer nemen en die dagelijkse verantwoordelijkheid (in mijn eentje) moeten dragen is echt no way een optie voor mij en ik zou de hond en mezelf daar al heel snel heel ongelukkig mee maken. Èlke dag bijvoorbeeld meermaals buiten een ronde moeten lopen en de hond op andere manieren de aandacht geven die het verdient is 110% zeker onhaalbaar en onmogelijk voor mij, en dan heb ik het nog niet eens over zoiets als mijn schoonmaakdwang en alle daarbijbehorende extra struggles. Een eigen boxer zou me hoe dan ook vééél meer energie en plezier kosten dan het me zou brengen, veel meer gepieker dan genot, veel meer stress dan ontspanning en veel meer zorgen dan liefde. Vaak is het de beste keus om je eerste gevoel te volgen, dus om een boxer te nemen, maar in deze kwestie ben ik het daar niet mee eens en doe ik het daarom bewust niet, verstand voorop, het gaat tenslotte om een levend wezen (en mijn eigen welzijn). Wat het al met al onder aan de streep dan alsnog ook goed en passend laat voelen in mijn hart. Dus de gezelligheid, de levendigheid en de liefde van een hond in huis hebben mis ik zeer zeker, maar al het andere alles behalve. 

“En een ander huisdier dan? Een kat bijvoorbeeld?” Dat is zeker iets waar ik de afgelopen jaren meermaals terugkerend over getwijfeld heb - niet over een kat overigens want daar heb ik echt helemaal niets mee en zij ook niet met mij - maar wel over twee (loslopende en ‘getrainde’) konijntjes. Aan de ene kant lijkt me dat heel gezellig, blijmakend, ontspannend en passend, maar aan de andere kant voelt het toch enorm als ‘dan maar dit’ en dat vind ik niet juist. Plus dat het natuurlijk ook altijd meer centjes kost dan je denkt en ik dat alleen wil uitgeven als ik er helemaal achtersta. Dan maar niks, dan maar geen huisdier is uiteindelijk (denk ik nu) de beste en meest passende keuze voor mij. Wel heb ik natuurlijk giga geluk dat er wel boxers, honden en andere dieren in mijn familie en vriendenkring zijn, dus dat ik daar alsnog heerlijk kan meesnoepen en genieten van (alleen) de lusten. 


•Hoe ziet een gemiddelde doordeweekse dag voor jou eruit?•

Een vraag die mij de afgelopen jaren vele tientallen keren gesteld is, opvallend genoeg eigenlijk altijd door blakend gezonde mensen. Wat ik overigens heel goed begrijp, want als je weet dat iemand zo’n 23 uur per dag thuis is en jijzelf van hot naar her vliegt, is het bijna onmogelijk voor te stellen hoe je een leven waarin je dag na dag (alleen) thuis bent ‘overleeft’. Dat zou ik me tot zeven jaar geleden ook afgevraagd hebben, honderd procent zeker. Daarom vind ik het ook geen vervelende vraag (meer), al kan ik niet ontkennen dat ik me soms nog steeds een soort van schaam voor het antwoord. Een gemiddelde doordeweekse dag interpreteer ik als een dag zonder bijzonderheden, dus zonder bezoek, een sociaal uitje of een moet-activiteit buiten huis; een thuisdag dus. Sinds mijn terugval in juni heb ik elke week zo’n vier van deze huismusdagen, aardig veel dus. Vóór juni was dit ruim driekwart jaar gemiddeld maar één dag per week omdat het me toen lukte om bijna elke dag een uurtje te gaan wandelen, iets wat me nu helaas bij lange na nog steeds niet lukt. Ik baal dan ook enorm dat ‘simpelweg’ even wandelen voor mij momenteel niet bij een gemiddelde dag meer hoort, maar bij een bijzondere dag. Maar wie weet hoe anders dit over een half jaar is… Hoop heb ik genoeg in ieder geval, motivatie ook, geduld iets minder, maar it is what it is en met die riemen roei ik nu een zo prettig mogelijke ‘gemiddelde’ dag. 

Op zo’n dag sta ik altijd rond acht uur op, hoe goed of slecht de nacht ook was, poets op mijn gemak mijn tanden en doe vervolgens mijn sportkleren aan. Ik start de dag namelijk altijd met beweging; rustig ‘trimmen’ op een matje, wat rek- en strekjes en een aantal BBB-spieroefeningen. Dit doe ik onder andere om mijn gespannen spieren losser te maken, m’n lijf inclusief darmen op gang te helpen en mijn basisconditie op peil te houden, maar bovenal omdat het ontzettend goed voelt. Daarna was ik me aan de wastafel, doe mijn overige persoonlijke verzorging en trek ik mijn huispakkie aan. Rond half 11 / 11 uur smul ik op op de bank met de beentjes omhoog van een heerlijk feestontbijt (lees mijn vorige vragen(v)uurtje als je wil weten wat dit is) en kijk ik ondertussen naar een gezellige vlog van één van mijn favo YouTubers. Dit is elke dag weer een op-en-top-genietmoment voor mij waar ik voordat ik ga slapen al naar uit kan kijken. Daarna doe ik meestal twee kleine huishoudelijke taakjes, denk hierbij aan de was opruimen, afstoffen, het vuilnis, planten besproeien, swifferen, het bed verschonen en al het andere waar nooit een eind aan komt haha. Daarna schrijf ik soms voor deze blog, ben ik met een ander (creatief) projectje bezig, bel ik even met iemand, lees ik wat, luister ik een podcast of neem ik een maskertje en ga vervolgens onder de douche om mijn haar te wassen. (Elke dag douchen kost me teveel energie dus vandaar dat ik dit om de twee dagen doe en het echt als een activiteit reken.) Daarna - rond twee uur - is het tijd voor mijn lunch, wederom weer lekker op de bank onder het genot van een tv-programma of serie. Vervolgens rommel ik nog wat aan, doe de dingen die in de ochtend niet gelukt zijn, kleed ik me uit en ga heerlijk in bed onder de dekens liggen voor mijn dagelijkse middagrust en meditatie. Meestal tot een uur of vijf waarna ik op twee dagen mijn bezorgde boodschappen in ontvangst neem en opruim, en op andere dagen is vijf uur vaak een goed belmoment voor vriendinnen, borduur ik tijdens het YouTube kijken en schrijf ik sowieso altijd even in mijn journal. Rond zes uur start ik - boordevol zin, creativiteit en plezier - met koken à la GroenteGelukjesGrabbelton waardoor ik de rest van de wereld en mijn leven even helemaal kan vergeten. Verreweg mijn meest favoriete moment van de dag! Het is dan ook meestal zonder dat ik het doorheb ineens alweer twee uur verder en de hoogste tijd om alles lekker op te eten. En ja, dit doe ik wederom met mijn dienbladtafeltje op de bank haha, love it, gezellig de kaarsjes en sfeerlampjes aan en smullen/smikkelen/genieten maar. Op deze plek sluit ik de dag dan ook relaxed af; bordurend, rollend met mijn jaderoller, Netflixend en fruittoetje etend. Rond de klok van tien ga ik naar bed, lees daar nog een aantal hoofdstukken van mijn boek, adem tien keer heel diep in en vooral uit, en hoop dan lekker snel in een ontspannen slaap te vallen. Morgen weer een dag, precies zo eentje of eentje met wèl een extra (leuk en sociaal) genietmomentje. Welterusten!



•Tien prangende Pickwickvragen•


> Aan welk huishoudelijk klusje heb jij een grote hekel?

Stofzuigen. (Lang leve mijn heldin van RinetteZorg èn mijn Swiffer!)


> Hoe belangrijk is Social Media voor je?

Heel belangrijk, Instagram in ieder geval (de rest gebruik ik niet), dit platform is namelijk een erg groot deel van mijn ‘verbinding’ met de buitenwereld en het geeft me vooral ontzettend veel plezier op allerlei manieren. Zo voedt het plaatsen van berichten en stories bijvoorbeeld mijn creativiteit, vind ik er veel herkenning rondom mijn situatie, leer ik van alles op gebieden waarin ik geïnteresseerd ben en geniet ik van prachtige, schattige, grappige, indrukwekkende en inspirerende teksten, foto’s, creaties en nog veel meer. Wel komt dit mede doordat ik een fijne volgbubbel voor mezelf maak en bewaak, als iets me irriteert of wat dan ook vliegt het meteen uit mijn volglijst. Momenteel volg ik naast vrienden, familie, bekenden, ‘lotgenoten’ en mijn favo YouTubers met name kanalen rondom natuur, poëzie, kunst en illustraties, planten, tiny houses, vegan eten/leven, feminisme, interieur en persoonlijke ontwikkeling. Heb jij nog een leuke volgtip?


> Wanneer heb je gehuild hebt van geluk? 

Het eerste waar ik direct aan moet denken is 16 november 2009, niet omdat dit de laatste keer was (gelukkig), maar wel omdat het één van de meest overweldigende en bijzondere keren was dat er tranen stroomden van geluk. Op deze dag behaalden we namelijk een totaal onverwachte eerste prijs (door middel van een dikke vette ‘negen’) met mijn geliefde orkestfamilie Arti et Amicitiae tijdens een landelijk concours. Ik krijg nog steeds kippenvel als ik het moment van de uitslag en de uitzinnige en emotionele uren daarna terughaal; tot in de kleinste detail onvergetelijk. 


> Waar zou je het liefst 10 minuten gratis winkelen?

Een tuincentrum :)


> Wat spaarde je vroeger?

Echt van alles en nog wat, maar het meest serieus en langste (van mijn tiende tot mijn vijftiende) muziekbeeldjes; kleine beeldjes van met name diertjes die een muziekinstrument bespeelden en waar ik er uiteindelijk ruim honderd van had. Maar ook heb ik onder andere edelstenen, knipsels van GTST en Pittige Tijden, Anne Geddes, Flippo’s, bedeltjes/schakeltjes voor mijn armband en vulpenvullingballetjes gespaard.


> Hoe ziet je droomhuis eruit? 

Een klein authentiek sfeervol huisje aan de rand van een bos, met een prachtige natuurlijke relaxtuin (inclusief boomhut), grote luxe keuken en een slaapkamer zoals deze? 


> Welke bijnamen heb je (gehad)?

Lau. Lautje. Lautje24/L24. LauLau. L.

Krullenbol. Prulleke. Tumtummetje. Ariël. 


> Wat is de meest vreemde plek waar je ooit hebt geslapen?

Op de hooizolder van een honderd-jaar-terug-in-de-tijd-boerderij in Franstalig België. In het derde jaar van de PABO ging ik namelijk backpackend met een kompas op trektocht - met een groepje van zes en minimaal zakgeld - door de Ardennen en moesten we onderweg ter plekke zelf steeds slaapplekken (en eten) regelen. We sliepen onder andere in de keuken van een 90-jarig koppel, in een garage naast een dikke sportauto, in een verstoft Tiroler vakantiehuisje en dus lekker zacht in het hooi op de hooizolder van een boerengezin met zeven kinderen. Fantastische ervaring boordevol onvergetelijke (en vormende) momenten!


> Waarmee ben jij komend uur heel blij te maken? 

Een heerlijke massage!


> Wat zijn je twee laatst gemaakte foto’s? 


Nou dat was ‘em weer voor deze keer, heerlijk om weer even lekker fladderend van hot naar her te kunnen schrijven en hopelijk was het voor jou ook vermakelijk om het te lezen. Mocht je ook een vurige vraag hebben, wat voor één dan ook, stellen mag en kan altijd! 


Liefs Laura 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. ...

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti...

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om...