In de zomervakantietijd word ik altijd ontzettend weemoedig en melancholisch naar vroeger, naar mijn ruim twintig jaar aan vakantiebelevenissen, maar veruit het meest naar de vakanties van de laatste vijf jaren dat ik nog kon gaan, nu zo’n zeven jaar geleden. Eerder schreef ik hier al eens dat ik eigenlijk elke week wel terugdenk aan mijn ‘gezonde’ jaren, aan wat ik toen op allerlei gebieden allemaal kon en deed, aan hoe en wie ik toen was. En met het hele rijke en gedetailleerde geheugen dat ik bezit, voelt het dan soms alsof iets vorig jaar nog was, zo goed en helder kan ik die herinneringenfilms nog afspelen. De ene keer maakt dit me mega vrolijk en de andere keer juist erg verdrietig, maar het vaakst gewoonweg allebei tegelijk, want dat verschillende emoties naast elkaar kunnen en mogen bestaan, weet ik ondertussen maar al te goed. Op het gebied van (zomer)vakanties ervaar ik dit doorgaans veruit het diepste en heftigste, zeker als de tijd weer aangebroken is dat iedereen om je heen wel lekker op vakantie gaat. Maar ondertussen weet ik dat dat niet de voornaamste reden is van mijn dubbele gevoelens, maar dat die kern echt bij mezelf ligt. Waar vakantie voor mij - en ik denk voor heel veel mensen - namelijk synoniem voor staat, is ultieme vrijheid. Het gaf me namelijk altijd een niet te evenaren vrij en zorgeloos loslaat-en-go-with-the-flow-gevoel waar ik toen onbewust al enorm naar snakte met mijn overvolle moetjeshoofd. Een hemels gevoel waar ik nog steeds heel vaak naar verlang, maar (na jaaaren) een soort van heb leren vinden in veel kleinere haalbare dingen, waaronder wandelen in de Brabantse natuur en digitaal op wereldreis gaan. Wel is het zo dat mijn onmogelijkheid om nieuwe vakantieherinneringen te kunnen maken, de herinneringen van zeven jaar geleden (en alle jaren daarvoor) juist extra kostbaar en waardevol laten zijn. Vandaar dat ik deze herinneringenschatkistjes in deze blogpost even kort in het zonnetje wil zetten, gewoon omdat dit goed voelt en omdat dit nou eenmaal míj́n zomervakantieverhaal is.
Luxemburg 2014
Mijn allerlaatste echte zomervakantietrip was met één van mijn allerbeste vriendinnen, heerlijk dagenlang wandelen, kletsen en ijspizza eten in het prachtige bosrijke Luxemburg. Ook hebben we vlak daarna nog een midweek overnacht in een geweldig natuurhuisje in de buurt van Broek in Waterland, inclusief eigen kano’s en een prachtig uitzicht. Fantastische stap-even-uit-je-leven(-en-hoofd)-weken, die soms echt nog voelen alsof het vorige maand was.
Malta 2013
Omdat een hele goede vriend (al vanaf de kleuterklas) destijds op Malta woonde, was dat natuurlijk de perfecte reden om daar lekker op vakantie te gaan met een paar vrienden, ideaal zo’n ‘local’ als gids. Geweldige tijd! Veel gelachen, veel moois gezien, veel leuks gedaan, veel (en goed!) gegeten, veel gechild; héél veel tof throwbackplezier.
Spanje 2012
Dit is denk ik de vakantie met de meest warme herinneringen van allemaal. Echt ultiem genieten was dat toen en nu dus nog steeds wanneer ik eraan terugdenk. Bijna duizend kilometer roadtrippen naar de mooiste natuur- en cultuurplekken in Andalusië, elke dag lekker en sfeervol eten en heerlijk relaxen bij onze B&B met privézwembad. En dat allemaal met een vriendin - een soulmate - van goud. Vrijheid en verbinding ten top, genieten2.0.
ZomerOrkest Nederland 2011-2013
Nadat ik in 2007 (en 2008) als deelnemer mee mocht op tournee met het ZON, had het muziekvakantievirus me flink te pakken en liet me niet meer los. Met ontzettend veel plezier heb een aantal jaar daarna dan ook drie jaar in de organisatie van deze tournees gezeten. En ondanks dat alles tot op het uur gepland was, voelde ik me toch als een vogel zo vrij en als een vis in het water. Wat een onvergetelijk bijzondere en geweldige tijd was dat!
Antwerpen en Haarlem 2017
In het jaar dat het iets beter met me ging na flink ziek te zijn geweest en ik in die opleeffase tijdelijk weer wat meer aankon, ben ik ook nog twee keer een (aangepast) weekendje weg geweest, naar Antwerpen met een lief vriendinnetje en naar Haarlem met mijn moeder en zusje. En ondanks dat dit me niet het zorgeloze-loslaat-en-go-with-the-flow-gevoel gaf waar ik op hoopte, heb ik alsnog intens genoten van de rest èn van de overwinningen. Ik denk vandaag de dag zelfs nog veel intenser dan toen, omdat ook dit soort kleinere tripjes sindsdien niet meer mogelijk voor me zijn geweest.
Gelukkig ben ik de laatste jaren enorm gegroeid in het waarderen, koesteren èn vinden van alternatieven die wel haalbaar voor me zijn, me gelukkig maken en me laten genieten. In dit geval vind ik mijn vakantie- en vrijheidvibes dus onder andere in mijn levendige herinneringen, al wandelend in de natuur, kijkend naar reis&natuurdocumentaires, -lnstagramaccounts en -vlogs, wegdromend in fantasievakanties en meegenietend met de vakantievibes van anderen. Natuurlijk hoop ik, wens ik, droom ik, dat ik ooit in de toekomst weer eens vakantie kan vieren zonder dat me dit tonnen aan energie, kruim, klachten, angst en nog veel meer narigheid kost. Mijn vroegere droombestemmingen als Peru en Indonesië zijn in de loop der jaren al bijgesteld naar gebieden als Zwitserland/Oostenrijk, Noord-Italië en Scandinavië. Ten eerste omdat ik die wereldreiscategorie sowieso nooit meer haalbaar acht en bestemmingen als deze drie oooooit (aangepast) hopelijk nog wel, en ten tweede omdat onder andere het klimaat, de natuur en de rust daar nu veel beter bij me passen. Op Instagram vliegen de prachtplaatjes van deze gebieden me dan ook om de oren door de vele accounts die ik volg, heerlijk. Maar ik denk op dit moment dat stap 1 (of 2, of 3) eerst zal zijn om een weekje in een sfeervol natuurhuisje in de buurt te verblijven, alleen, maar wel met af en toe bezoek. Wie weet lukt dat ooit, ik denk het wel… over een paar jaar? En tot die tijd blijf ik ook lekker verslaafd aan accounts met natuur(tiny)huisjes inclusief binnenkijkers. Geef de tijd de tijd, dat is wat ik nog steeds elke dag op vele gebieden probeer.
Een fijn vakantiegevoel hebben heeft natuurlijk voor iedereen en ieder(e) leven(sfase) een compleet andere invulling, zowel qua interesses, behoeftes, sociaal leven als qua financiële en lichamelijke mogelijkheden. En dat is natuurlijk helemaal prima en juist zo leuk, ieder zijn ding, ieder zijn vakantievibes. Maar beloof me alsjeblieft één ding; geniet ervan! Alleen al omdat het kan, omdat je de mogelijkheid, de tijd, het geld en de gezondheid hebt om überhaupt op vakantie te kunnen gaan. Want dat is pure koesterwaardige rijkdom, geloof me.
Liefs Laura
Ook aan vakanties als kind heb ik vele gouden herinneringen…
Reacties
Een reactie posten