Doorgaan naar hoofdcontent

Genietjes van de maand *AUGUSTUS*


En toen waren alle 31 dagen van augustus ineens alweer voorbij, wow zo snel, time flies ook when you’re not having so much fun dus. Deze maand liep voor mij namelijk niet bepaald over van funnigheid zoals je in mijn vorige blogpost uitgebreid kon lezen. Maar het positieve aan een overwegend donkere periode is dat de lichtjes die er wel zijn - hoe klein ook - dan juist èxtra mooi, fijn en waardevol voelen. Eerlijk is eerlijk had ik het deze maand een poosje behoorlijk moeilijk om deze kleine lichtjes te kunnen zien, of nou ja, ik zag ze wel (en schreef ze ook dagelijks gewoon op) maar ik voelde ze niet… Ze voelde met mijn hart even niet als genietjes maar als gewoontjes, hoe hard mijn hoofd haar best ook deed. Gelukkig is het me gelukt om in deze zelfde augustusmaand mijn reuzenstap-terug-acceptatieknop om te zetten en kwamen daarmee ook mijn zoekgeraakte genietgevoelens terug. Zo fijn, want dat maakte mijn extra verkleinde wereldje weer een heel stuk lichter, in de allerbreedste zin van het woord. 

In deze ‘Genietjes van de maand’ ligt de nadruk dus nog meer dan anders op -tjes; op het hele kleine maar oh zo fijne, op het zijn de kleine dingen die het doen, en op het geluk dat in de allerkleinste hoekjes zat. Want wie het kleine niet eert… En het kleine eren is precies waarom ik deze rubriek destijds begonnen ben, want naast alle grote gave genietgebeurtenissen die iedereen deelt op social media, verdienen in mijn ogen ook de kleinste dagelijkse lichtpuntjes een even groot podium. Niet alleen op het Internet, maar vooral ook in jezelf, in je leven, in je hart.


Al vele jaren doe ik dit door letterlijk elke dag trouw mijn geniet- en geluksmomentjes op te schrijven in een speciaal boekje, en nog eens extra door er elke maand tien in deze rubriek te laten shinen. Ook deze afgelopen achtbaanmaand, dus stap vooral in voor een ritje en lees hieronder mijn tien genietjes van de maand augustus, in willekeurige volgorde; 


  • Boscaféborrel met mijn vriendengroep. Dit was misschien wel hèt ultieme sociale geluksmoment van de hele zomer, zooo (na)genoten! Heerlijk buiten in het zonnetje op een speeltuinterras midden in de bossen gezellig geborreld, gekletst en gelachen met geweldig fijne vrienden (en hun kindjes). Vrienden waarbij ik mezelf kan zijn, ik me op mijn gemak voel en het altijd weer voelt alsof we elkaar vorige week nog zagen. Zelfs alleen al het stilletjes live observeren van deze DBK-club samen - iets wat ik elke keer bewust even een tijdje doe - gaf me ontzettend veel gelukskriebels. Love jullie! <3


  • Weer een geboortekussen af. Sinds het begin van mijn ziekzijn borduur ik al wollen kussens, dit simpele en repeterende handwerk biedt me namelijk ontspanning, afleiding en is een soort energieneutrale oplossing voor mijn bijna altijd aanwezige onrust en doedrang. Met een borduurwerk in mijn handen kan ik bijvoorbeeld wèl gewoon een tijdje op de bank blijven zitten en tv kijken. Daarnaast is het ontzettend dankbaar en leuk om iets helemaal ‘from scratch’ te mogen maken voor iemand die je kent. En omdat het 9 van de 10 keer om geboortekussens gaat, maakt dat het natuurlijk extra speciaal en liefdevol. Deze maand had ik kussen nummero 39 klaar, een erg leuke al zeg ik het zelf, zeker voor in een junglebabykamer. (Ook op zoek naar een persoonlijk handmade (kraam)cadeau? Let me know!)


  • Speeltuinwandelingen. Omdat door mijn haperende lijf de angst om alleen te wandelen dus weer hardnekkig terug aanwezig is, kom ik veel minder buiten dan anders en dan ik zou willen, zeker doordeweeks. Extra fijn is het dan als er - op een goede dag - iemand is om samen mee de deur uit te gaan, en extra extra extra fijn en genieten als je vrolijke ondeugende neefje daar dan ook bij is. Twee keer deze maand heb ik vanaf mijn huisje een genietwandeling gemaakt van speeltuin naar speeltuin, of beter gezegd van glijbaan naar glijbaan, want net als ik vroeger is Lars een grote glijbaanfanaat. 


  • Nieuwe rubriek en lieve reacties. Doordat ik het vrijheidsgevoel van het wandelen in de natuur helaas dus veel moest missen deze maand, ben ik dit gevoel ter compensatie onbewust gaan opzoeken in mijn schrijven, wat geresulteerd heeft in een nieuwe rubriek; Vragen(v)uurtje. Een beslissing waar ik heel erg blij mee ben omdat ik hierin lekker vogelvrij alle kanten op kan fladderen. Leuke en glimlachtoverende bijkomstigheid is dat mijn tweede vragen(v)uurtjespost de meest gelezen post sinds tijden is en alle reacties erop zo ontzettend lief zijn. Ook heb ik op mijn laatste gewone - erg persoonlijke en open - post mega veel hartverwarmende woorden en liefde (uit allerlei hoeken) mogen ontvangen; wauw, dankjulliewel!


  • Ultieme uit-mijn-kooi-ervaring. Na die ene pikzwarte opgesloten en eenzame week waar ik eerder al over schreef, kwam de omschakeling gelukkig op de zondag. Een heerlijk zomerse zondag waarbij een beste vriendin me meenam naar de bossen. Eindelijk weer genietend van het geluid van duizenden wapperende blaadjes in de wind, het overdadige groen met bijbehorende geuren en van een ultiem bevrijdend gevoel. Onbeschrijfelijk wat een klein uurtje van huis zijn plus het vertrouwde en fijne contact met dit vriendinnetje die dag met me deed en hoe het me de hele week ervoor deed vergeten. Onbeschrijfelijk genieten. 


  • Cadeautje voor mezelf. Sinds een jaar of anderhalf volg ik ‘Poetry of Dhinam’ op Instagram, wat een tekstfeestje is dat! Ik vind veel van zijn werk echt zo prachtig en het is ook vaak precies wat ik nodig heb. Zijn wonderlijke woorden geven me kracht en hoop, helpen me oprecht, en dat heb ik verder eigenlijk zeer zelden op deze diepere manier, vooral omdat ik iets al snel te zoet, ‘hip’ en cliché vind. En omdat ik mezelf wel wat extra steun en houvast gunde in deze periode, heb ik mezelf (eindelijk) getrakteerd op zijn twee laatste boekjes. Zo blij mee! Beide sla ik nu elke dag puur op gevoel ergens open voor een ‘Dhinammetje van de dag’; een nieuw ritueel. 


  • Paarse bloemkool. Ik ben een groot fan van het kopen van groente en fruit direct bij de ‘boer’. Dit smaakt (en voelt) toch echt veel lekkerder en gelukkig kan dit hier in de omgeving volop. Ik kon mijn geluk dan ook niet op toen ze bij ‘Voedselbos Kattenbergsebroek’ zelfs paarse bloemkolen te koop hadden en ik daarmee in de keuken aan de slag kon, heerlijk! Een nieuwe lading - inclusief ideeën - ligt alweer in de koelkast. :)


  • I’m walking on Sunshine, woohoo! Het is me vorige week gelukt om een ontspannen angst- en klachtenvrije wandeling in mijn eentje te maken (van een half uur), en dat voelde echt zooo goed, krachtig, bevrijdend, lekker, hoopvol en woohoooo! Al helemaal omdat het ook nog een geweldig mooie zonnige dag was en daardoor alles me voor mijn gevoel extra toelachte. Op naar hopelijk niet één maar minstens twee september-solo-wandelingen; met volle angst vooruit!


  • Beter een verre vriend… Ik heb aardig wat fijne en bijzondere vriendschappen verspreid over heel Nederland, bijna elke provincie is hierbij wel present. Dit zijn vriendschappen vanuit mijn juffen-, tournee- en kliniektijd bijvoorbeeld. Veel van hen spreek ik alleen online, facetimend of telefonisch omdat op bezoek gaan voor mij (en soms ook de ander) geen optie is. Maar er zitten ook een aantal pareltjes tussen die een paar keer per jaar vele uren in de auto willen zitten om naar mij toe te komen, en dat al jarenlang. Zo’n ‘date’ kon deze maand op een van mijn beste dagen eindelijk doorgaan (jeuj!) en het was geweldig; genieten 10.0. Heerlijk gewandeld door bos en heide, perfecte temperatuur plus zonneschijn, drankje op een bosterrasje en vooral bijkletsen alsof we elkaar gisteren nog zagen. Na acht jaar still going strong. Ik heb er echt geen woorden voor hoe ontzettend dankbaar ik daarvoor ben en hoeveel deze vriendschap en bezoekjes voor me betekenen, al zegt mijn ‘straal’niveau op deze foto misschien wel genoeg. 


  • Kabelbaan met die banaan! Naast (water)glijbanen vond ik vroeger ook kabelbanen helemaal geweldig en was ik er meestal niet bij weg te slaan. Enne, oude liefde roest niet, want nog steeds ga ik er ‘stiekem’ met heel veel plezier vanaf als het even kan. En dat kon deze maand; joehoe! 


Dat waren mijn genietjes weer voor deze keer. En ondanks dat het geen wauw-gustus was voor mij, maakten deze tien toppertjes op een rij me afgelopen maand dus alleen maar èxtra dankbaar en blij, ook nu nog. Wat waren jouw geluks- en genietmomentjes afgelopen maand, week of dag? Sta er vooral eventjes bewust bij stil - schrijf ze wellicht zelfs op - want dat verdienen ze en het geeft je weer een fijn geluksboostje. Ook (veel) later dus nog als je het terugleest op een minder prettige dag of periode, of gewoon als je zin hebt in een portie positiviteit en fijne herinneringen. Wie schrijft die blijft…


Ik wens jullie allemaal een september to remember toe, of dit nou door gigagrote of piepkleine lichtpuntjes komt, geniet hoe dan ook met volle teugen. 


Liefs Laura



Blogposts van de maand augustus 

  • Genietjes van de maand juli
  • Vragen(v)uurtje 1.0; over hoe ik op het idee gekomen ben voor deze nieuwe rubriek en wat ik hoop dat het me brengt, plus een aantal persoonlijke antwoorden op oldskool vriendenboekvragen. 
  • Vakantie-throwback-vibes; over mijn weemoedige gevoel bij het gegeven dat ik al zeven jaar niet meer op vakantie ben geweest, hoe ik deze ‘honger’ nu probeer te stillen, wat mijn hoopvolle wensen hierin nog zijn èn met leuke (foto)throwbackjes naar mijn laatste vakanties. 
  • GroenteGelukjesGrabbelton #9; over hoe je in een handomdraai heerlijke rijst maakt van onder andere pastinaak, inclusief vele gevarieerde ideeën voor het maken van gerechten hiermee (of met rijst van knolselderij, koolraap, pompoen, bloemkool enzovoort). 
  • Vragen(v)uurtje 2.0; over mijn diagnoses en mijn mega maaltijden. Wat heb ik nou precies? Eet ik dat echt allemaal in mijn eentje op?
  • Het is officieel, ik zet een reuzenstap terug; over mijn nog steeds durende klachtrijke reuzenstap-terug-periode en de acceptatieknop die ik met moeite eindelijk - een soort van - heb kunnen omzetten. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. Maar

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om