Doorgaan naar hoofdcontent

Genietjes van de maand *JULI*


Zoals je in mijn vorige post hebt kunnen lezen zit ik niet zo lekker in mijn vel de laatste weken. Dit komt kortgezegd door een opstapeling en het aanhouden van lichamelijke tegenslagen en beperkingen, die ook een erg grote weerslag hebben op mijn mindset en emoties. De maand juli bungelt dan helaas ook ergens onderaan mijn lijstje van meest favoriete en fijnste maanden van dit jaar. Wat absoluut niet willen zeggen dat ik geen geluks- en genietmomentjes ervaren heb de afgelopen tijd en het onmogelijk was om deze rubriek invulling te geven, gelukkig niet! Ook lukte het me alsnog om elke dag een rijtje genietjes, gelukjes of dankbaarheidjes op te schrijven in mijn journal, al moest ik daarvoor wel vaak een heel stuk beter kijken - er soms zelfs een verrekijker of vergrootglas bijpakken - maar ze waren altijd, elke dag, en misschien zelfs wel belangrijker dan ‘ooit’. Super klein, maar super fijn. 


Waarom en hoe het dagelijks trouw stilstaan, benoemen en opschrijven van deze geluksmomentjes zo belangrijk en helpend voor me is, kon je eerder al uitgebreid lezen in de eerste editie van deze rubriek (3 mei). Maar kortgezegd brengt deze succesroutine me al jarenlang zo ontzettend veel goeds en moois dat ik dit maar al te graag wil delen, verspreiden, meegeven en aanbevelen aan anderen, aan jullie. Deze afgelopen pittige julimaand heeft het me er zelfs doorheen gesleept en was het één van de weinige strohalmen die me positieve houvast gaven; ontzettend onmisbaar dus. Ik gun het mede daarom iedereen zo, deze ontwikkeling in je mindset en simpele verrijking van je dagelijkse leven. Dus ik dacht, hoe leuke winwin is het dan om er iets op mijn blog mee te doen? Zo kan ik èn mijn schrijfei kwijt, èn extra (blijven) nagenieten van elke maand, èn dus hopelijk lezers de onderschatte kracht van het kleine laten zien, plus wellicht zelfs ‘aansteken’. 


Mijn tien genietjes van de maand juli lees je hieronder, in willekeurige volgorde;

  • Walkietalkie met supersoulmate. Op de allereerste dag van juli had ik ook meteen de allerfijnste dag van de maand, misschien zelfs wel van de hele zomer. Ten eerste was het mijn eerste oplevingsdag na een ruime week alleen maar bleh binnenzitten, dus alleen de bossen zien, horen, ruiken en voelen was al geweldig. Maar mijn wandelmaatje van die dag was dat nog veel en veel meer, dit was namelijk één van mijn twee supersoulmatevriendinnen die ik helaas de laatste jaren veel minder vaak kan zien en spreken dan ik zou willen, vooral zonder kinderen kon ik me laatste date al niet meer herinneren. Wat helemaal begrijpelijk is natuurlijk, maar dat maakte deze qualitytime-wandeling des te meer bijzonder en waardevol, plus mij op en top gelukkig en dankbaar. Iets wat je op de onderstaande foto die toen gemaakt is erg duidelijk kunt zien, vind ik althans. 

  • Kennismaking dagbesteding. Gelukkig voelde ik me een paar dagen later ook oké en hersteld genoeg om mijn kennismakingsgesprek met 2fit4 in Mierlo door te laten gaan, en ondanks dat de uitkomst van dit gesprek niet zo positief was als ik gehoopt had, hoort deze ervaring voor mij toch echt wel in dit rijtje thuis. Wat een geweldige plek! Op alle fronten. Bijna het perfecte puzzelstukje wat ik zocht, alleen is het stukje helaas te groot, de ‘eis’ is namelijk dat je elke week standaard twee volle dagen komt en dat is voor mij niet haalbaar. Wel was er dus een mega goede match en wilden ze me daar heel graag helpen, dus er wordt nu gezocht naar een eventuele passende out-of-the-box-oplossing, dus wie weet… Maar alleen al het feit dat ik nu (met een basis van vertrouwen) opensta voor dit soort invulling voelt sowieso al als een enorme stap en daar ben ik best een beetje trots op. Nog een reden om snel weer ‘de oude’ te willen zijn in ieder geval. 
  • Speelkwartier met Lars. Daar issie weer hoor, een vaste hoofdrolspeler in deze rubriek en mijn always ultieme genietbommetje; neefje Lars. Deze maand kwam hij gezellig een uurtje op bezoek. We hebben onder andere samen Dribbel (mèt flapjes) gelezen, verstoppertje gespeeld en natuurlijk treinen gekeken. Ik voelde me echt tante, heerlijk!

  • Logeetjes. Sinds de dagen dat het zo ontzettend veel regende heb ik standaard elke avond twee of drie kleine logeetjes te gast; vogeltjes! Rond een uur of acht komen ze eerst even spelen op mijn balkon om daarna op hun vaste plekje, elk in één van de bovenste punten van mijn lampjesslinger, lekker te gaan slapen. Elke avond weer - ondertussen al ruim twee weken - en het is echt super schattig en vermakelijk om te zien. Soms zitten ze zelfs met hun nog wakkere kopjes naar binnen gericht en lijkt het net of ze met me mee de Slimste Mens of een serie kijken :).

  • Extra waardevolle wandelingen. Als je gewend bent om bijna elke dag te wandelen in het groen, waarvan twee á drie keer per week in een natuurgebied, is het nogal even slikken als dit niet meer lukt. Maar aan de andere kant is het daardoor ook weer zo, dat de paar natuurwandelingen die ik wel kon maken juist extra koesterwaardig waren en een nog intenser genietgevoel van vrijheid gaven. Het wandelen van het mooie Loondermolenpad (van Natuurmonumenten) op één van mijn beste dagen van de maand spande hierin de kroon.

  • Nieuwe planten, waterfles en Teva’s. Soms zijn er van die dingen die je al (heel) lang erg graag wil, maar toch steeds maar niet koopt. Dit had ik met wandelsandalen van Teva, want hoe fijn ik mijn wandelschoenen ook vind, in de zomer zijn ze wel èrg heet als ik ze langer dan een half uur draag. Helaas kon ik op Vinted en Marktplaats er al maanden maar geen vinden in mijn maat, pasvorm èn naar mijn zin. Om mezelf op te vrolijken heb ik daarom uiteindelijk toch maar nieuwe gekocht, dit voelde in eerste instantie heel dubbel zo na driekwart jaar geen nieuwe kleding gekocht te hebben, maar ze lopen heerlijk en mijn plan is sowieso om er jaaaren mee te doen. Ook een nieuwe duurzame waterfles volgde, want zelfs ducttape om mijn oude fles heen hield het lekken niet meer tegen. En op de dag dat ik er echt even helemaal doorheen zat, bestelde ik een klein doosje ‘kneusjes’planten plus een beauty van een plant die op een lavasteen groeit. Ondanks dat mijn rekening en consuminderdoel dit niet zo fijn vinden allemaal, heb ik het mezelf toch gegund, en tot op de dag vandaag ben ik letterlijk èlke keer weer beyond blij als ik mijn Teva’s draag, uit mijn waterfles drink en naar mijn planten kijk; genieten! 

  • Fotofun. Doordat ik deze maand nog meer dan anders alleen en thuis was, werd ik extra blij als familie en vrienden me foto’s en filmpjes stuurden van wat ze doen en meemaken, zeker als het om hun stuk voor stuk schatjes van kinderen gaat. Dit maakte mijn nog meer verkleinde wereldje op een hartverwarmende en glimlachtoverende manier toch weer een stukje groter en zo voelde ik me - ondanks de afstand - toch dicht(er)bij en betrokken. Sowieso altijd al, maar nu even extra. Het bleef dan ook zeer zelden bij deze foto’s en filmpjes maar één of twee keer bekijken, dat snap je. 



  • Digitaal op reis. Doordat ik mijn broodnodige gevoel van vrijheid deze maand dus veel minder uit mijn wandelingen kon halen, ben ik dit (onbewust en automatisch) meer gaan zoeken in de digitale wereld. Zo keek ik veel vaker reisprogramma’s en natuurdocumentaires dan anders, ben ik nog meer instagramaccounts gaan volgen + podcasts* gaan luisteren over de natuur en gingen ook de boeken die ik las over wandelen en natuuravontuur. Het is uiteraard niet hetzelfde als er zelf echt zijn, maar wel voldoende om mijn vrijheids- en natuurhonger een beetje te stillen en het te ervaren als genietmomentjes. *Een tip die ik hierbij echt even wil geven is deze te leuke (en leerzame) podcast die me elke keer weer laat voelen alsof ik samen met de twee makers ergens in de Nederlandse natuur op pad ben; De Vogelspotcast. Zeker eens luisteren. 
  • Envelop vol knuffels. Met tranen in mijn ogen las ik dit lieve handgeschreven kaartje, wat precies op het juiste moment in de bus zat en nu op mijn koelkast pronkt. Telkens als mijn blik erop valt, maakt mijn hart weer een klein sprongetje en voel ik deze knuffels. Ik ben dan ook heel dankbaar voor dit lieve vriendinnetje met een heel groot attenttalent. Love you!

  • Giga groot (geheim) geluksmoment. Naast al deze kleine maar fijne genietmomentjes die me boven water hielden deze maand, was er ook één giga grote bij, wow! Een - als het zover is- nogal levensveranderend geluksmoment en een jarenlange nummer-één-wens die (bijna zeker) eindelijk uitkomt. Het is zo’n geweldig gaaf en groot geluksmoment dat ik het eigenlijk nog nauwelijks echt kan bevatten en geloven. Jammergenoeg staat het nog niet officieel zwart-op-wit en moet het dus nog onder de radar blijven… Maar keep you posted, zodra het mag, trust me.

Dat waren ze weer voor deze keer. Wat waren jouw geluks- en genietmomentjes afgelopen maand, week of dag? Sta er vooral even bewust bij stil, schrijf ze zelfs even op, dat verdienen ze en het geeft je weer even een fijn geluksboostje, ook later als je het nog eens terugleest op bijvoorbeeld een mindere prettige dag. 


Ik wens jullie allemaal een mega fijne, zomerse en relaxte (w)au(w)gustus toe!


Liefs Laura



Blogposts van de maand juli 

  • Genietjes van de maand juni
  • What you see is not always what you get; over dat je mij eigenlijk altijd vrolijk en er goed uitziend tegenkomt (of op foto’s ziet staan), maar dit totaal niet weerspiegelt hoe mijn complete leven, mijn complete ijsberg inclusief grote gedeelte onder water, eruit ziet. 
  • Versoepelstruggles; over mijn gemengde gevoelens dat iedereen weer meer mogelijkheden heeft, meer mag doen en ook daadwerkelijk kàn doen (of in ieder geval de keuze heeft) en ik niet. 
  • GroenteGelukjesGrabbelton #8; overheerlijke inspiratie voor het maken van de meest uiteenlopende gerechten met puntpaprika; van rolletjes, puntzakjes, bbq-bootjes, spiesjes, toastjes, sprinkles tot honderd-en-één variaties om ze verrukkelijk te vullen. 
  • Als ‘alles’ even tegenzit; over mijn tegenslagenblokkentoren die zich maar bleef opstapelen afgelopen maand en waar ik even hoognodig over wilde klagen.  

Reacties

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. Maar

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om