Yesss, de zomer is begonnen, eindelijk! Deze en vele andere vreugde-uitspraken (en -dansjes) heb ik veel gehoord en gezien de laatste twee weken, de zomer is en blijft nou eenmaal voor heel veel mensen hun favoriete seizoen. Maar ik kan je vertellen, voor mij persoonlijk staat dit seizoen toch echt op de vierde en dus laatste plaats, zeker wanneer er veel dagen boven de 25 graden zijn. En dat is absoluut niet omdat ik zomerse dingen als het zonnetje, buiten leven en eten, zomerkleding, de vakantievibe en -sfeer, tuin/balkon/terras-chillings verafschuw, integendeel, love it! Maar ik kom er steeds meer achter dat het weerbeeld van de zomer gewoonweg echt niet mijn ding is, nouja, eigenlijk weet ik dat al bijna 20 jaar, maar dat sprak ik nooit echt uit, bang om (nog) raar(der) gevonden te worden. Ik zette gewoon wat tandjes bij, paste me aan en probeerde zo goed als kon mee te komen met de rest. Tegenwoordig spreek ik me hier wel meer over uit, zonder veel schaamte en moeite, maar dat komt vooral omdat ik beter begrijp waaròm dit zo is, waarom ik opzie tegen de zomer en ik in die maanden bijvoorbeeld vaker klachten en slechte dagen heb. Kortgezegd heeft dit onder andere met mijn prikkelsverwerkingsstoornis en hoogsensitiviteit te maken. In de (hoog)zomer zijn er namelijk veel meer prikkels die mij veel energie kosten, waarvoor ik me intensiever moet inzetten om deze te verwerken en aan te kunnen, en om lichamelijk en mentaal in balans te blijven. Ook spelen angsten (en PTSS) nog wel een rol, maar gelukkig lang niet meer zo extreem als voorheen. Hoe dit precies allemaal zit, ik hiermee omga en welke prikkels er in de zomer dan zo anders zijn dan anders lees je onder andere in deze zinderende-zomer-blogpost.
Niet zo mijn ding dus, die zomer, nouja, vooral de hoge en benauwde temperaturen in dit seizoen zijn totaal niet mijn ding. Veel van de rest vind ik juist heerlijk, dat alles zich veel meer buiten afspeelt bijvoorbeeld, de luchtige en weinige kleding die je aankan, de relaxte sfeer overal en het vele zomerfruit wat op zijn best smaakt. Maar wanneer de temperatuur boven de 25 graden komt, raak ik al snel oververhit en overprikkeld, wat al deze fijne pre’s van de zomer meteen behoorlijk overschaduwd. Dat mijn lichaam haar temperatuur totaal niet goed kan reguleren, zich dus niet goed zelf kan verwarmen en ook niet goed zelf kan afkoelen, is één van de voornaamste redenen dat zomers weer me zoveel kruim kost. In de winter trek ik gewoon veel lagen aan en slaap bijvoorbeeld met een kruik, maar in de hoogzomer is het een stuk moeilijker om prettig te functioneren. Lange leve mijn huisje, andere gebouwen en auto’s met airco, maar buiten is meer doen dan de schaduw opzoeken en bijvoorbeeld koud water niet echt mogelijk, plus niet voldoende. Als ik oververhit raak, gloeit mijn hele huid, vooral die van mijn hoofd en krijg ik onder andere (te) extreme dorst, ga waziger zien en ‘misten’, voel ik me meteen uitgeput, krijg ik hoofdpijn of migraine, spierpijn of stijve spieren, ga ik benauwder ademen en kan mijn bloeddruk ineens kelderen. Veel lichamelijk ongemak dus, en dan noem ik zeker nog niet alles. Ik moet dus echt een goede dag hebben om bij 25 graden buiten fijn en ontspannen te kunnen wandelen of een klein ander uitstapje aan te kunnen. Bij nog warmere temperaturen gaat dit sowieso al niet, en ben ik verbannen tot mijn (of een ander) aircohuis.
Deze overgevoelige reacties op warmte hebben vooral te maken met mijn prikkelverwerkingsstoornis en hoogsensitiviteit besef ik mij sinds kort; temperatuur en luchtvochtigheid zijn namelijk ook simpelweg prikkels. Prikkels die de meeste mensen redelijk gemakkelijk verwerken, soms niet eens opmerken en juist omarmen, maar dat geldt alledrie zeer zeker niet voor mij, het zijn echt zware prikkelblokken aan mijn been. Naast warmte en luchtvochtigheid, zijn ook prikkels als licht en geluid veel meer aanwezig in het zomerse dagelijks leven. De felheid en langdurigheid van de zon bijvoorbeeld ‘managen’ en de vele non-stop geluiden overal omdat iedereen veel meer buiten leeft, ramen openstaan of airco’s loeien, kosten mij in de zomer ook enorm veel kruim. Voor de beeldvorming; gewone alledaagse zonneschijn voelt voor mij dan al snel zoals de felheid van een zonnebank en qua geluid kan ik bijvoorbeeld een aantal lief spelende kinderen in het park ervaren alsof ik midden op een overvolle kermis sta. Tel dit en andere vergrootte zomerprikkels die ik niet specifiek benoemd heb (zoals meer openbare drukte) bij elkaar op en mijn prikkelemmertje zit razendsnel overvol en mijn mijn balans slaat voordat ik het weet compleet op hol. Erg frustrerend, verdrietig en vermoeiend zoals je vast wel begrijpt.
Ook voelt het alsof mijn hersenen oververhit raken bij hogere temperaturen, en zij daardoor ook niet meer normaal kunnen functioneren, oplossen, denken, beoordelen, beslissen en zelfs de simpelste dingen niet meer helder kunnen zien. Ze werken dan veel trager, veel moeizamer, veel haperender en àlle mugjes lijken meteen grote olifanten. Ook mentaal vraagt de zomer dus regelmatig veel van me en moet ik veel meer moeite doen om me prettig en gelukkig te voelen, om ook op dit vlak in balans te blijven. Eerder schreef ik hier al meermaals over mijn twee belangrijkste levenswaarden tot geluk; vrijheid en verbinding, en laten nou net deze twee onmisbaarheden door de zomer al snel ontzettend in het gedrang komen. Bij een hittegolf kan het namelijk zomaar zijn dat ik ruim een week (of langer) mijn huis niet verlaat en niemand in real-life zie, omdat de dagelijkse vrijheid van een ontspannende wandeling maken wanneer ik wil dan niet echt mogelijk is, omdat het zelfs op mijn balkon niet uit te houden is en omdat veel mensen op vakantie zijn en dus sociale bezoekjes er tegelijkertijd ook een heel stuk minder zijn. Me opgesloten en eenzaam voelen liggen dus enorm op de loer en hangt als een soort zwaard van Damocles continu boven mijn hoofd. Wat dan ook weer angsten en PTSS triggert…
Vanaf mijn 15e, na een vakantie in Turkije waarbij ik meermaals flauwviel en zelfs een paar nachtjes in het ziekenhuis doorgebracht heb, heb ik een enorme angst ontwikkeld voor warmte en daarin flauwvallen. Jarenlang liep ik hier (stilletjes) mee rond, en bij elke burn-out en ‘overprikkelknockdown’ werd deze angst steeds erger en levensbepalender. Zoals je in eerdere blogs al kon lezen heb ik deze angst nu doorgaans redelijk oké onder controle,
maar met 25+ graden vraagt deze controle behouden wel echt véél meer bewuste aandacht en energie. Laat staan de 30+ graden die tegenwoordig vaak genoeg met gemak gehaald wordt en zelfs soms 35+. Ik besef nu wel dat deze angst gedeeltelijk gegrond was, is, en geen honderd procent aanstelleritus, iets wat ik (en anderen) vroeger voornamelijk wel dacht(en). Warmte ìs voor mij wel echt een vorm van ‘gevaar’, van naar de vluchtstand hunkeren, van attentie-attentie-opgelet, want ik kan er ook echt daadwerkelijk niet goed tegen en het belast mijn lichaam en geest enorm. Natuurlijk is dit gevaar lang niet zo extreem als mijn angstduiveltje me (vroeger) liet geloven, maar dit wetende helpt enorm om het ook meer en meer te kunnen accepteren.
Naast goed voor mezelf zorgen in de zomer met onder andere twee airco’s in huis (zodat thuis sowieso wèl een veilige fijne plek is) en andere selfcaremaatregelen, merk ik dat ik ook innerlijk deze zomer heel anders tegemoet ga dan de zomers hiervoor; sterker, berustender en met meer vertrouwen. Op het weer heb ik nou eenmaal geen controle, hoe graag ik ook zou willen, hoe vaak ik alle weerapps ook check en hoe goed ik ook voor de wereld en het klimaat probeer te zorgen. Waar ik wel (gedeeltelijk) controle op heb is mijn acceptatie, mijn mindset en mijn handelen hierin, en juist dat is het afgelopen jaar echt ontzettend gegroeid merkte ik deze afgelopen hete dagen. Zo geloof ik nu wel oprecht dat ik deze zomer hoe dan ook grotendeels ‘prima’ door ga komen, ga overleven en zelfs met plezier ga beleven door de meer dan genoeg geweldige genietjes en gelukjes die er ook gaan zijn. Ook met 30 graden, ook met een hittegolf, ook als ik overprikkeld raak, ook als ik flauwval; het komt wel goed (schatje). I can handle this, en zo niet, dan toch. Het wordt hoe dan ook sowieso altijd weer een keer herfst, mijn lievelingsseizoen. Al hoop ik stiekem alsnog hééél erg dat het de hele zomer gewoon lekker tussen de 20 en 25 graden zal zijn hihi… Hoop je mee?
Liefs Laura
Reacties
Een reactie posten