Doorgaan naar hoofdcontent

Genietjes van de maand *MEI*


Dat was em dan alweer, de maand mei. Helaas was ik daarin niet altijd even blij, vrij en ‘mij’, en gingen de weken met flinke ups en downs voorbij. Afgelopen maand was namelijk allesbehalve mijn gemakkelijkste en fijnste maand, de middelste twee weken althans, de andere twee waren dat zeker wel. En zowel in die twee diepere down- als in de twee upweken was er (en zag ik) gelukkig genoeg om van te genieten, om dankbaar voor te zijn, om mei/mij blij te maken. Deze mooie momenten en momentjes, meestal een stuk of acht per dag, schreef ik weer op in mijn journal, iets wat ik ondertussen al meerdere jaren trouw doe. Tijdens mindere weken en dagen is dat uitlaatklep-, oppep-, en dankbaarheidsboekje echt enorm helpend en extra waardevol heb ik deze maand maar weer eens gemerkt, ook het terugbladeren erin, en ben ik blij dat deze dankbaarheidsroutine zo ingebakken zit. Het schrijven van deze tweede ‘genietjes van maand’-blogpost (een maandelijkse rubriek waarin ik telkens tien van mijn geniet- en geluksmomentjes in het zonnetje zet), was deze keer hierdoor wel even wat extra puzzelen, maar uiteindelijk staat er nu alsnog een glimlachtoverend rijtje te shinen al zeg ik het zelf.


Waaròm en hoe het dagelijks trouw stilstaan, benoemen en opschrijven van deze geniet- en geluksmomenten zo belangrijk en helpend voor me is, kon je vorige maand uitgebreid lezen in de de eerste blogpost van deze rubriek. Het brengt me in ieder geval al jarenlang zo ontzettend veel goeds en moois dat ik deze succesroutine maar al te graag wil delen, verspreiden, meegeven en aanbevelen aan anderen. Ik gun het iedereen zo, deze ontwikkeling in je mindset en ‘simpele’ verrijking van je dagelijkse leven. Dus ik dacht, hoe leuke winwin is het dan om er iets op mijn blog mee te doen? Zo kan ik èn mijn schrijfei kwijt, èn zelf nog eens (of vaker) nagenieten van alle maanden èn dus hopelijk lezers de (onderschatte) kracht van het kleine laten zien, plus wellicht zelfs ‘aansteken’? Hoe dan ook, het schrijven van deze maandelijkse rubriek is een voor mij sowieso al een ‘genietje’ an sich, en alleen die reden is al meer dan genoeg. 


Mijn tien genietjes van de maand mei lees je hieronder, in willekeurige volgorde;


- De reacties op mijn Moederdagpost. De dag voor Moederdag heb ik denk mijn meest kwetsbare bericht tot nu toe gepost over mijn ongewenste niet-moederschap / kinderloosheid. Naast dat het (een vorm van) prettig voelde om te doen, het is toch weer een klein stapje in mijn rouwproces om hier op deze manier over te schrijven, waren het vooral de lieve reacties die voor hartverwarmende geluksmomentjes en traantjes van liefde zorgde. Nogmaals dankjulliewel!



- Ontspannen cocoondagje. De twee middelste weken van mei zat ik dus niet zo lekker in mijn vel, ik had onder andere veel extra klachten, was meer vermoeid en vooral eenzaam. Even was ik alle energie, moeite en initiatieven die ik elke week moet geven om mijn week in balans te houden op deze drie vlakken weer eens helemaal beu. Een terugkerend fenomeen eens in de zoveel tijd weet ik ondertussen, maar dat maakt het niet gemakkelijker. Ik weet me in zo’n fase dan geen raad met mezelf, heb een onrustoverload en gevoelenswirwar ten top. Extra blij (en trots) was ik dan ook dat er deze keer ook één het-is-oké cocoondagje tussenzat. Een dag waarin ik zelfs niet ben gaan wandelen en dat oké voelde, waarin ik een feestontbijtje en -lunch maakte, een voetenbruisbadje en diverse maskertjes nam, uitgebreid scrubte en douchete, mijn teennagels lakte met mijn nieuwe glitternagellak, waarin het me overdag lukte om te lezen en om te borduren tijdens het kijken van vlogjes, èn waarin ik een kilo(!) heerlijke asperges at. Ik probeer vaker op deze of andere minimanieren lief voor mezelf te zijn, maar meestal lukt me dat niet tot nauwelijks, ik voel dan alleen nog maar meer onrust en ongemak. Maar, één dag in mijn bleh-fase lukte het me deze maand dus wel om me er oké en grotendeels ècht ontspannen bij te voelen. En dat is toch weer één hele dag meer dan anders! 



- Mijn geliefde planten. Iets wat wekelijks altijd meerdere keren in mijn journal belandt, zijn genietjes en gelukjes rondom mijn planten thuis; tweeëndertig stuks in totaal. Ik voel me bijvoorbeeld helemaal ‘zen’ en in mijn element tijdens de verzorgingsrondjes die ik maak of wanneer ik gewoon even zit en bewust rondkijk. Maar in mei maakte mijn liefjes me nog heel erg extra blij door alle nieuwe bladeren, scheuten, groeispurtjes en oplevingen die er waren. Love it! En ook de twee grote bomen waar ik op uitkijk in het park zijn ein-de-lijk helemaal groen. Op en top genieten in mijn groene oase was (en is) het dus. 



- Mezelf van de wereld koken. Zoals jullie ondertussen wel weten, is creatief koken één van de dingen die ik het allerliefste doe. Elke dag weer is het een hoogtepunt van mijn dag en kijk ik er enorm naar uit. En in mijn twee downweken van afgelopen maand hebben met name deze kooksessies me, naast wandelen, er doorheen geholpen en daar ben ik zo dankbaar voor. Veel van die dagen vergat ik tijdens het kokkerellen echt alles om me heen, was mijn hoofd even lekker leeg en was het just me and my veggies. Veel meer nog dan anders, ik vergat meerdere keren echt compleet de tijd, liet de keuken onbewust ‘ontploffen’ en at pas heel erg laat. Deze hyperfocus maakte me namelijk ook extra creatief en bracht me in een lekkere flow qua nieuwe dingen bedenken en maken. Wat een verademing met de rest van de dag, heerlijk!



- Kussen voor Isa. Elke avond tijdens het half uurtje serie kijken voordat ik ga slapen, heb ik een borduurwerk voor een kussen op schoot, alweer bijna vijf jaar lang besef ik me. Met name om mijn onrust iets te doen te geven, maar zeker ook omdat het leuk is om mensen blij te maken met iets handgemaakts. Negen van de tien kussens die ik maak zijn geboortekussens, wat het nog een extra liefdevol tintje geeft tijdens het borduren. Afgelopen maand was die van Isa af en staat deze nu te shinen naast die van Lex, zo leuk! Op naar de volgenden; een zeehondje voor baby van Dijk en een toekan voor baby van Wezel. 



- Stap één naar dagbesteding. Dat een mindere periode (uiteindelijk) vaak ook nieuwe inzichten en ontwikkeling brengt, heb ik afgelopen maand overduidelijk mogen ervaren. Het voelde namelijk eindelijk passend om serieus en oprecht geïnteresseerd naar mogelijkheden voor dagbesteding te kijken. Mijn intrinsieke  motivatie heeft het na een lange tijd nu toch (een soort van) gewonnen van mijn angst, beren en ‘maren’. Met name door mijn coach, die me wees op een initiatief in Mierlo wat zo goed bij me aansluit dat ik nu héél erg hoop dat mijn aanvraag en indicatie daarvoor goedgekeurd gaat worden door de gemeente. Duimen jullie mee? Ookal is alles nu nog heel onzeker en kan ik de komende weken niet meer doen dan afwachten tot ik aan de beurt ben, is stap één (in mijn hoofd een hele grote stap) in ieder geval nu gezet, en dat voelt best wel sterk. Wordt vervolgd, ook vast hier op deze blog, spannend!



- Wandeldateweek. De laatste week van mei ontpopte zich redelijk spontaan ineens tot ultieme wandeldateweek, maar liefst vijf keer in zeven dagen was ik samen met een vriendin of familielid in een ander mooi stuk natuur in de buurt te vinden. Qua belasting eigenlijk (veel) te veel van het goede uiteraard, want routes inkorten no way, en op dat vlak ben ik er dan ook nog steeds heel erg van aan het bijkomen. Maar boordevol nagenietgevoelens is dat echt geen straf, want naast dat ik weer ‘uitjes’ had, vrij in de natuur was, had ik vier van de vijf lieve mensen waarmee ik wandelde al een hele tijd niet (echt) meer gesproken, dus naast vrijheid ook verbinding al over the place. Veel gelukkiger en genietender krijg je me niet.



- Balkonseizoen geopend! Eindelijk was de dag daar, eindelijk kon het dan, eindelijk was het zover; mijn tuinsetkussens konden uit de berging worden gehaald, jippie-ja-jee. En daarmee waren onder andere de eerste buitenontbijtjes en -bijtankmomentjes een feit. Genieten geblazen!



- De natuurpracht en -kracht. Iets wat absoluut niet mag ontbreken in mijn tien geniettoppers van deze maand, is de transformatie en schoonheid van de natuur. Wauw, zo mooi. Ik heb intens genoten van alle groen-groener-groenste bomen, parken en bossen, de zeeën aan kleurrijke bloemen(velden), het actieve (grote en kleine) dierenleven overal waaronder de kikker- en vogelconcerten, en zelfs van de vele regen, gewoon omdat ik weet hoe gelukkig de natuur hier van wordt. Deze shinende en bruisende natuur gaf me deze maand nog meer kracht dan anders, hielp me met vertrouwen houden dat het goed zou komen (ookal duurt het soms langer dan je wenst) en maakte mijn dagelijkse wandelingen nog meer tot hoogtepunten van mijn dag. 



- Kijk-, lees- en luistergelukjes. Je hebt tijden waarin je erg zwevend en zoekend bent naar een goede serie, interessante  podcast of een leuk boek, ik wel in ieder geval, heel irritant en frustrerend vind ik dat altijd. Ik lees, luister, kijk dit elke dag namelijk heel graag, maar dat moeten ze me wel echt ‘pakken’. En deze maand was dat op op alledrie de vlakken het geval, jeuj, wat een genietfeest! Zo heb ik weer hardop gelachen tijdens de eerste aflevering van het nieuwe seizoen van de podcast Groene Oren, heb ik Sorry voor mijn broertje bijna in één ruk geluisterd en een geweldige ontdekking gedaan in de Vogelspotcast. Qua boeken ben ik in mei gegrepen door Spaar de Spotvogel, De Buitenjongen en Norwegian Wood. En tot slot keek ik in mei The Handmaids Tale seizoen drie geboeid opnieuw om toevallig precies op één juni op en top te kunnen beginnen aan het nieuwe vierde seizoen. Zin in!


Wat waren jouw genietmomentjes afgelopen maand, week of dag? Sta er vooral even bewust bij stil, schrijf ze wellicht zelfs even op, dat verdienen ze en het geeft je weer even een fijn geluksboostje. 

Heb een fijne ‘versoepelende’ en zonnige juni allemaal!


Liefs Laura




Reacties

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. ...

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti...

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om...