Mediteren, wie mij vroeger gezegd zou hebben dat ik dit nu dagelijks minstens een half uur zou doen had ik never nooit geloofd en vooral heel hard uitgelachen. Doe even normaal, een beetje zweverig in kleermakerszit ahummm-en zeker, wat een onzin en vooral mega zonde van je tijd had ik dan gedacht. Hoe compleet anders is dat vandaag de dag. Dagelijks mediteren is nu voor mij echt onmisbaar en net zo’n grote levensbehoefte als eten, drinken, slapen, vrijheid en verbinding. Het is zelfs een soort vervangend medicijn geworden; houdoe en bedankt oxazepammetjes. Dit van onzin-naar-zinvol-proces is heel erg gestaag maar vooral ook heel erg natuurlijk gegaan, echt op gevoel en niet zozeer op moeten, gedachtes en streefdoelen. Dat maakt het punt waarop ik als ultieme ‘moetjeskoningin’ nu sta extra bijzonder en waardevol voor mij, extra duidelijk ook hoe onmisbaar mediteren dus blijkt te zijn en hoe sterk dit diep van binnen dus wèl bij me past. Uiteindelijk dan, want het was heel erg zoeken naar wat in meditatieland bij mij paste en me ook daadwerkelijk hielp. Ik mediteer dan ook echt heel erg op mijn in de loop der jaren ontwikkelde eigen manier en dus zeker niet volgens het ‘boekje’. Nouja, of juist wel, maar dan volgens mijn eigen unieke boekje. Daarnaast pas ik het ook dagelijks aan op mijn stemming, energielevel, klachten en behoeften van dat moment, en kies ik aan de hand daarvan welke laatjes met meditatietools ik opentrek. Dat verloopt zeker niet altijd à la rozengeur en maneschijn hoor, maar een leven zonder mediteren, nee, dat kan ik me toch echt niet meer voorstellen.
Waar mijn transformatieproces op meditatiegebied (van onzin naar zinvol) precies is begonnen weet ik niet zo goed meer, maar vlak voordat ik ziek werd heb ik nog een cursus ‘Mindfulness in het onderwijs’ gedaan, dus daar begon er zeker als iets te kriebelen. Typisch wel weer dat ik deze cursus destijds niet voor mezelf maar vooral voor de kinderen volgde, omdat ik vond (en vind) dat in contact staan met en vertrouwen op jezelf voor hen mega belangrijk is om ook te ‘leren’ naast alle overload aan cognitieve vaardigheden. De jaren daarna heb ik met vlagen zelf ook vele oefeningen en vormen binnen Mindfulness en meditatie geprobeerd, maar op den duur schoof ik het ook telkens met veel frustratie weer aan de kant; ‘Mijn onrustige hoofd is hier niet voor gemaakt hoor!’. Maar toch, elke keer als ik dan weer een periode niets aan meditatie (of Mindfulness) gedaan had, merkte ik aan alles in mij dat ik het toch weer ontzettend miste. Echt een klassieke haat-liefdeverhouding dus, niet met maar ook zeker niet zonder kunnen. Achteraf zie ik nu dat de gebaande meditatiepaden gewoon niet passend genoeg voor mij waren, en door uiteindelijk overal uit te pikken en te mengen wat wel bij me past, het zo echt eigen te maken, slonk de haat en groeide de liefde steeds meer en meer, en vond ik mijn weg.
Naast dat mijn eigen intrinsieke motivatie en behoeften me dus steeds weer terugstuurde naar het meer in contact staan met mezelf en daar meer (be)rust(ing) vinden, want dat is voor mij de kern van wat meditatie is, heb ik ook diverse behandeltrajecten gevolgd waar dit een belangrijk onderdeel was. Met name in de Eikenboomkliniek waar ik er een half jaar lang dagelijks meerdere keren in werd ondergedompeld, ben ik de waarde van meditatie voor mijzelf gaan inzien. Nouja, eerlijk gezegd eigenlijk pas ruim een jaar daarna, toen alles goed en wel geland was en ik in alle rust kon inzien wat wel en niet goed werkt, wat mediteren voor mij betekent en wat het mij bovenal brengt, namelijk vrijheid. Als je me al langer volgt, weet je dat het gevoel van vrijheid iets is waar ik onder andere met mijn beperkingen, piekerstoornis en dwangmatigheid ontzettend naar snak en dat ik dit nu eindelijk ook kan vinden in meditatie is echt ontzettend fijn. Vrijheid in de zin van dat ik in meditatieland kan rondfladderen in een grenzenloze fantasiewereld, dat even niets moet en alles mag, dat ik gemakkelijker mezelf kan zijn en accepteer, me lichter voel omdat ik struggles en gedachtes heel even los mag laten, en mijn hoofd en lijf even niet gevangen zitten in beperkingen en angst. Zelfs in zo’n grote mate dat ik sinds ik regelmatiger en op mijn eigen manier mediteer, ik steeds minder oxazepam ben hoeven gaan gebruiken, tot aan op dit moment al een jaar helemaal niet meer. De vrijheid en rust haal ik niet meer uit een pilletje, maar uit mezelf, en dat voelt stiekem best wel krachtig.
Ook helpt mediteren me onder andere bij beter voelen, opladen, (na)genieten, rust en ontspanning ervaren, keuzes maken, acceptatie, rouw en relativeren. Altijd? Oh nee nee, echt niet, soms is mijn hoofd gewoonweg veel te vol, ben ik veel te overprikkeld, heb ik teveel adrenaline, ben ik veel te onrustig om met welke techniek dan ook mezelf enigszins stil te laten staan. Ik ben dan ook zeker geen ster in mediteren, het is ‘hard werken’ en veel oefenen/trainen om mijn gedachten even opzij te kunnen zetten en los te durven laten, om even alleen in het hier en nu te zijn, nergens aan te denken. Maar sinds ik dàt ook beter kan accepteren en me besef dat afdwalen, afgeleid zijn, het soms (of vaak) niet lukken er gewoonweg bij hoort, helemaal oké is en juist een belangrijk onderdeel is van het leerproces, scheelt dat een hoop frustratie. Morgen weer een dag, en één stapje terug is daarna vaak twee vooruit.
Veel mensen zeggen vaak dat ze het niet kunnen; stilzitten en ‘nergens aan denken’, en dat klopt ook, dat kun je ook zeker niet zomaar ineens, zo werken onze hersenen gewoonweg niet want die willen je vooral continu bezig houden. Maar je loopt ook niet zomaar een marathon of bespeelt een instrument, dat vergt veel training, vele uren oefenen met vallen en opstaan, goede en minder goede probeersessies, en heeft veel tijd, toewijding en motivatie nodig. En precies dat geldt voor mediteren en andere processen binnen persoonlijke groei ook, echt een inzicht waarvan ik wilde dat ik het eerder ingezien had. Dat je niet wíl leren mediteren is helemaal prima, ieder zijn ding, maar dat je het niet kùnt is grote onzin. En het wordt ook pas echt leuk en fijn als je het wat beter kunt, als je veel getraind/gerepeteerd/geoefend hebt, net zoals met bijna alles in het leven. Dus mocht je wat vaker stil wìllen staan, de wereld even de wereld laten, vaker even vrij van gedachten, moetjes en struggles willen zijn, jezelf beter leren kennen en begrijpen, geef meditatie dan zeker een kans.
Het aanbod en de keuze is in ieder geval mega reuze, echt voor ieder wel wat wils, maar daardoor is het tegelijkertijd ook heel erg overweldigend, vond ik in het begin althans, dus laat je daardoor niet meteen uit het veld slaan. Het is echt een (blijvende) zoek- en groeitocht om jouw weg daarin te vinden, geef de tijd (en jezelf) de tijd. Op dit moment gebruik ik zelf vooral de app Insight Timer en volg een paar fijne accounts op YouTube en Spotify. Waar ik vroeger bijvoorbeeld alleen maar geleide meditaties deed omdat ik anders sowieso afdwaalde met mijn gedachten, vind ik het nu de helft van de keren ook fijn om zonder begeleidende stem en alleen met muziek/geluiden te mediteren, een stem stoort me dan juist weer teveel. Grappig hoe dat soort dingen kunnen veranderen. Ook de lengte en het soort meditatie pas ik echt aan op het moment; van bodyscans, yoga nidra, geluidsgolf-, thema-, manifestatie-, ademhalings-, visualisatie-, muziek-, affirmatie- en lichaamsmeditaties, tot aan eigen bedachte creaties zoals een massage/hotstone-meditatie, net waar ik op dat moment zin in en behoefte aan heb, wat het beste past en (hopelijk) het meest helpend is. Het moment en de plaats van mediteren staat daarentegen wel al jaren vast, altijd tijdens mijn middagrust rond 15:30 uur onder de dekens in mijn fijne bedje. Echt anderhalf uur waar ik altijd erg naar uitkijk en soms zelfs naar snak, niet dat ik de volle anderhalf uur mediteer hoor (heel soms) maar gewoonweg al even letterlijk en figuurlijk de gordijnen dicht kunnen doen van de wereld en cocoonen voelt meestal al heerlijk vrij. Onmisbaar dus dat moment, onmisbaar om in balans te blijven op heel veel gebieden, onmisbaar om mezelf te kunnen voelen, begrijpen en horen fluisteren, onmisbaar om lichamelijk op te laden.
Onmisbaar voor een fijn en gelukkig leven. Namasté.
Liefs Laura
Reacties
Een reactie posten