Creativiteit -> Vrijheid -> Blijheid :)

Tot twee jaar geleden was ik me totaal niet bewust dat ‘vrijheid’ zo’n belangrijke voorwaarde, zo’n bepalende factor en grote sleutel is om me gelukkig te voelen. Dat me vrij voelen, in de breedste zin van het woord, zelfs een soort van basisbehoefte is. Toen ik dit ontdekte gedurende mijn opname in de Eikenboomkliniek vielen er heel veel puzzelstukjes van doorheen mijn hele leven op zijn plek, wat een eye-opener. En wat een fijne kapstok om vanaf toen alles bewust aan op te kunnen hangen en het samen met ‘verbinding’ (mijn andere gelukssleutel zoals je kon lezen in mijn vorige blogpost) echt als basis te gaan gebruiken. Vrijheid ervaren en me vrij voelen is vooral essentieel voor mijn hoofd, juist omdat het daar altijd zo ontzettend vol en druk is met gedachten is. Juist omdat mijn hoofd me zo gevangen kan zetten door alle regeltjes, moetjes en overtuigingen die ik heb. Juist omdat daar alles binnen de lijntjes en binnen mijn grenzen moet zijn. En de laatste jaren ook omdat mijn wereldje, binnen en buiten mijn hoofd, zo klein en beperkt is. Naast wandelen in de natuur staat creativiteit voor mij op de gedeelde eerste plaats als het om het geven van dit heerlijke vrijheidsgevoel gaat. Beide wondermiddeltjes zijn even essentieel om me gelukkig, mezelf en zelfs gezond te voelen, me wel of niet voldoende vrij voelen in een week vertaalt zich namelijk ook direct door in mijn lijf. Mede daarom snap ik nu dan ook heel goed waarom ik altijd al zo in mijn element was als ik creatief bezig was (en ben). Waarom dat zo is, op welke manier creativiteit bij mij voor vrijheid-blijheid zorgt, hoe ik dit pad gevonden heb en meer over het ervaren van (innerlijke) vrijheid wanneer je lichaam je hierin op veel vakken juist gevangen houdt, lees je onder andere in deze blogpost.

Ik denk dat we het laatste jaar allemaal, in meer en mindere mate, hebben ervaren hoe het is om minder vrijheid te hebben en buiten jouw invloed om beperkt te worden in wat je graag wil, in wat er kan en wat je wenst. Dit soortgelijke proces startte bij mij eigenlijk ruim zes jaar geleden al, dan wel door een heel andere reden maar alsnog denk ik dat de basisgevoelens en -gevolgen daarbij heel erg overeenkomen. Ik heb eerder al eens geschreven dat ik me heel lang als Rapunzel gevoeld heb, opgesloten in een toren, opgesloten in mijn lijf, ver weg van de rest in de wel gewoon doorgaande wereld. Gedurende die lange jaren, voor mijn opname in de Eikenboomkliniek, had ik totaal geen idee en perspectief hoe ik uit deze toren zou kunnen ontsnappen, dat leek toen echt in alle opzichten totaal onmogelijk. Maar door juist dieper mijn gevangenistoren binnen te gaan, echt naar de diepste kelders, heb ik uiteindelijk toch diverse sleutels kunnen vinden naar meer vrijheid, naar een leven buiten de toren. 

Ik ben onder andere met een lange (om)weg op zoek gegaan naar mijn kernwaarden; mijn vuurtjes, vonkjes, vlinders en vleugels die me in mijn element en kracht laten staan. De vraag wáárom ik vroeger bepaalde dingen zo ontzettend leuk vond, was daarbij een hele belangrijke. Dingen zoals eigen lesmateriaal en leermethodes maken, vernieuwende evenementen/tournees/projecten en originele vakanties/weekendjes/activiteiten bedenken en organiseren, altijd wel zelfbedachte DIY-projectjes hebben of gewoon lekker experimenterend freubelen met mijn handen. En nog langer geleden bijvoorbeeld ook verhalen schrijven, toneelstukjes bedenken, knutselen en in eigen fantasiewereldjes spelen. Overduidelijk is creatief denken en creatief bezig zijn voor mij daar het nummer één antwoord op. Maar wáárom is creativiteit zo belangrijk voor me? Wáárom geeft dat me vleugels, vlinders, vonkjes en vuurtjes? Wáárom ben ik me dan in mijn element? Nou, door het gevoel van vrijheid dus, omdat ik dan veel minder muren, beperkingen, grenzen, angst, gedachten, problemen en blokkades ervaar. Omdat ik me dan vrij voel in mijn denken, in mezelf zijn, deze creatieve wereld wel helemaal voor me open ligt en daarin wel kan gaan en staan waar ik wil. Klinkt nu heel logisch en super voor de hand liggend, maar dit op deze manier ècht zien, echt doorhebben en echt voelen, ging dus zeker niet vanzelf.

Zo en op nog tientallen andere manieren ontdekte ik nog veel meer weggetjes naar mijn kernwaarden, weggetjes die bijna allemaal (ook) uitkwamen bij vrijheid. Geen wonder dus dat ik me zo intens gevangen voelde, want 90% van deze weggetjes deed ik niet meer, waren niet haalbaar meer of geblokkeerd. Door vanaf toen met onder andere een (roze) vrijheidsbril naar mijn leven te kijken, ben ik bewust naar creatieve invullingen gaan zoeken die nog wel haalbaar waren, die me alsnog dat fijne vrije gevoel konden bezorgen en nu nog steeds zit ik middenin deze zigzaggende zoektocht. Vele dingen heb ik geprobeerd, vele zijn gesneuveld, sommige dingen zijn gebleven en verder uitgebreid. Het blijft erg ingewikkeld  dat mijn creatieve ik geen grenzen en beperkingen kent en naar grote uitdagingen hunkert, maar mijn lichamelijke en mentale ik noujuist precies het tegenovergestelde vraagt. Deze twee kanten van mij hand in hand laten gaan lijkt soms wel onmogelijk, maar opgeven doe deze zoektocht zeker niet, zeker nu ik besef hoe essentieel het voor me is. Tot nu toe is lekker creatief koken het enige waarin ik hierbij niet in de knoop raak en wat beide ‘ikken’ intens blij maakt, daarom reserveer ik met alle liefde hier elke dag voldoende energie en tijd voor. Tussen zes en acht vliegt mijn overvolle hoofd hierdoor even niet druk alle kanten uit in een klein kooitje, maar fladder ik dan even lekker vrij rond. Genieten!

Ook het schrijven voor deze blog geeft me tegenwoordig aardig wat mogelijkheden om mijn creativiteit kwijt te kunnen, net zoals het (helpen) bedenken van activiteiten/evenementen/oplossingen voor bepaalde gelegenheden, af en toe een DIY-projectje of mediterend wegdromen in een levensechte fantasiewereld. Op een goede dag en in een fijne flow bezorgen deze dingen me vaak een acceptabele dosis vrijheid, in ieder geval voldoende om me even niet extreem opgesloten te voelen. Heel blij dus dat ik dit (terug)gevonden heb en ik dit redelijk gemakkelijk in kan zetten wanneer nodig. Al hoop ik ooit in de toekomst ook nog iets ècht mega schot-in-de-roosachtigs te mogen vinden wat me op dit creatieve vlak net zo vrij, net zo in mijn element en net zo gelukzalig laat voelen als koken dit doet. Ik vertrouw erop dat dit me wel zal vinden als ik er klaar voor ben. Wordt vervolgd dus...

En tot die tijd kan ik in ieder geval ook altijd nog rekenen op mijn andere vrijheid-blijheid-kampioen; wandelen in de natuur. Een compleet andere weg, maar naar hetzelfde gevoel. Daar komt bij dat het extra mooi en winwin is dat wandelen in/en de natuur mijn creativiteit enorm laat groeien en floreren; de origineelste ideeën, de beste inspiratie en de meest passende oplossingen krijg ik namelijk dan. Zonder moeite, helemaal vanzelf. 

Ook voelt het als een verademing dat ik steeds meer en steeds vaker trots durf te zijn op mijn creativiteit en alle (uniekere) eigenschappen die daarbij horen, ik schaam me er niet meer voor, ik durf het meer en meer als een kracht en soms zelfs als een talent van me te zien, ik ben er oprecht ontzettend dankbaar voor en probeer het bijvoorbeeld minder weg te wuiven als ik er complimenten over krijg. 

Ik ben Laura en ik ben creatief. Punt.