Doorgaan naar hoofdcontent

GroenteGelukjesGrabbelton #2 - Crispy chips van spruitjes, ui en pastinaak

Ook deze keer heb ik voor de GroenteGelukjesGrabbelton weer iets heel lekkers en gezonds gegrabbeld, iets wat ik zelf serieus elke dag maak en waar ik dus stiekem best wel een beetje verslaafd aan ben, iets wat gemakkelijk te maken is met heel weinig ingrediënten, plus iets waarmee je groenten eten tot een (nog leuker) feestje maakt. En wat is een feestje nou zonder...

Chips!

Crispy Crunchy Chips!


En nee, niet per se het soort chipjes waarmee je ‘s avonds op de bank ploft, maar een gezondere variant, als onderdeel of extraatje bij je lunch of avondeten, maar ook als tussendoortje is dit zeker een aanrader. Voor mijzelf zijn deze groentegelukjes vaak mijn ‘snoepsnack’ tijdens het koken en zijn ze al (bijna) allemaal op voordat ik echt ga eten. Hoe dan ook, deze groentechips een keertje proberen te maken is sowieso de (kleine) moeite waard. Hoe je dat doet, lees je hieronder; let’s get inspired!


Eigenlijk is het basisidee voor deze gezonde chips echt super simpel, je maakt namelijk gewoonweg een groente naar keuze crispy/crunchy/krokant door ze zeer dun in de oven te roosteren. That’s it. Heel erg veel groenten zijn geschikt voor deze ‘techniek’, voor dit tovertrucje, maar ik zoom in deze GroenteGelukjesGrabbelton even in op mijn drie persoonlijke favorieten van dit moment waar ik geen genoeg van kan krijgen.


Te beginnen met spruitjeschips. Spruitjes is vaak niet de groentesoort waar mensen om staan te springen, zeker kinderen niet. Als je ze altijd alleen maar kookt snap ik dat helemaal, bleh, maar bijvoorbeeld geroosterd in de oven vind ik ze echt héérlijk. In de koudere maanden eet ik er wel 2 kg in de week van, in allerlei variaties uiteraard. Al die keren horen daar dan standaard ook de chipjes bij, want wanneer je spruitjes schoonmaakt, houd je nadat je het kontje eraf hebt gesneden, de buitenste blaadjes over. Ik weet bijna zeker dat je die normaal zonder nadenken weggooit (of al geschoonde spruitjes koopt haha), maar dat doe je nu juist niet. Deze blaadjes, restjes, worden namelijk juist de chips! Natuurlijk kun je ook meerdere blaadjes van de spruitjes afpellen als je extra veelt wilt, leef je vooral uit.

Daarna leg je deze blaadjes op een bakplaat of ovenrooster met bakpapier en strooit er eventueel wat kruiden naar smaak overheen. Dan maak je je handen licht vochtig met water en masseer je de kruiden door de spruitblaadjes. Dan alles goed verdelen over het bakpapier en in de oven plaatsen. De temperatuur maakt daarbij an sich niet heel veel uit, tussen de 160 en 210 graden is prima, het is namelijk vooral een kwestie van het goed in de gaten houden. Net als bij het roosteren van pijnboompitjes kunnen ze. als je éven niet oplet, ineens zwart zijn. Verlies ze niet te ver uit het oog dus. Haal ze uit de oven als ze voor jou crispy genoeg zijn en smikkelen maar! Meteen vanaf de bakplaat als snoepige snack, als extra crunchy topping over je gerecht, soep of salade, als extra bijgerechtje op tafel, als dubbel broodbeleg bovenop bijvoorbeeld hummus of toch wel gewoon als bankhangchips. Ik hoop dat het je hoe dan ook mag smaken en wellicht dat je spruitjes op deze manier zelfs herontdekt en vaker op het menu zet. En eigenlijk vind ik hele spruitjes net zolang roosteren tot ze super krokant zijn, ook net chips, dus ook dat zeker eens proberen als dit naar meer smaakt.


Dan gaan we door de variant die je met je ogen dicht nog wel kunt maken: uienchips

Pak het aantal en de soort uien waar je zin in hebt, wederom kan het allemaal. Op de foto zie je gewone ui, rode ui en sjalotjes. Verwijder de buitenste schillen, snijd ze dan doormidden en haal de laagjes, de schillen, één voor één los van elkaar zodat je een soort halve maantjes overhoudt. Deze leg je vervolgens verspreid op een bakpapiertje en eventueel strooi je er wat kruiden over, knoflookpoeder bijvoorbeeld. Insmeren met wat olie kan, maar doe ik zelf nooit. Plaats dan de plaat of het rooster in de oven en wachten maar, meestal gemiddeld een kwartiertje, al gaat het onder de grill bijvoorbeeld een stuk sneller. Vergeet in ieder geval zeker niet om weer af en toe kijken tussendoor. Haal ze uit de oven als ze voor jou crispy genoeg zijn, aanvallen maar! 

Ook is het mogelijk om de uien op andere manieren dun te snijden, zodat je bijvoorbeeld rondjes krijgt of losse ringetjes als je ze daarna uit elkaar haalt. Zeker decoratief erg leuk om ook eens te doen. Voor manieren of combinaties om uienchips te serveren zijn weer talloze mogelijkheden zoals bij de spruitjes hierboven, een extra pre van ui daarbij is dat het echt overal lekker bij is. Op de foto’s onderaan dit bericht zie je een aantal voorbeelden. 


Tot slot misschien mijn ultieme favoriet in deze categorie; pastinaakchips! Hiervoor is het erg handig en fijn als je een keukenmachine hebt, dan kost het voorbereiden je namelijk véél minder tijd. Als eerst schil je de pastinaken met een dunschiller mooi schoon. Dan plaats je het opzetstuk/opzetschijf in je keukenmachine met de mesjes. Meestal is er keuze uit twee mesjes aan de boven- en onderkant, je kiest dan het mesje die het dunste snijdt en zorgt dat deze naar boven staat. Vervolgens duw je de pastinaken door de keukenmachine en voilá, dunne pastinaakrondjes of -flinters komen er vanzelf uit. Wanneer je geen keukenmachine hebt kun je dit ook met de dunschiller doen, je stopt dan dus niet met schillen als de buitenkant schoon is, maar schilt de hele pastinaak op tot dunne plakjes, rondjes of strengen. Plaats daarna alles goed verspreid op een bakplaatje met bakpapier en strooi er wat zout, peper en eventueel wederom kruiden naar smaak over. Ik ga vaak als basis voor knoflook-, gember- en uienpoeder en vul het aan met bijvoorbeeld kurkuma, laos, (gerookt) paprikapoeder, rozemarijn of chilipoeder voor een pittigere variant. Meng alles even goed door elkaar en in de oven maar. Pastinaakchips heeft daar wat langer nodig dan de twee varianten hierboven, en tussendoor omscheppen helpt enorm om alles goed krokant te krijgen. Meestal zet ik het daarvoor de laatste minuutjes ook nog even onder de grill. Hmmm!

Naast de bovenstaande opties voor serveren/gebruiken van de uien- en spruitjeschips, gebruik ik pastinaakchips ook vaak echt als onderdeel van mijn maaltijd, dus niet als iets voor alleen erbij of als extraatje. Op de foto’s hieronder zie je daar een aantal voorbeelden van. Ik hoop dat ik je met dit ‘trucje’ vaker pastinaak kan laten eten, het is namelijk zo’n geweldig lekkere maar ondergewaardeerde groente die meer roem verdient dan hij nu krijgt. Ik heb nog veel meer groentegelukjes om  de pastinaak op te pimpen in mijn grabbelton, dus die ga je in de toekomst zeker nog terugzien in deze rubriek. 


Zoals ik al schreef kan dit met nog veel meer groentesoorten. Courgette, aubergine, champignons, knolselderij, koolraap, paprika, pompoen, zoete aardappel en ga zo maar door. Gewoon een kwestie van dun snijden, kruiden en roosteren. Het is als je het mij vraagt de ideale manier om groenten eten (gemakkelijk en snel) tot een feestje te maken. Het heeft de afgelopen jaren in ieder geval al heel wat kinderen (en andere groentehaters) wél aan de groenten gekregen. 


Ik vind het super tof als je me laat weten wat je ervan vindt mocht je het gaan proberen, en help je maar al te graag als je vragen hebt of andere tips wil. Chips ze!


Liefs Laura 


*Tot slot weer een fotofoodgalerij, een beeld inspireert nou eenmaal meer dan duizend woorden. Hierin zijn best wel wat verschillende soorten groentechips te zien, maar helaas lang niet alle soorten en variaties die ik ken. Erg vaak heb ik de meeste chips namelijk dus allang opgesnoept voordat ik ga eten of een foto maak hihi, en iets wat je letterlijk elke dag zonder nadenken maakt en eet, voelt niet zo fotowaardig meer. Maar alsnog gezien te zien, toch? :)


















































Reacties

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. Maar

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om