Doorgaan naar hoofdcontent

Een extra stapje, een nieuwe rubriek!


Wat ontzettend leuk dat je benieuwd bent naar mijn nieuwe blogrubriek en dit bericht hebt aangeklikt! Nu ik mijn blog zo’n anderhalve maand heb en het me redelijk goed lukt om me aan mijn eigen ‘zo-blijft-het-leuk-en-binnen-mijn-grenzen’-afspraken te houden, ging het steeds meer en meer kriebelen om hier toch ook al iets met mijn passie voor creatief koken te doen. Naast wandelen in de natuur brengt kokkerellen me elke dag namelijk zo mega veel goeds, ook dan komt mijn hoofd tot rust, vergeet ik alles om me heen, krijg een flinke dosis positieve energie (hoe de dag ook was), ervaar ik vrijheid, vliegt de tijd en het is een ‘overheerlijke’ uitlaatklep, vooral in creativiteit. In de natuur voel ik me in mijn element, meer en dichterbij mezelf, maar dit is in mijn keuken ook zeker het geval. Beiden zijn echt onmisbare ‘happyplaces’ voor mij, of zoals mijn therapeut het noemde, onmisbare medicijnen, want ze helpen me namelijk gezond te blijven. 

Zoals je hier eerder al kon lezen, barst ik van de ideeën voor mijn blog en zie ik tot in de details het perfecte plaatje van dit alles al voor me. Onder andere hierdoor maak ik het veel te onhaalbaar voor mezelf, want dit allemaal realiseren valt natuurlijk ver buiten al mijn grenzen. Plus dat mijn voornaamste persoonlijke doel van deze blog juist is, dat het me plezier en een leuke ontspannende bezigheid brengt en vooral geen druk, gemoet en stress. Nu ik dus merk dat de struggle met ‘oké zijn met minder’ meestal redelijk goed gaat, voel ik dat ik voldoende vertrouwen heb gekregen om, eerder dan verwacht, een klein stapje extra te zetten. Na lang nadenken, voelen, sudderen en pruttelen hoe ik één van mijn ideeën zo haalbaar, passend, leuk èn Laura mogelijk zou kunnen maken, kwam ik via vele trechters en zeven uiteindelijk uit bij het volgende idee...


Mijn GroenteGelukjesGrabbelton! 


In deze rubriek die af en toe zal verschijnen wil ik met heel veel liefde mijn passie en enthousiasme voor plantaardig(er) koken met jullie gaan delen. Niet door middel van uitgebreid uitgeschreven recepten, want zelf  heb ik echt een grote hekel aan het stramien van een recept, weg vrijheid blijheid en creativiteit, maar wel door het geven van inspirerende nieuwe buiten-de-lijntjes-met-groenten-ideeën. Er kan namelijk zoveel meer dan groente op z’n Hollands tot prut koken en het kan nog zoveel leuker dan courgetti of bloemkoolrijst, want dat kennen we nu allemaal wel. 


Als je me ook volgt op Instagram (@l.i.e.f.s.l.a.u.r.a) zie je mijn groentecreaties regelmatig al voorbij komen in mijn stories. Deze foto’s bewaar ik trouwens ook in de zogenaamde highlightsmapjes (ondertussen al drie vol), in eerste plaats voor mezelf als digitaal fotoboekje, maar dus ook zeker ter inspiratie voor anderen. Blader er dus vooral eens doorheen als je benieuwd bent of alvast wat sneakpeaks wilt. Voor sommige mensen zijn alleen foto’s wellicht al genoeg om geïnspireerd te raken om iets nieuws te proberen in de keuken, maar ik weet ook dat er nog veel meer mensen zijn die wat meer handvaten nodig hebben. 


In mijn rubriek de (geweldige grandioze gezonde genietmomentjesgevende) GroenteGelukjesGrabbelton hoop ik deze handvaten te geven en zet ik elk bericht één idee in de spotlight. Ik leg uit hoe je dit zelf maakt, geef tips en tops over desbetreffende groente, geef een aantal variaties en eventueel makkelijke en moeilijkere opties, laat foto’s zien, en vast nog meer. Ik hoop op deze manier dat jij, met je eigen draai, sommige ideeën ook eens wil proberen. Juist die eigen draai, die eigen touch, die vrijheid, is voor mij persoonlijk de sleutel tot het plezier in koken, en daarom hoop ik op deze manier ook anderen te laten ervaren dat dit veel leuker is dan het op de millimeter nauwkeurig volgen van recepten. 


Ik ben zelf al heel wat jaren vegetariër en ondertussen eet ik ook alweer ongeveer twee jaar bijna helemaal plantaardig, zeg voor negentig procent. Want dat wil ik zijn, aardig(er) voor onze planeet, voor àlle dieren, voor het klimaat en daarmee tegelijkertijd ook voor mezelf, want het geeft me een zoveel blijer, fijner en beter gevoel. Ook hiervoor hoop ik met met deze nieuwe rubriek anderen te enthousiasmeren, of in ieder geval een zaadje te planten, en de drempel naar vaker plantaardig koken kleiner te maken. 


Van pastinaakrijst, auberginebroodjes, pompoendonuts, spruitjeschips, bloemkoolsteaks tot aan knolselderijtoastjes, aspergenoodles en nog véél meer, in de groentegrabbelton neem ik je mee in mijn wonderlijke wereld van groente, waar iedereen van harte welkom is. 


Ik heb er in ieder geval veel zin in, af en toe een kijkje geven in mijn keuken en een greep doen uit mijn grote GroenteGelukjesGrabbelton. En ookal is het niet mijn complete perfecte idee, op deze manier sta ik er alsnog achter, past het bij mij, denk ik dat het goed haalbaar zal zijn en ik ervan kan genieten. We gaan het zien de komende tijd, en proeven natuurlijk! 

De eerste groentegrabbel met mijn denk ik toch wel mijn lievelingsgroente komt zeer binnenkort, hopelijk tot dan. 


Groe(n)t(e)jes en veel liefs,

Laura 



*Ik ben mij er heel goed van bewust dat mijn relatie met eten niet ‘normaal’ of honderd ‘gezond’ is, dit veel beter kan/‘moet’ en dit daardoor wellicht vragen of zorgen oproept bij anderen, zeker als je niet mijn hele verhaal weet. Dat is heel lief, maar niet nodig. Die zorgelijke periodes zijn er voorheen zeer zeker wel geweest, maar op dit moment is deze manier van eten, inclusief deze hoeveelheid hihi, passend voor mij en in een zo goed mogelijke balans. Koken en eten geven me zo juist weer mega veel plezier, passie en energie zoals je al las, en daar wil ik mijn focus leggen. Werk aan de winkel is er dus zeker, net zoals dat op vele andere gebieden zo is, maar dat komt als de tijd rijp is, dat vertrouwen heb ik ondertussen wel. Ik ga over dit onderwerp zeker nog  een uitgebreid blogbericht schrijven, maar voor nu wilde deze sidenote toch alvast even plaatsen. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. ...

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti...

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om...