Doorgaan naar hoofdcontent

Zomervakantie



De vakantietijd is altijd een beetje een dubbele tijd voor mij. Ookal is er theoretisch gezien al jaren geen verschil tussen wel of geen vakantie hebben, wat an sich al vaak heel dubbel en confronterend voelt, voor de mensen om mij heen natuurlijk wel. Vakantie maakt veel mensen extra blij en gelukkig, er worden nog meer leuke dingen ondernomen en vergeet natuurlijk de mooie reizen en tripjes niet. Vakantie hèb je niet alleen, dat vier je is zelfs de uitspraak. Aan de ene kant kan ik heel erg meegenieten van deze ‘summervibe’ en alle verhalen, foto’s en avonturen, soms zelfs bijna alsof ik er zelf ook was. Maar aan de andere kant komt af en toe ook ineens ‘de man met de hamer’ en voel ik me nog meer beperkt en anders. Daarnaast is het aan de ene kant  best fijn en relaxed dat alles wat losser is of even stilstaat, maar mis ik ook juist de normale - en voor mij net zo ‘rustgevende’ - structuur. Ook is het aan de ene kant in weken waarin veel mensen weg zijn nog moeilijker om niet teveel alleen te zijn. Maar aan de andere kant kan ik juist ook met vrienden en familie afspreken die ik al langere tijd niet gezien heb en die in de vakantie ook een weekje wèl thuis zijn. Heb al een paar van dit soort vakantiedates gehad en er staan er ook nog een paar gepland. Zo fijn! Dubbel (en dwars) genieten is dat en het maakt ook mijn ‘vakantie’ tot een feestje. 

#vakantievieren #dubbeletijd #enekant #blehh #anderekant #jeujj #vakantiedates #wandeldates #extragenieten #dubbelendwars #dankbaar  #voorallelievemensen #uithetoog #nietuithethart #me #cvs #sss #solk #ptss #hsp #volleangstvooruit

Reacties

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. Maar

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om