Zoals je hier op Instagram wel ziet, is wandelen in de natuur een hele grote en onmisbare liefhebberij van mij geworden. Als ik niet voldoende van deze ‘vitamine N’ in een week binnenkrijg, voel ik me heel een stuk minder goed, zowel lichamelijk als mentaal. Een maand of zes heb ik dan ook elke dag gewandeld - rustgevend alleen of gezellig met iemand samen - en dat voelde heerlijk vrij en ontspannen. Tot twee maanden geleden ongeveer... Toen werd het elke dag ruim een uur wandelen steeds meer een strenge ‘moet’ in mijn hoofd, dus koste was kost minstens dat uur móeten gaan, elke dag. Als ik meteen zo dapper was geweest om naar mijn lijf te luisteren, gaf deze op een gegeven moment heel duidelijk aan dat letterlijk elke dag een uur wandelen eigenlijk teveel van het goede is. Dat een overdosis van deze onmisbare ‘vitamine N’ juist niet meer zo gezond is voor mij. Maar lekker eigenwijs heb ik dat een hele tijd, een soort van onbewust, genegeerd en onderdrukt. Tot vorige week wel het ‘Eureka’-moment kwam. Ineens zag ik heel helder dat ik weer eens op een dwangmatige manier aan het doorslaan was, en het wandelen daardoor helemaal niet elke dag meer zo vrij en ontspannen voelde. Integendeel. Omdat ‘dwangmatigheid’ in mijn persoonlijkheid zit ben ik hier sowieso heel gevoelig voor. Fijne, goede en gezonde gewoontes transformeren na een tijdje daardoor vanzelf, zonder dat ik het echt doorheb, naar een te strenge, te overdreven en te gezonde (en daardoor dus ongezonde) variant. Ik heb meer dan genoeg voorbeelden hiervan gedurende mijn hele leven, zeker vanaf mijn ziekzijn toen ik steeds meer controle over mijn lijf verloor. De meeste van jullie herinneren zich in ieder geval vast mijn decenniadurende extreme waterverslaving hihi. Gelukkig is mijn dwangmatigheid nu over het algemeen een héél stuk minder aanwezig en als het wel weer opspeelt, lukt het me steeds beter en sneller dit zelf te signaleren. Ik moet er dan vooral altijd eerst even smakelijk om lachen; ja hoorrr, gaan we weer! Daarna probeer ik deze dwanguitspatting vooral te accepteren en zo snel mogelijk weer terug in balans te brengen. Voor het wandelen is het de komende tijd dus de uitdaging om niet elke dag te móeten gaan, maar alleen als ik echt intrinsiek zin heb en mijn lijf dit aankan. Dus geen hoe-meer-hoe-beter aan ‘vitamine N’ meer, maar genoeg-is-genoeg.
#eendagjeneeisookoke #vitamineN #energiegever #rustgever #genietgever #maargenoegisgenoeg #hoidwangetje #doeidwangetje #houdoeenbedankt #seeyouvastwelweer #doorslaanverslaan #cvs #me #solk #hsp #ptss #metvolleangstvooruit
Reacties
Een reactie posten