Doorgaan naar hoofdcontent

Uit de schaduw



Precies twee jaar geleden maakte ik deze onderste foto van ‘mezelf’. 13 december 2018, de spannende dag dat mijn half jaar wonen in het donuthuisje in het bos (niet te verwarren met het peperkoekhuisje) van start ging. Het begin van een onvergetelijke en onbeschrijflijke tijd, waar ik tot op de dag van vandaag nog wekelijks aan terugdenk. Voor handvaten, reminders, warme herinneringen maar vooral ook om te zien hoeveel ik gegroeid ben. Op allerlei vlakken, de één wat meer dan de ander, maar al met al een wereld van verschil, ook letterlijk. Ik durf nu bijvoorbeeld wel foto’s van mezelf te (laten) maken en deze hier bij mijn schrijfsels te posten. Ik vraag er zelfs om hihi. Terugscrollend op mijn pagina zie je deze groei overduidelijk terug. Dit lijkt misschien iets kleins en onbenulligs voor anderen, maar voor mij is het iets heel groots en betekenisvols. Het staat namelijk symbool voor dat ik mezelf nu meer accepteer zoals ik ben. Voor een steviger zelfvertrouwen, een beter zelfbeeld en meer zelfcompassie. Nog steeds genoeg werk aan de winkel, for sure, maar dat de curve sinds mijn Eikenboomtijd weer omhoog gaat voelt zo fijn. Daar in dat bos ben ik twee jaar geleden begonnen met mezelf terug te vinden, uit mijn schaduw te klimmen en heb ik weer de ingang van paadjes gevonden die bewandelbaar voor me zijn. Heel benieuwd waar deze me nu verder nog heen gaan leiden... 

#throwbacktime #eikenboomzeist #donutlife #tweejaargeleden #nieuwhoofdstuk #neenieuwboek #foto’s #kommaarop #oeiikgroei #wereldvanverschil #cvs #me #solk #hsp #ptss #metvolleangstvooruit

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. ...
4 reacties
Meer lezen

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti...
Een reactie posten
Meer lezen

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om...
1 reactie
Meer lezen