Doorgaan naar hoofdcontent

Dubbele december


December is met zijn lichtjes, gezelligheid, warmte en tradities altijd al één van mijn favoriete maanden van het jaar geweest. Vooral in de klas, als kind en later zeker ook als juf, vond ik deze maand zo iets magisch hebben. Ook thuis waren het altijd bijzondere weken; het huis tot ver in de avonden vol met lieve mensen die meehielpen met de bloemenwinkel, overal de geur van Kerstgroen, het ‘meehelpen’, spelen en wegdromen middenin mama’s betoverende Kerstshows. De laatste jaren geniet ik vooral thuis van de vele extra kaarsjes aan, de gezellige sfeer en lichtjes overal, van het warme knusse binnen-zit-huispak-cocoon-gevoel na een winterse wandeling. Heerlijk. 

Maar heel open en eerlijk merk ik daarnaast dat december ook elk jaar steeds een wat meer donkerder hoekje krijgt. Een soort tweede gezicht die zich wat meer en duidelijker laat zien dan in andere maanden. Als ultieme koppel/gezins-eilandjes-maand benadrukt december voor mij namelijk extra het gemis en de rouw van wat ik niet heb, dromen die niet zijn uitgekomen, dat het op mijn eigen eilandje leeg is en daar geen eigen decembertradities zijn om te delen. Natuurlijk geeft dit alles behalve een warm en fijn gevoel, maar in plaats van het weg te stoppen probeer ik het steeds vaker even toe te laten, ruimte te geven en er meer open over te zijn. ‘Het mag er zijn’ en ‘hey, het is oké’ tegen mezelf te zeggen. Hoe moeilijk, spannend en kwetsbaar dat allemaal ook is, ik weet dat het verlicht. En gelukkig weet ik ook dat ik meer dan welkom ben op andermans eilandjes, ik daar wanneer ik wil van de gezelligheid mee mag snoepen en dat maakt me oprecht heel erg warm van binnen. Het doet me extra beseffen wat voor geweldige lichtpuntjes van mensen ik om me heen heb en hoe belangrijk zij zijn. Want júist in het donker zijn lichtjes extra mooi, sprankelend en hoopgevend. 💫

#dubbeledecember #lichtendonker #warmenkoud #lookatthebrightside #andhugthedarkside #hetmagerzijn #heyhetisoke #itsme #lichtjeslover #zogezellig #zoknus #zocosy #huispakvibes #loveit #spannendeposttochweldit #decemberfeelings #💫

Reacties

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. Maar

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om