Doorgaan naar hoofdcontent

De keuze is reuze


Wie mij al (heel) lang kent, weet dat keuzes maken nooit mijn grootste hobby is geweest. Integendeel, ik vond het tot ongeveer twee jaar terug altijd reuze ver-schrik-ke-lijk. Zonder te overdrijven was iets kiezen vaak zelfs een groot intern drama. Al bij de allerkleinste dingen sloeg mijn hoofd meerdere dagen, soms weken, compleet op hol en kwam ik er gewoon echt niet uit. In ieder geval nooit tevreden en met een fijn gevoel. Heel frustrerend, stressvol en vermoeiend achteraf gezien want keuzes maak je elke dag. ‘Een echte Weegschaal hè’, was toen mijn enige verklaring, ‘hoort nou eenmaal bij mij’. Sinds het begin van mijn intensieve behandel- en therapieperiode ruim 5 jaar geleden, ben ik steeds beter de echte reden hiervan gaan inzien; onzekerheid, zeer weinig zelfvertrouwen en een erg laag zelfbeeld. Bij mijn keuzes, waarvoor dan ook, wilde ik vooral dat deze voor anderen ‘goed’ waren, in de smaak vielen en klopten bij hun verwachtingen. Logisch dus dat ik er nooit (tevreden) uitkwam en mijn hoofd zo op hol sloeg; 100 mensen 100 meningen. Onmogelijk. Maar vertrouwen op mijn éigen gevoel en wil, en van daaruit kiezen, kon en durfde ik echt niet. Ik had geen flauw idee wat ìk wilde, wat ìk echt leuk en belangrijk vond, wie ìk was... Heel confronterend, nog steeds. Stapje voor stapje (daar issie weer) heb ik de afgelopen jaren mezelf steeds iets beter leren kennen, leren vertrouwen, minder leren schamen en van daaruit onder andere keuzes leren maken. Ik ben er ook op dit vlak nog lang niet, maar ik merk wel steeds vaker dat kiezen een stuk gemakkelijker gaat en daardoor ook leuker is. Letterlijk een verademing. Zo ook gisteren toen ik tussen twee leuke sociale uitjes moest kiezen die op dezelfde dag gaan zijn. 

De keuze zal altijd en overal reuze blijven, zeker als je erg beperkt bent in je kunnen, maar míj́n weg daarin kiezen is een reuze stuk gemakkelijker als ik mijn eigen gevoel en hart durf te volgen. Dus daar ga ik voor, jij ook?

#socheesy #butsotrue #workinprogress #ditbenik #groteveranderingen #beginnenklein #keuzeisreuze #vankeuzestress #naarkeuzepret #retteketet #volleangstvooruit #me #cvs #sss #solk #ptss #hsp

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. Maar
4 reacties
Meer lezen

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti
Een reactie posten
Meer lezen

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om
1 reactie
Meer lezen