Doorgaan naar hoofdcontent

Complimentjes


Sinds een paar maanden schrijf ik elke dag, naast mijn geluks- en genietmomentjes van die dag, ook een compliment aan mezelf op. Zo gemakkelijk als de genietjes en gelukjes nu na twee jaar dagelijks uit mijn pen vliegen, zo moeizaam gaat dat nog bij deze complimentjes. Vaak zie ik in eerste instantie niets wat een schouderklopje heeft verdiend die dag, maar door met een ‘lieve’ bril (of soms vergrootglas) te kijken, lukt het me steeds beter om iets op te kunnen schrijven. Het voelt zeker nog ongemakkelijk, maar ik weet nog dat dat destijds bij de geniet- en geluksmomentjes ook zo was, en dit nu zo ontzettend helpend voor me is en me heel veel brengt. Bewuste dankbaarheid is onmisbaar in mijn leven geworden en mijn wens is dat meer zelfcompassie dat ook wordt. Dat ik even lief(devol) naar mezelf kan en mag zijn als naar anderen, en ik die eeuwige extreme strengheid naar mezelf beter de baas word. Sinds twee jaar ben ik hier nu voor aan het ‘trainen’ en héél langzaam komt er de laatste tijd wat speling in. Dit nieuwste schrijfritueel van dagelijkse complimentjes helpt daar zeker bij, net zoals het opschrijven (of bedenken) wat ‘liefde’ nu tegen me zou zeggen of zou laten doen. Master your mindset. Alle piepkleine beetjes helpen daarbij, want zelfs steentje voor steentje kun je uiteindelijk de grootste bergen verzetten... Welk complimentje geef jij jezelf vandaag?💛

#wieschrijftdieblijft #schrijfhetuitjehoofd #eninjehart #complimentjevandedag #bezorgjezelfeenlach #lievebril #lievelau #nietalleenvoorjou #mindsetreset #zelfcompassie #steentjevoorsteentje #hallelujah #cvs #me #hsp #solk #ptss #metvolleangstvooruit

Reacties

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. Maar

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om