Liefs Laura

Maart was magnifiek! Ik heb vooral enorm genoten van alle sociale uitjes en het feit dat ze allemaal (op mijn eigen manier) gelukt zijn. Echt, wat is dat goed voor mijn geluksniveau, zelfvertrouwen en stemming, ik hoop dan ook  van harte dat deze fijne flow voorlopig nog even mag blijven hangen. Wel gebeurde er mede daardoor ‘onderhuids’ ook een heleboel, maar omdat ik hier meteen best goed over heb kunnen praten is het gelukkig niet heel erg in mijn lijf gaan zitten. Ook zorgde al deze reuring op allerlei vlakken ervoor dat het bloggen op een veel lager pitje stond, zowel qua ruimte in mijn hoofd als qua inspiratie, heel onwennig, maar ik heb geprobeerd om dit juist als iets positiefs te zien; ik had het ook helemaal niet nodig! Niet voor de afleiding, niet als bezigheidstherapie en (nog) niet als uitlaatklep. Maar uiteraard maak ik voor mijn genietjes van maart wél graag even ruimte en zin, want daar was het dus een veel te mooie maand voor, dat zul je hieronder wel lezen. Extra ...

Wat is het toch héérlijk om in een goede flow te zitten, ook eens een aantal meevallers op rij te mogen ervaren en om voldoende leuke en sociale dingen op de planning te hebben staan die ik ook nog eens met vertrouwen tegemoet kan zien. Zo’n compleet andere wereld en gevoel dan aan het begin van dit jaar, genieten! Deze ‘volle’ agenda geeft me alleen wel veel minder ruimte voor het kunnen laten opborrelen van schrijfinspiratie voor mijn blog, wat helemaal oké is, want dat betekent ook dat ik dit niet nodig heb als uitlaatklep, tijdverdrijf of afleiding, maar toch mis ik het wel, die schrijfdrang zit nu eenmaal altijd in me. Dus vandaar dat ik vandaag op 17 maart in dit 17e vragen(v)uurtje een snelle spontane challenge post; ik beantwoord 17 persoonlijke vragen in slechts 17 seconden per stuk. Een idee dat gisteren ineens wel opborrelde en erg leuk was om even te doen, zeker voor iemand die al snel geneigd is alles tig keer te overdenken. Hopelijk is het ook een beetje vermakelijk om de...

De basis ligt! De afgelopen twee maanden heeft mijn nieuwe huisje steeds meer vorm gekregen en heb ik zelfs al door alle kamers kunnen lopen, suuuper tof. Ook in mijn hoofd krijgt alles steeds meer vorm, maar nog lang niet zoveel als ik soms zou willen, grotere definitieve keuzes maken én in een lopend proces zitten zijn beiden nou eenmaal echt totaal niet mijn ding en ze laten mijn hoofd af en toe bijna ontploffen, nu al haha. Meer over deze innerlijke bommetjes, alle intussen gemaakte bouwstappen en een allereerste hometour door mijn huisje lees en zie je in deze vierde verhuisblog. Kom binnen, kom binnen! In de vorige drie verhuisblogs kon je al lezen over de weg naar mijn nieuwe (mantelzorg)woning toe, zag je het definitieve ontwerp van de architect, en dat de bouw officieel van start ging. In de twee maanden daarna is er wederom van alles gebeurd en werden om te beginnen de eerste rijtjes stenen gelegd. Dit ging echt als een speer en binnen een paar dagen lag daar ineens al het he...