Doorgaan naar hoofdcontent

Genietjes van de maand *•.MAART.•*


Maart was magnifiek! Ik heb vooral enorm genoten van alle sociale uitjes en het feit dat ze allemaal (op mijn eigen manier) gelukt zijn. Echt, wat is dat goed voor mijn geluksniveau, zelfvertrouwen en stemming, ik hoop dan ook van harte dat deze fijne flow voorlopig nog even mag blijven hangen. Wel gebeurde er mede daardoor ‘onderhuids’ ook een heleboel, maar omdat ik hier meteen best goed over heb kunnen praten is het gelukkig niet heel erg in mijn lijf gaan zitten. Ook zorgde al deze reuring op allerlei vlakken ervoor dat het bloggen op een veel lager pitje stond, zowel qua ruimte in mijn hoofd als qua inspiratie, heel onwennig, maar ik heb geprobeerd om dit juist als iets positiefs te zien; ik had het ook helemaal niet nodig! Niet voor de afleiding, niet als bezigheidstherapie en (nog) niet als uitlaatklep. Maar uiteraard maak ik voor mijn genietjes van maart wél graag even ruimte en zin, want daar was het dus een veel te mooie maand voor, dat zul je hieronder wel lezen.

  • Extra fijne extraatjes. Vaak zijn mijn (standaard) wandelmomenten mijn voornaamste activiteiten in een week of maand, afgelopen januari en februari in ieder geval wel, dus het was een hele beleving dat dit nu niet het geval was. Niet dat dit de wandelingen minder fijn of waardevol maakte hoor, zeker die in het zonnetje (of die ene in de sneeuw) waren te heerlijk voor woorden, maar ze voelden meer als fijne extraatjes in plaats van als hoogtepuntjes / ‘weeksavers’. En dat beviel me wel, het is me zelfs na bijna een jaar weer eens gelukt om in mijn eentje een blokje om van een half uurtje te wandelen. Wat een maand, wat een maand! Ook van de drie wandelingen met mijn begeleidster, de twee met mijn mama en die met een beste vriendin heb ik enorm genoten. Wel echt héél veel zin in groene bomen, dus laat die alsjeblieft snel komen!


  • Wandeling met een gouden randje. Ook maakte ik in maart twee wandelingen die niet in mijn ‘standaard pakket’ zitten en die daardoor extra speciaal voelden. Eentje daarvan was met een mega lief en trouw vriendinnetje die ik al ken van heel vroeger, we zaten een tijdje samen op de scouting, jarenlang samen op de harmonie en in dezelfde vriendengroep. Goud waard dus dat we nog steeds zo goed contact hebben en uuuren kunnen kletsen. Ook kom ik met haar altijd op ‘nieuwe’ wandelplekken waardoor het samenzijn echt als een vakantietje voelt, heerlijk heerlijk!


  • Samen de bloemetjes buitenzetten. De tweede wandeling in deze categorie was met een hele speciale muziekvriendin waarmee ik een berg geweldige herinneringen heb, ik had dus helemaal zin om haar weer te zien en ons uurtje wandelen vloog wederom voorbij. En dan had ze ook nog eens een mega grote bos prachtige lentebloemen voor me meegebracht, overweldigend zo lief. Een bos waar ik tot gisteren van heb kunnen genieten en elke keer weer een lach op mijn gezicht toverde. :)


  • Basisschoolborrel. Na een pauze van meerdere jaren was daar eindelijk weer eens een reünietje met een paar meiden van de basisschool, zo leuk! De ‘sfeer’ die er hangt bij mensen met wie je opgegroeid bent vind ik altijd zo bijzonder en mooi, echt giga genoten van deze gezellige borrel. En dat het ook nog de allereerste terrasdag van het jaar was en we zonder jas buiten konden zitten maakte het helemaal compleet. 


  • Ik hartje Arti. Het meeste bijzondere moment van de maand was toch wel dat ik (een gedeelte) van een concert heb bijgewoond van mijn oude muziekvereniging, een hechte club die jarenlang letterlijk mijn tweede familie en onmisbare schakel in mijn leven was, en waar ik nog steeds elke week aan denk. Naast dat het behoorlijk pijnlijk, verdrietig en eenzaam was om zo live met mijn neus in mijn intense gemis gedrukt te worden, was het ook fijn om er weer eens te zijn, dat dit me lukte en ik mijn betrokkenheid zo een beetje kon tonen. Het klonk prachtig en de warme sfeer die nog steeds voelbaar van het orkest afstraalt was nog veel prachtiger. Een weekend met twee gezichten was het dus, met een lach en een traan, en omdat die er beide ook mochten zijn kijk ik er onder aan de streep bovenal heel fijn en trots op terug. Hopelijk komt er sneller dan de vorige keer een mogelijkheid voor een volgend bezoekje. Ik hartje Arti. 


  • Privé-kinderfeestje. Weer een weekend later vierden mijn bonusnichtjes samen hun verjaardagen want zij werden alweer zes en vier jaar. Ik had het feestje in de ochtend nog helemaal voor mij alleen dus dat was heel knus en gezellig, van cadeautjes uitpakken, dansen op het zwanenmeer, helpen bij het maken van schooltraktaties tot kletsen over Disneyfilms, het was genieten met een hele grote G. Ik ben zo onwijs dankbaar dat ik hun bonustante mag zijn en aan de zijlijn mag staan bij allerlei stappen en gebeurtenissen die ze (mee)maken, trots trotser trotst!


  • Mooie muurtjes in de maak. Zoals je kunt lezen heb ik de afgelopen maand dus allesbehalve stilgezeten, maar ik was niet de enige, ook aan mijn nieuwe huisje is weer hard gewerkt, want er is al begonnen aan het metselen van de muren! Zelfs mijn kleine neefje heeft zijn steentje hieraan bijgedragen, zo bijzonder om dat te weten en iets om nooit meer te vergeten. As we speak worden de muurtjes weer een stukje hoger gemaakt en komen alle kamers steeds meer tot leven, snel maar weer eens gaan kijken en voelen dus.


  • Lotgenootgeluk. Tot slot wil ik ook zeker het vinden van een lief lotgenootje op een forum waarmee ik vervolgens meermaals per week geappt heb zeker nog even noemen als geluksmomentje. Want ondanks dat ongewenst kinderloos zijn misschien wel het pittigste onderwerp van allemaal is én zal blijven, is het juist daarom zo waardevol om een leeftijdsgenoot te kennen die je met een half woord al begrijpt en veel dezelfde dingen meemaakt en voelt. Heel erg blij met deze onverwachte ‘ontmoeting’ dus!

Niet alleen qua weer roerde maart zijn staart zoals je leest, ook binnenin mij was dit het geval en passeerden in hoog tempo alle soorten gevoelens de revue. Maar dat dit me niet onderuit geschopt heeft en ik dit dus in goede en gezonde banen heb weten te leiden, voelt misschien nog wel het beste van allemaal. Ook in april staan er weer een aantal leuke (en dubbele) uitjes op de planning, dus hopelijk kan ik deze koers aanhouden, we gaat het zien. Voor nu wens ik je een amazing april waarin je vooral lekker veel kunt doen wat je wil, enjoy!


Liefs Laura 




Blogposts van de maand maart 

  • Genietjes van de maand februari
  • Verhuisblog 4 - De allereerste hometour; Over alle intussen gemaakte bouwstappen aan mijn nieuwe huisje, de al goed zichtbare contouren, mijn innerlijke bommetjes tijdens het maken van keuzes en de allereerste rondwandeling door alle kamers.
  • Vragen(v)uurtje 17.0; Ik beantwoordde zeventien erg leuke vragen binnen zeventien seconden (op zeventien maart). Challenge geslaagd!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. Maar

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om