Stiekem denk ik bijna elke dag nog wel terug aan ‘vroeger’, aan die goeie (èn slechte) ouwe tijd, alle leeftijden en fases passeren daarbij afwisselend vanzelf wel de revue. Ik haal herinneringen op, beleef gebeurtenissen opnieuw en droom er zelfs regelmatig over, zeker de laatste tijd. En met een extreem gedetailleerd olifantengeheugen (waar ik elke week nog mensen mee verbaas) zijn deze herinneringen en dromen altijd erg levendig, net alsof ik er weer even echt ben. Wat vaak heel fijn is, maar ook zeker nadelen heeft waar ik mezelf op tijd tegen in bescherming moet nemen. In de afgelopen 33,5 jaar ben ik erg veranderd, wellicht meer dan een ‘gemiddeld’ mens dat doet in die tijdspanne, en op ontzettend veel vlakken. Hardleers veranderd, dat wel. Bij veel van die veranderingen is de kern dat ik mezelf - beetje bij beetje - steeds beter heb leren accepteren en vertrouwen. Ik steeds meer mezelf ben gaan (durven) zijn waardoor de ‘echte’ Laura steeds meer zichtbaar werd, zowel voor mezelf...