Doorgaan naar hoofdcontent

Genietjes van de maand *•.OKTOBER.•*


Na regen komt zonneschijn, altijd, maar dáárna komt er jammergenoeg ook altijd weer een keer regen, en vaak is het dan ook nog zo dat hoe mooier de zon scheen hoe zwaarder de daaropvolgende regen is, of in ieder geval voelt. Hoe hoger je vliegt hoe harder je valt, dat idee. Zo voelde de eerste tweeënhalve week van oktober voor mij in ieder geval wel. September was namelijk met drie giga grote hoogtepunten mijn allertofste maand van het jaar (zie de vorige genietjes van de maand) en ik vloog toen echt heerlijk hoog boven die driedubbele regenboog, maar toen kwam oktober met zijn donkere wolken en overleed mijn lieve oma… en vervolgens had ik een vervelend buik(kramp)virus te pakken. De genietjes en gelukjes waren in deze periode dan ook een heel stuk moeilijker te vinden, creëren en voelen dan normaal, maar aan de andere kant ook des te waardevoller als er dan toch eentje was. En gelukkig maakte de laatste zomerse oktoberweek - toen naast het zonnetje buiten ook het zonnetje in mij weer meer kon schijnen - veel goed en heb ik daarin veel leuks en fijns mogen beleven. Het schrijven van deze blogpost gaf me eerst wel een beetje een dubbel gevoel, maar ik weet intussen ook dat na (of in) een donkere tijd het juist des te belangrijker is om even bewust stil te staan bij de wél aanwezige lichtpuntjes. Dus bij deze; 

  • That’s what friends are for. Die eerste donkere tweeënhalve week van deze maand was ik nog veel meer dan anders alleen en thuis, inclusief een overvol hoofd en een overload aan emoties, en er was toen niets zo fijn, waardevol en helend dan de (lange) belletjes die ik had met diverse vriendinnen. Normaal zijn deze telefoontjes al goud waard maar nu echt driedubbel platina, thanks girls! 



  • Speeltuin-bijklets-uurtje. Ook kwam een beste vriendin met haar dochtertje (én een ontzettend ontroerend kaartje) in deze periode even langs voor een speeltuin-bijklets-uurtje in de zon. Een heel klein uitje - letterlijk vijfentwintig stappen vanaf mijn voordeur - maar met een heel groot effect, precies wat ik nodig had. 



  • Vijfendertig jaar. Middenin deze turbulente tijd was ik ook nog jarig, maar dit gezellig vieren met mijn traditionele taartuurtje sloeg ik dit jaar even over. Gelukkig was precies op deze maandag één van mijn beste vriendinnen een extra dagje vrij en zijn we lekker samen gaan wandelen, echt mega fijn en gezellig was dat. Ook kreeg ik van haar een geweldig cadeau; een massage, nu al zo’n zin in! Daarnaast kreeg ik ook nog een stapeltje lieve kaartjes en andere cadeautjes, dus een klein beetje jarig heb ik me toch nog wel gevoeld. :) 


  • Lieve lieve oma. Natuurlijk was het overlijden van mijn lieve oma heel erg verdrietig, maar niet alleen maar heel verdrietig, er was óók heel veel liefde en alle mooie herinneringen (inclusief foto’s) kwamen extra levendig naar boven en werden samen gedeeld. Ook voel ik me heel dankbaar dat ik uiteindelijk driekwart van de uitvaart bij heb kunnen wonen (zelfs iets heb kunnen voorlezen) en dat een beste vriendin me hierbij ondersteunde, over ‘that’s what friends are for’ gesproken, zo onbeschrijflijk waardevol weer. En dat ik nu een prachtige ring, oorbellen en mijn favoriete kunstwerkje/beeldje van oma heb, vervuld me nog elke dag met warmte en liefde. Een aantal van mijn persoonlijke en typische oma-herinneringen deel ik hieronder met trots, want deze passen maar al te goed in deze genietrubriek en verdienen zonder twijfel een (ere)plekje op mijn blog;

~ Altijd op de eerste rij bij letterlijk al mijn concerten, mijn grootste en trouwste fan, en altijd had ik dan jouw oorbellen in, want die brachten geluk. 

~ Jouw trouwjurk die mij precies paste.

~ De eettafel elke keer weer bomvol met ijs, wat altijd allemaal opging, daar zorgde jij anders zelf wel voor.

~ Een beautydagje in jouw (perfect verzorgde prachtige) tuin met een voetenmasker op ons gezicht en gezichtsmasker op onze voeten. 

~ Kasten vol met fotoboeken en altijd een camera in je tas, eigenlijk best jammer dat social media voor jou te laat kwam. 

~ Allebei muziek maken met ons eigen geliefde clubje tijdens vele inbloasavonden in de Sjors.

~ Logeerpartijtjes inclusief vijfsterren hotelontbijt. 

~ Elk jaar weer de allermooiste en grootste kerstboom.

~ Verjaardagskaarten vol met grappige dyslectische foutjes maar vooral vol met liefde. 

~ Altijd een pan zelfgemaakte soep hebben klaarstaan, jouw befaamde aardbeientaart op onze verjaardagen en de Starbuckswaardige cappuccino’s die je standaard maakte. 

~ Onze namen door elkaar halen en eerst een heel rijtje opnoemen voordat je de juiste had. 

~ Niet lang stil kunnen zitten, altijd zorgen, netjes houden en bezig zijn, iets wat je overduidelijk doorgegeven hebt aan velen van ons.

~ Een ondeugende wegpiraat in de auto, tien rondjes om de rotonde en toeteren naar / grapjes maken over iedereen op straat. 

~ Eigenwijs, gek en grappig, hip, sterk en krachtig, zorgzaam, trots en ontzettend liefdevol. Rust zacht lieve oma, ik zal je echt voor altijd met oneindig veel liefde (en gekkigheid) blijven herinneren, bedankt voor álles. 




  • Eindelijk weer aan de wandel. Na het pittige achtbaanweekje met mijn buik en eetlust - alle ins en outs hierover lees je in de vorige blogpost - kon ik de laatste anderhalve week van oktober eindelijk weer een paar keer wandelen, yesss, want wat had ik dat gemist zeg, niet normaal. Een keer met mijn mama in een bos vol herfstvarens, een keer met mijn begeleidster waarbij we meteen lekker veel pompoenen bij de pompoenerie insloegen, en een keer met een lieve vriendin inclusief een theetje als toetje. Ge-no-ten!



  • Op bezoek bij tante Laura. Ook kwamen vorige week mijn zusje, neefje en één maand oude nichtje (voor het eerst) gezellig op bezoek; lekker spelen, kletsen, tompoesjes eten en insecten op het behang zoeken. En kleine Pien liet het allemaal maar gewoon rustig over zich heenkomen. Wat blijft het toch een fantastisch feest om hun trotse tante (en zus) te mogen zijn. :)


  • Zomerse speeltuinborrel. Afgelopen weekend was het weer tijd voor een gezellige borrel met (een gedeelte van) mijn vriendengroep, en met maar liefst vierentwintig graden was dit natúúrlijk lekker buiten (op een speeltuinterras), wat een cadeautje! En ondanks mijn helaas snel oplopende migraine ben ik toch heel blij dat ik er een half uurtje bij heb kunnen zijn en ik me weer even echt onderdeel van dit fijne clubje kon voelen. Snel op naar de volgende borrel wat mij betreft. 



  • Overduidelijk onmisbaar. Deze maand kwam ik er overduidelijk achter hoe ontzettend belangrijk elke dag uitgebreid koken voor me is, want toen dit door een virusje ineens een paar dagen nauwelijks tot helemaal niet meer ging, viel ik echt in een diepe put en was ik mezelf compleet kwijt. In het one-second-everyday-foodfilmpje van oktober vallen de twee dieptepuntdagen dan ook enorm op haha, maar gelukkig had ik na een kleine week mijn kookflow weer helemaal terug en kon ik er toen nóg meer van genieten. 

Dat waren mijn genietjes en gelukjes weer voor deze keer, ondanks alles toch wel weer erg fijn om ze hier op een rijtje te zetten en er nog een keer extra aan terug te denken. Het geeft mijn oktober toch een stuk meer glans dan wanneer ik door een andere bril terugkijk, dus dit is een mooie afsluiter zo. Nu op naar november, erg benieuwd wat deze maand me zal gaan brengen want er staat nu nog niet veel gepland, maar in ieder geval een ontspannende massage en hopelijk ook lekker veel kleurige herfstwandelingen, zin in! 


Liefs Laura 



Blogposts van de maand oktober   

  • Genietjes van de maand september 
  • Verhuisblog 1 - het grote nieuws; over ongeveer een jaar kan ik dan toch ein-de-lijk (terug)verhuizen naar het mooie fijne Oirschot en in deze blogpost lees je de allereerste stappen in dit grote avontuur.
  • Dagboekdroedel - raar maar waar; over hoe een tijdje niet kunnen koken een pittige op-zijn-kop-zettende achtbaanrit voor me werd. 

Reacties

  1. Lieve Laura, wat vind ik het fijn om te lezen dat je ondanks het vele verdriet om je omaatje en weer even niet zo lekker in je vel zitten je toch weer mooie positieve dingen en momenten hebt gehad... heb het echt met je te doen.... maar gelukkig probeer je ten allen tijden toch weer de draad op te pakken al zal dat niet altijd even makkelijk gaan... weet dat voor jou de zon altijd wil schijnen🌞❤️😘

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Welkom op mijn blog!

Wat ontzettend leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog, van harte welkom! Mijn naam is Laura, 35 jaar en ik ben woonachtig in het mooie Brabant. Het meest gelukkig word ik van wandelen in de natuur, tijd doorbrengen met dierbaren, lezen, plantaardig kokkerellen en creatief bezig zijn op allerlei andere vlakken, waaronder schrijven. Al zolang als ik me kan herinneren vind ik het heerlijk om te schrijven. Als kind schreef heb ik honderden fantasieverhalen, had ik diverse penvriendinnen door heel Nederland en schreef ook vaak lange brieven naar vriendinnetjes of familie, heb ik altijd een ‘dagboek’ gehad (nog steeds) en schrijfopdrachten op school waren mijn ultieme favoriet.  Sinds mijn chronisch ziekzijn (2015) heb ik mijn passie voor het schrijven meer dan ooit weer herontdekt, op allerlei manieren. Ongeveer vier jaar geleden (2017) ben ik begonnen met het openbaar schrijven van mijn hersenspinsels op Instagram. Vooral voor mezelf, als een soort verwerking en uitlaatklepje. Maar

Dag Eikenboom!

Juni 2019 Nou, dat was het dan. Mijn reis bij de Eikenboom in Zeist zit er helemaal op. Een jaar geleden begon dit ‘grote avontuur’ en liep er een heel andere Laura naar binnen dan die er vandaag voor de laatste keer naar buiten liep. Wat een one of a kind jaar was dit! Een pittig jaar waarin ik niet te beschrijven veel heb meegemaakt. Eén van de belangrijkste dingen hiervan is dat ik weer een heel stuk meer vertrouwen in mijn lichaam heb gekregen. Dat was ik namelijk totaal kwijt na al die jaren met steeds meer klachten, pijn, uitval en bijbehorende onderzoeken en behandelingen. Dat vertrouwen reikt ook zeker verder dan alleen mijn lichaam, want ook in de toekomst en in mezelf heb ik een stukje meer vertrouwen gekregen. En dat voelt fijn. Ik heb mijn beperkingen, klachten en grenzen beter leren kennen en accepteren, al blíj́ft dat laatste heel moeilijk en frustrerend. Nee, ik ben er nog lang niet, maar ik ben wel weer onderweg, en dat was een jaar geleden heel anders. De bijzondere ti

Verhuisblog 2; Het ontwerp

Het definitieve ontwerp voor mijn nieuwe huisje is af en het is zo ontzettend gaaf geworden, ik kan mijn geluk niet op, wat een droom! Na een aantal puzzel- en aanpassingsrondes met de architect kreeg ik twee weken terug de uiteindelijke tekeningen te zien en weet ik nu dus ‘precies’ hoe ik over een jaar kom te wonen, want zoals je in de eerste blogpost van deze rubriek kon lezen, kan ik eindelijk terugverhuizen naar Oirschot, naar een mantelzorgwoning op het (nieuwe) erf van mijn ouders. Mocht je deze blogpost gemist hebben en meer willen weten over het hoe en wat, scroll dan vooral even terug op de homepage. Vandaag neem ik jullie al schrijvend mee door de plattegronden, bouwtekeningen plus twee prachtige 3D-sfeerimpressies, en vertel ik alles over mijn keuzes en gedachten daarbij. Lees je mee? Mijn huisje is onderdeel van een groot bijgebouw met daarin nog drie andere functies, namelijk een carport voor de auto’s van mijn ouders, een tweede wat kleinere mantelzorgwoning voor mijn om